Ο Λου Ριντ ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση για το ροκ και γενικά για τη μουσική. Μετά τη σύντομη παραμονή του στους Velvet Underground ακολούθησε έναν μοναχικό δρόμο με πολλές ιδιαίτερες στιγμές, πολλές περσόνες, πολλούς δίσκους με μικρή αποδοχή, πολλά τραγούδια για τη Νέα Υόρκη και για τις ανθρώπινες σχέσεις που ματώνουν...
Δεν έκανε πολλές συνεργασίες, δεν εκτέθηκε στη δημοσιότητα, έκανε πάντα αυτό που ήθελε και αντί να μιλάει, έγραφε ποιήματα…
Τα γεγονότα της ζωής του και της καριέρας του που αξίζει να θυμόμαστε είναι πάρα πολλά, σίγουρα όμως υπάρχουν μερικά που ξεχωρίζουν και συγκροτούν μια ολοκληρωμένη εικόνα για την προσωπικότητά του.
1. Γεννήθηκε στο Freeport της Νέας Υόρκης το 1942 και το πραγματικό όνομά του είναι Lewis Allen Reed ή Firbank.
2. Σε ηλικία 17 ετών οι γονείς του τον πήγαν σε ψυχιατρική κλινική επειδή ήταν ατίθασος και αλλόκοτος και υπεβλήθη σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ.
3. Πήγε στο Πανεπιστήμιο Syracuse της Νέας Υόρκης χωρίς σαφή προσανατολισμό, διάβαζε και έγραφε ποίηση, έπαιζε κιθάρα και άκουγε δυνατά μπλουζ και ροκ-εν-ρολ. Αυτός ήταν και ο λόγος που εισέβαλε οργισμένος στο δωμάτιό του ο Στέρλινγκ Μόρισον για να του πει να το χαμηλώσει. Οι δυο τους ήταν ο αρχικός πυρήνας των Velvets στις αρχές του 1965. Οταν ο Στέρλινγκ Μόρισον πέθανε, το 1995, ο Λου Ριντ είπε: «Τώρα οι Velvets τελείωσαν οριστικά».
4. Το 1966 τους «υιοθέτησε» ο Αντι Γουόρχολ που αναζητούσε ένα ασυνήθιστο συγκρότημα ως σάουντρακ στις εκδηλώσεις που έκανε στην καλλιτεχνική του έδρα που ονομαζόταν «Factory». Οι παραστάσεις είχαν τίτλο «Αναπόφευκτο εκρηκτικό πλαστικό» και σε αυτές οι Velvets έπαιζαν τα τραγούδια τους αλλά σε εκτελέσεις που κρατούσαν 15-20 λεπτά, ενώ σε τρεις τοίχους προβάλλονταν τρεις διαφορετικές ταινίες του Γουόρχολ ή των συνεργατών του και ο Γκέραρντ Μάλαγκα χόρευε «σαδομαζοχιστικούς» χορούς.
5. Το 1970 αποχώρησε από το συγκρότημα και δούλεψε για έναν χρόνο στο χρηματιστηριακό γραφείο του πατέρα του. Το 1972 ξεκινάει η σόλο καριέρα του με την κυκλοφορία των δίσκων «Lou Reed» και «Transformer», στο οποίο περιλαμβάνεται και το τραγούδι «Walk on the Wild Side», που είναι και η μοναδική επιτυχία του στα τοπ, γεγονός για το οποίο συχνά αυτοσαρκάζεται λέγοντας πως είναι «one hit wonder» (σ.σ.: έτσι ονομάζονται όσοι κάνουν μία επιτυχία και μετά εξαφανίζονται).
6. Αλλάζει την εικόνα του βάφοντας τα μαλλιά του κίτρινα και τα νύχια του μαύρα και σκανδαλίζει τους πάντες φιλώντας δημοσίως τον Ντέιβιντ Μπάουι στο στόμα. Ταξιδεύει στο Βερολίνο, στο οποίο καταφεύγουν το ίδιο διάστημα και ο Ντέιβιντ Μπάουι με τον Ιγκι Ποπ. Ηχογραφεί το άλμπουμ «Berlin».
7. Φθάνει στα άκρα το 1975 όταν κυκλοφορεί τον διπλό δίσκο «Metal Machine Music», το άλμπουμ που έχει κατηγορηθεί όσο κανένα άλλο στην ιστορία της ροκ μουσικής ότι είναι αδύνατον να ακουστεί. Ενα δημιούργημα γεμάτο από εφιαλτικό θόρυβο και παραμορφωμένες κιθάρες, ένας δίσκος για βασανιστήρια ή κάθαρση.
8. Συνεργάζεται με τον Τζον Κέιλ για την ηχογράφηση ενός άλμπουμ αφιερωμένου στον Αντι Γουόρχολ που κυκλοφορεί το 1990 με τίτλο «Songs for Drella» (σ.σ.: Drella ήταν το παρατσούκλι του Γουόρχολ).
9. Αυτή η συνεργασία αποτελεί την αφορμή για την επανασύνδεση των Velvets, που κρατάει όμως λίγο, αφού οι παλιές κόντρες αναζωπυρώθηκαν. Εκτοτε συνεχίζει μόνος για μία ακόμη φορά.
10. Εχει δώσει έναν από τους καλύτερους ορισμούς για το ροκ: «Ενα ακόρντο είναι αρκετό. Δύο ακόρντα το σπρώχνουν μπροστά. Με τρία ακόρντα έχεις πια περάσει στην τζαζ».
(*συλλογή στοιχείων από tovima)
