Το «φωτογράφε τράβα μια φωτογραφία» που λέγαμε παλιά, πρέπει να το ξεχάσουμε, καθώς στα νέα μέτρα της εξουσίας, υπάρχει η ιδέα για δωρεάν φωτογράφηση - παρακολούθηση, σύμφωνα με τον «αρχιπράκτορα» Πάγκαλος, όπως με στόμφο, ο ίδιος αυτοχαρακτηρίστηκε…
«Προς όφελος της κρατικής ασφάλειας» σου λέει και σε αποστομώνει. Ούτε να κρυφτούμε πλέον δε θα μπορούμε, καθώς ψυχρές κρυφές κάμερες σε κάθε γωνιά της πόλης θα κάνουν «τσαφ» και θα μας φακελώνουν.
Το τι γέλιο έχει να πέσει, δε λέγεται. Άντε εσύ να αποδείξεις μετά ότι, η νεαρά που συνόδευες την ώρα που σε πήρε «μάτι» η κάμερα και έμπαινες στο ξενοδοχείο, ήταν η κορούλα σου, που τάχα την είχες πάει να πάρει αυτόγραφο, από τον Τσαλίκη.
Ή η επίσκεψη της κυρίας στα sex shopήταν μια κίνηση φιλανθρωπίας, καθώς είχε ακούσει ότι σ’ αυτή τη διεύθυνση, υπάρχει ειδικό ταμείο για της καταπιεσμένες γυναίκες του τρίτου κόσμου.
Για παραβάτες ψάχνουν όλοι, αλλά δυστυχώς ψάχνουν σε λάθος ανθρώπους και σε λάθος καταστάσεις. Γιατί αν θέλουν πραγματικά να δώσουν ένα τέλος στα σκοτεινά κυκλώματα, εκεί που πρέπει να βάλουν κάμερες, είναι στις δημόσιες υπηρεσίες και γενικά στον κρατικό μηχανισμό.
Το χοντρό το παιχνίδι, εκεί παίζετε και όχι στους δρόμους και τις πλατείες, οπού εκεί στο φινάλε, ο παραβάτης τ’ ακούει από τους πολίτες.
Στους σκοτεινούς διαδρόμους όμως, τι γίνεται; Ποιος θα μας πει; Ποιος θα μας δείξει αποκαλυπτικές φωτογραφίες και ποιος θα φτιάξει ένα μουσείο φωτογραφίας, με μοναδικά στιγμιότυπα κρατικών παρανομιών;
Φυσικά όπως ξέρουμε όλοι μας, κανείς. Μόνο λόγια ξέρουν να λένε και να μας παραμυθιάζουν με τα γαλάζια και τα πράσινα παιδιά, τρομάρα τους.
Για κάτι τύπους που κρατάνε τις σημαίες, φωνάζουν στις απεργίες και μετά πηγαίνουν στο ταμείο από την πίσω πόρτα για να πάρουν το μισθό τους, αφού η γραμματεία προσωπικού τους δηλώνει ως εργαζόμενους, καθώς είχε τα γυναικολογικά της και δεν μπορούσε να γνωρίζει ποιοι ήταν εκτός υπηρεσία!!!
Ποιος όμως θα μας τους δείξει κάποια στιγμή, ή θα μας δώσει τα ονόματά τους; Μάλλον κανείς. Και λέω μάλλον, γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, αρκεί να μην είναι η πεθερά σου.
Γι’ αυτό σας λέω, προστατευτείτε. Με λίγο φούμο και μια περούκα, ίσως καταφέρετε κάτι. Μην ξεχνάτε, ότι σ’ αυτή τη χώρα, οι απόκριες κρατάνε όλο το χρόνο!
(Από τη συλλογή χρονογραφημάτων «Τα λόγια του καφενέ» του Παύλου Ανδριά)
