Η θεατρική μεταφορά του καυστικού, αθυρόστομου διηγήματος της Λένας Κιτσοπούλου «Ο Μουνής», σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη, αγκαλιάστηκε από το κοινό και η παράσταση μετακομίζει από τον κάτω χώρο...
Μικρά ή μεγάλα εγκλήματα, με φόντο ένα μικρό ελληνικό χωριό τη δεκαετία του ’80 ξεδιπλώνονται από τη νέα ομάδα 4Frontal. Όλοι ξέρουν αλλά προτιμούν τη σιωπή.
Και όταν η κατάσταση ξεφεύγει, όλα λύνονται με αρκετό ξύλο πίσω από τις κλειστές πόρτες ή ένα λεβέντικο τσάμικο μπροστά στα μάτια όλων. Ο μικρόκοσμος της ελληνικής επαρχίας την περίοδο της «Αλλαγής» αποτελεί τον καμβά μιας προκλητικής παραβολής για την Ελλάδα του σήμερα.
Όπως επισημαίνει στο σκηνοθετικό του σημείωμα ο Παντελής Δεντάκης: «… Στο χωριό του Μουνή συναντάμε πρόσωπα εγκλωβισμένα και φοβισμένα, που ο ψυχαναγκασμός και η προάσπιση της ηθικής και του φαίνεσθαι , γεννάει σ' αυτά τα πρόσωπα ακραίες συμπεριφορές. Τις περισσότερες φορές δέκτες αυτών των ακραίων και βίαιων συμπεριφορών είναι οι γυναίκες και τα παιδιά, δηλαδή τα πιο αδύναμα μέλη της οικογένειας.
Και στον αντίποδα ο Άντρας, η μορφή του “λεβέντη” Έλληνα. Του λεβέντη Έλληνα που είναι μάγκας και το κέφι του θα κάνει, του λεβέντη Έλληνα που ξέρει καλά πως όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Κι εκεί που κάθεσαι ήσυχος στην πολυθρόνα σου και σκέφτεσαι πως όλα αυτά συνέβαιναν μόνο σε κάτι χωριουδάκια της “άξεστης ελληνικής επαρχίας” - και μάλιστα σε μια παρελθοντική εποχή - σου έρχονται ξαφνικά κάτι αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία, σκέφτεσαι αυτά που βλέπεις κάθε μέρα στους δρόμους και αυτά που διαβάζεις στις εφημερίδες, κοιτάς ύποπτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη, ακούς καλύτερα τους “ήχους” από το γειτονικό σπίτι, συνειδητοποιείς πως τα τελευταία χρόνια η όξυνση της κρατικής και της φασιστικής βίας έχει γίνει σχεδόν αυτονόητη».
Παίζουν οι ηθοποιοί : Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αριστέα Σταφυλαράκη.
