Κάποτε, στα 1974, γεννήθηκε η Ιδέα. Ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας.
Ένα τόσοδα βλασταράκι ήταν όταν ξεπετάχτηκε και στράφηκε κατά τον ήλιο.
Άξιοι γεωργοί το φρόντισαν το βλαστάρι.
Ο Αντρέας, ο Γιάννης Αλευράς, η Μελίνα, ο Γιώργος Γεννηματάς, η Αμαλία Φλέμινγκ, ο Δημήτρης από τη Σαλονίκη, ο Σάκης από τη Ρόδο, ο Μανόλης από την Κρήτη, η Άννα από την Κομοτινή και χιλιάδες άλλοι.
Σε λίγο καιρό, το βλαστάρι έγινε δέντρο.
Οι χιλιάδες γεωργοί έγιναν εκατομμύρια.
Το δέντρο άρχισε να δίνει καρπούς.
Τότε άρχισε και η πορεία προς το τέλος του.
Οι καρποί προκάλεσαν εμφύλιους αλληλοσπαραγμούς.
Και όταν οι πρώτοι γεωργοί άρχισαν να φεύγουν από τη ζωή, τότε άρχισαν και τα μπολιάσματα του δέντρου. Από αυτόκλητους μπολιαστές.
Τα μπόλια, μετάλλαξαν το δέντρο.
Το μπαστάρδεψαν.
Μεταλλαγμένοι ήταν πλέον οι καρποί του. Μεταλλάχθηκε και η Ιδέα.
Πλέον, έγινε χυδαία.
Έφτασε η ώρα που κανένας δεν ήθελε τους καρπούς.
Το δέντρο, μόνο για καυσόξυλα έκανε.
Και για καυσόξυλα πουλήθηκε τελικά.
Από μεταλλαγμένους ξυλοκόπους.
Από εκείνους που πριν πουλήσουν το δέντρο της Ιδέας για καυσόξυλα, δεν παρέλειψαν και να κατουρήσουν τον κορμό του.
Από τον τοίχο του Stratakis Mixalis
