Λεγόταν κυρίως μεταξύ των κοριτσιών, νομίζω. Ήταν δήθεν συνθηματικό για τις περιπτώσεις όπου κάτι παιζόταν με κάνα σερνικό. Πολύ περισσότερο όμως, ήταν σαχλό…
- Λες νά;...
- Μπα, δε(ν)...
- Κι αν ναι;...
- Ε, τόοτε!...
Είχε και ευρύτερη εφαρμογή από το σεξουαλικόν της υπόθεσης.
Ποτέ δεν λέγεται με ολοκληρωμένες τις προτάσεις του. Αντιθέτως λέγεται σαν στιχάκι, με ανεβοκατέβασμα του τόνου της φωνής, ανάλογα με τις απαιτήσεις της φράσης.
Χρησιμοποιείται και ως μονόλογος (και τότε το λέμε γοργά, μηχανικά) και ως διάλογος… (slang)
- Λες να (μου κάτσει);
- Μπα, δε (νομίζω)...
- Κι αν ναι;
- Ε τότε ... (θα γίνει της πουτάνας)!
- Λες να (μπω στη σχολή);
- Μπα, δεν (το βλέπω)!
- Κι αν ναι;
- Ε τότε ... (θα μας γίνεις ψώνιο)!
