Ε, μα… αν είναι δυνατόν!!! Από πού κι ως που, ο κύριος Νταλάρας να ισοπεδώνει τα πάντα, «ρίχνοντας» στη πυρά… συναδέλφους του, που έκαναν μια διαφήμιση.
Εντάξει κύριε Γιώργο μας, σε τραγουδήσαμε, συνεχίζουμε να σε τραγουδάμε, σε σεβαστήκαμε… αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το παίζεις «ιεροκήρυκας» και κριτής των πάντων, επειδή βρέθηκες μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο και τυχαίνει να είσαι «όνομα».
Είναι άδικο και προσβλητικό απέναντι σε όλους, όταν με το έτσι θέλω κρίνεις και καταδικάζεις τις πράξεις των άλλων, λες και σου έδωσε η κοινωνία το δικαίωμα να το κάνεις!!!
Το να έχεις την άποψή σου, δικαίωμά σου. Το να διαφωνείς με κάποιον ή κάποιους, πάλι δικαίωμά σου… Το να τα «χώνεις» όμως, ε πάει πολύ.
Πρέπει να το καταλάβουν όλοι εκείνοι που το έπαιζαν και συνεχίζουν να το παίζουν ειδικοί, πως περάσανε οι εποχές του «φαινόμενο είμαι εγώ» και λέω ότι θέλω, πως είναι εκτός συχνότητας οι «χοντράδες» που ξεστομίζουν και γενικά τέτοιες νοοτροπίες είναι πλέον αδιάφορες… σε πολύ κόσμο.
Ο καθένας τη δουλίτσα του λοιπόν και δεν είναι κακό να ρίξει μια ματιά στο λεξικό να ξαναθυμηθεί τι σημαίνει σεβασμός.
ΜΕΤ.ΜΑΙ