Γιορτάζουμε σήμερα τα δέκα χρόνια λειτουργίας του aylogyrosnews και δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα πρώτα μας «βήματα», τα πρώτα μας δημοσιεύματα:
Τρίτη, 17 Μαΐου 2011: Δεν έστρωσε ΚΑΝ...
«Αδυναμίες είναι αυτές, μη με δικάζεται γιατί είπα να δείξω στη νεαρή τι εστί επιμήκυνση… οικονομική» θα μπορούσε να είχε πει ο ισχυρός άντρας της οικονομίας, αλλά στη χώρα της Μόνικας, τέτοιες πράξεις είναι καταδικαστέες!
Γιατί είναι προσβολή να πράττεις με το έτσι θέλω «τακτικές» που χρόνια τώρα έχουν χρεωθεί σε μοναδικούς επιβήτορες και σε γυναίκες φωτιά.
Το κέφι του λοιπόν απ’ ο, τι λένε τα δημοσιεύματα πήγε να κάνει ο Ντομινίκ, αλλά λογάριασε χωρίς… την καμαριέρα.
https://aylogyros.blogspot.com/2011/05/blog-post.html
Παρασκευή, 20 Μαΐου 2011: Ολυμπία, η γη της «αδιαφορίας»!
Μια εικόνα… που σε γεμίζει θυμό και που σε αναγκάζει να βάλεις τις φωνές σε όλους εκείνους που μια ζωή χρησιμοποιούν αυτό τον Άγιο τόπο ως μέσο προσωπικής και πολιτικής προβολής…
Με την ελπίδα ότι έστω και αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες, οι τοπικοί παράγοντες θα έχουν αρχίσει τις εργασίες για την αποκατάσταση αυτής της οπτικής προσβολής , είναι ντροπή ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση!
Να βλέπει δηλαδή ο επισκέπτης ένα κτίριο εγκαταλειμμένο με σπασμένες εξωτερικές λάμπες, με μισογκρεμισμένους τοίχους, με αιωρούμενους σοβάδες, με ακαθαρσίες μπροστά στις πόρτες εισόδου και εξόδου, περίπου πεντακόσια μέτρα από το αρχαιολογικό Μουσείο, με τους ντόπιους δυστυχώς να έχουν καταθέσει τα όπλα, απογοητευμένοι και προδομένοι!
https://aylogyros.blogspot.com/2011/05/blog-post_20.html
Σάββατο, 21 Μαΐου 2011: Οι κλώσες οι ανέραστες…
Τις μάζεψα όλες τις κλώσες από τη γειτονιά που γνωρίζουνε πολλά, για να μας πουν πως και τι θα μας συμβεί, στη εβδομάδα που ακολουθεί…
Αυτές που ανέραστες μια ζωή τα θέλουν όλα στο πι και φι, αλλά σε κάνουν να γελάς με τις εμμονές που τους έχουν καρφωθεί στο μυαλό, για τα καλά.
Για όλα έχουν άποψη, για όλα έχουν γνώμη, απορώ πως δεν έχουν συναινέσει μαζί τους οι πολιτικοί ακόμη!
https://aylogyros.blogspot.com/2011/05/blog-post_9305.html
Κυριακή, 12 Ιουνίου 2011: «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού»
Είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούμε πολύ συχνά για να τονίσουμε το μέγεθος της δυστυχίας κάποιου παιδιού. Άραγε υπάρχει «κατώτερος Θεός», ή μήπως η ανθρώπινη «ανωτερότητα» μας, αρέσκεται σαν αυτόν τον όρο;
Σήμερα, παγκοσμίως 246 εκατομμύρια παιδιά (ένα στα έξι), εργάζονται σε ασχολίες που καταστρέφουν την ψυχική, την σωματική και την συναισθηματική τους ανάπτυξη.
Από αυτά, 2,5 εκατομμύρια ζουν στις ανεπτυγμένες οικονομικές χώρες. Περισσότερα από 73 εκατομμύρια εργαζόμενα παιδιά έχουν ηλικία κάτω από δέκα ετών. Κάθε χρόνο, 22 χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν σε εργατικά ατυχήματα.
Πιο συγκεκριμένα, στην Αφρική, στις μισές χώρες της, τα κορίτσια ηλικίας 13 ετών, πωλούνται σαν «νύφες κατά παραγγελία», ή εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί χωρίς να πηγαίνουν σχολείο και ως «κερασάκια στην τούρτα» ικανοποιούν τις ανώμαλες σεξουαλικές ορέξεις των εργοδοτών τους.
Στην Ελλάδα τώρα, 50.000 ανήλικα παιδιά δουλεύουν σε μαγαζιά, βιοτεχνίες, εργοστάσια, αγροτικές εργασίες, ενώ κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση και χάνουν το δικαίωμά τους σ' ένα μέλλον ίσων ευκαιριών.
https://aylogyros.blogspot.com/2011/06/blog-post_12.html
Πέμπτη, 25 Αυγούστου 2011: Κατάκολο -Αρχαία Ολυμπία: ταξίδι και ξενάγηση στους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων, μέσα στα ...σκουπίδια! Στον πολιτισμό του χθές... στη βρωμιά του σήμερα!
Με αφορμή σημερινής δημοσίευσης απο το «The Best news» της Πάτρας, μου ήρθαν στο νου τα όσα είδα και άκουσα αυτό το καλοκαίρι στη μικρή κοινωνία της Ηλείας!
Εκει, που μερικοί απο τους δήθεν «τοπικούς άρχοντες» γυρίζουν απο καφενείο σε καφενείο και το μόνο που λένε είναι πως δεν έχουμε λεφτά, είναι τα χέρια μας δεμένα, ενώ έχουμε διάθεση να κάνουμε τα πάντα, αλλά αν τους πεις κάτι για υποδομή και ανάπτυξη, σου απαντούν, πως ο κόσμος έχει ανάγκη απο δρόμους για να πάει στα χωράφια του και γι’ αυτό τους έδωσαν την ψήφο τους!
Για τον τουρισμό, το δώρο Θεού γι’ αυτό τον τόπο, ούτε κουβέντα, ούτε ίχνος σκέψης, αφού χρόνια τώρα έχουν ως αρχή, «Ο τουρίστας έρχεται και φεύγει. Σιγά μη τον ξαναδούμε»!
Αυτό που λέω, το είπε σύμφωνα με το δημοσίευμα, σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος των Διπλωματούχων Ξεναγών Κρίτων Πιπέρας από το Κατάκολο, πως τα παράπονα είναι τεράστια και μελλοντικά αυτό το γεγονός μπορεί να προκαλέσει «απειλή» για την κρουαζιέρα στην περιοχή.
https://aylogyros.blogspot.com/2011/08/blog-post_6268.html
Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2011: H Εύα Ζησιμίδου ήταν η μεταφράστρια του Στρος Καν!!!
Η δημοσιοποίηση της ζωής που δεν έζησε με τον πρώην σύζυγο της, σημερινό πρωθυπουργό της χώρας Γιώργο Παπανδρέου, της γνωστής μεταφράστριας διεθνών συνεδρίων στην Ευρώπη Εύας Ζησιμίδου ήταν ένα θρίλερ που δημιούργησε σοβαρές αναταράξεις στα πολιτικά σαλόνια στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
https://aylogyros.blogspot.com/2011/09/h_25.html
Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011: Ο γάτος κι ο κόκορας
Κάποτε ένας αγριόγατος έπιασε έναν κόκορα και θέλησε να τον φάει με μια δικαιολογία που να στέκεται. Τον κατηγόρησε πως ενοχλεί τους ανθρώπους αφού λαλεί τη νύχτα και δεν τους αφήνει να κοιμηθεί.
Ο κόκορας είπε πως το κάνει αυτό για το καλό τους, γιατί πρέπει να ξυπνούν πρωί και να πιάνουν τις δουλειές της ημέρας. Ο αγριόγατος όμως πάλι τον κατηγορούσε, γιατί δεν σέβεται τους νόμους της φύσης και σμίγει με τη μάνα του και με τις αδερφές του.
https://aylogyros.blogspot.com/2011/10/blog-post_3901.html
Τρίτη, 20 Μαρτίου 2012: Νίκος Ορέστης Χανιωτάκης: «Ο Κουλοχέρης του Σποκέιν», η παράνομη σχέση μου.
«Κουβέντα στην αυλή…»
…με το Νίκο Ορέστη Χανιωτάκη, (ηθοποιό-σκηνοθέτη-μεταφραστής)
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Φεβρουαρίου 1987. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης το 2010 και είναι τελειόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Φ.Π.Ψ. Πρόγραμμα Ψυχολογίας). Το 2005 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εργαστήρι Ελευθέρων Σπουδών «Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ» και για τρία χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Με το Θέατρο Τέχνης έχει παίξει στις παραστάσεις «Πλούτος» (Επίδαυρος), «Όρνιθες» (Ηρώδειο), «Σήμα Κινδύνου» και «Ο Έλεγχος του Διεθνούς Ταμείου».
Παρασκευή, 9 Ιανουαρίου 2015: «Μέσα σε μια καρδιά»… στην προθήκη της αυλής μας!!!
...με τη «φωνή» & την υπογραφή της Άννας
Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Με λιτή, άμεση και ζωντανή γραφή θα σας ταξιδέψει στην Μάνη, στην Αθήνα, στην ζωή της επαρχίας και σε αυτή της πρωτεύουσας. Στον έρωτα, την αγάπη, τη ελπίδα, την οδύνη την απώλεια, τη δημιουργία.
Η Αντιγόνη, η κεντρική ηρωίδα, είναι μια ηρωίδα της ζωής. Μπορεί να είμαι εγώ ή εσείς. Ερωτεύεται, περιμένει, υπομένει. Ζει το μοναδικό ταίριασμα, την απόλυτη ευτυχία στην αγκαλιά του Στέφανου. Για λίγο… Η ζωή της ανατρέπεται, η οικογένειά της υποφέρει, οι προτεραιότητες αλλάζουν. Χάνεται, πέφτει, παλεύει, αγωνίζεται, ελπίζει, μάχεται. Δεν «σέρνεται» όμως. Ποτέ.
Πέμπτη, 8 Σεπτεμβρίου 2016: «Με λουκούμι & καφέ»… στο Βιβλιοπωλείο ΑΛ – ΠΑ Books
Έχοντας μπροστά μας ένα παιδικό ρολόι, γυρίσαμε το χρόνο πίσω...
και μέσα από κάποιες «στιγμές» του, καταφέραμε να μάθουμε το πώς ένα βιβλιοπωλείο, «μεταμορφώνεται» σε δέντρο και χαρίζει καρπούς γνώσης…
1. Πόσα χρόνια είστε «πρεσβευτής» του βιβλίου;
31 χρόνια
2. Ήταν απόφαση ζωής ν’ ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα ή άλλοι παράγοντες σας οδήγησαν σ’ αυτό;
Όχι. Αρχικά, το βασικό αντικείμενο του καταστήματος ήταν οι φωτοτυπίες και οι δακτυλογραφήσεις. Μετά από ένα χρόνο λειτουργίας αρχίσαμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο χώρο του βιβλίου και να ανακαλύπτουμε την μαγεία αυτού του χώρου.
Σάββατο, 14 Μαΐου 2016: «Η Μελίνα ντετέκτιβ»… στο γραφείο της Κάλλης
«Η Μελίνα ντετέκτιβ», είναι το πρώτο βιβλίο της Ιωάννα Μπαμπέτα... από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»
Η Μελίνα όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει ντετέκτιβ. Οι φίλοι της γέλασαν. Η μαμά της ενθουσιάστηκε με την ιδέα και αμέσως της ανάθεσε την πρώτη της αποστολή, την οποία και πέτυχε.
Με την δεύτερη αποστολή δεν τα πήγε και τόσο καλά. Η αποτυχία της ήταν η αφορμή να βρει έναν «περίεργο τύπο» που ζούσε στο διπλανό έρημο σπίτι.
Μέσα από το ημερολόγιό της περιγράφει την καθημερινότητά της και περνάει τα μηνύματα της. Ένα κορίτσι αυθόρμητο, περίεργο και δημιουργικό δε διστάζει να υπερασπιστεί τα θέλω της κι ας διαφέρουν από τους συμμαθητές της.
Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου 2019: «Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την Λένα Τερκεσίδου
Κάπου στα σοκάκια της Κυψέλης, ένα μικρό κορίτσι έκανε... όνειρα και σκεφτόταν να γίνει δασκάλα… Σε μια γειτονιά γεμάτη θέατρα και σινεμά δε θα μπορούσε να μην τα λατρέψει… Αυτό το κορίτσι δεν ήταν άλλο από την Λένα Τερκεσίδου…
Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2016: «Παράλληλες τροχιές»… στο γραφείο του Παύλου
«Αυτή είναι η ζωή…»
Αυτή είναι η πρόταση που μένει χαραγμένη στο μυαλό σου, τελειώνοντας το βιβλίο του Κώστα Ραυτόπουλου, ενός ανθρώπου που ξέρει να γράφει και να χαρίζει στον αναγνώστη, ένα ανάγνωσμα ουσίας.
Μια ιστορία γεμάτη αρώματα από κάθε μορφή έκφρασης ζωής τούτης της χώρας που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και οφείλουμε να προστατέψουμε, μια ιστορία ικανή να σ’ αγγίξει, να σε προβληματίσει, αλλά και να σε ταξιδέψει νοερά σε έναν κόσμο που κάποιοι νόμισαν ότι έζησαν, αλλά στην ουσία παγιδεύτηκαν.
Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου 2016: Ο Χρήστος Αναστασόπουλος, γράφει στη γραφομηχανή… για «Το δέντρο»
Ένας τίτλος «ζωντανός», μια θεματολογία εκπληκτική… και ο συγγραφέας καλείτε τώρα, να απαντήσει. Πως αυτή σας η σκέψη έφτασε να γίνει βιβλίο, ικανό να αγγίξει ευαίσθητες νοητικές χορδές;
Ήταν Πάσχα του 2015 και βρισκόμουν στην Ελλάδα, στην Πάτρα, στο σπίτι που τα τελευταία 8 χρόνια έχω αφήσει μιάς και έχω μεταναστεύσει με την οικογένεια μου στο Βερολίνο. Θυμάμαι κοιτούσα την μεσόκοπη μουριά μας. Πάνω της είχα μαστορεύσει ένα μικρό παγκάκι στο οποίο ανέβαινα με την μικρή κόρη Μελίνα τα καλοκαίρια να της διαβάσω παραμύθια. Κοιτάζοντας λοιπόν το παγκάκι σκέφτηκα πώς θα ήταν αν η μουριά μπορούσε να μας διηγηθεί τα παραμύθια που είχε ακούσει. Ακόμη περισσότερο πώς θα ήταν αν η μουριά αυτή αλλά και κάθε δέντρο είχε την δυνατότητα να μας διηγηθεί όλα αυτά τα σημαντικά και σπουδαία που στην μέχρι τότε ζωή του είχε βιώσει, ακούσει, δει, αισθανθεί.
…και συνεχίζουμε, παίρνοντας δύναμη από τη δική σας αγάπη και φιλόξενη αγκαλιά σας
Σας ευχαριστούμε
Η συντακτική ομάδα
