Προχθές το βράδυ, πήγα μαζί με τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», για να παρακολουθήσουμε την πρόβα τζενεράλε της παράστασης «Η Ανάκριση». Η «Ανάκριση» είναι ένα συγκλονιστικό έργο του Πέτερ Βάις, που είναι βασισμένο...
Η παράσταση είναι βαθύτατα πολιτική, μας θυμίζει με ποιο τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε κτήνος, ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσακίρης έχει καταφέρει να νομίζεις πως είσαι παρών στην ανάκριση, και οι ηθοποιοί είναι έξοχοι. Ο Κώστας Καζάκος είναι εξαιρετικός στον ρόλο του ανακριτή. Με συγκίνησε πολύ -πολύ όμως- η κυρία Εύα Κοταμανίδου. Κάθε λέξη από το στόμα της, κάθε παύση της, κάθε βλέμμα της, ένα μαχαίρι στην καρδιά και στην Μνήμη.
Η συμμετοχή του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου στην παράσταση είναι ένα εξαιρετικό εύρημα. Δεν θα αποκαλύψω ποιος είναι ο ρόλος του στην παράσταση -είναι καταλυτικός- αλλά η παρουσία του Νίκου Μπογιόπουλου φωνάζει «μην ξεχνάς». Το χτες είναι εδώ, μέσα στα μάτια μας. Όποιος ξεχνάει, χάνεται. Η μόνη μας περιουσία είναι η Μνήμη. Μην χάσετε αυτή την καταπληκτική παράσταση που κάνει πρεμιέρα σήμερα.
(Υποσχέθηκα πως δεν θα γράψω πριν από αύριο για την συμμετοχή του Νίκου Μπογιόπουλου στην παράσταση -ήταν μυστικό- αλλά έδρασα κομμουνιστικά και συνωμοτικά , και το αποκάλυψα. Ελπίζω να με συγχωρήσουν όλοι. Βέβαια, θα πρέπει να ομολογήσω πως, από την στιγμή που είδα τον Νίκο Μπογιόπουλο στην σκηνή, μόνο ένα πράγμα με απασχολεί: Εγώ πότε θα παίξω; pitsirikos)
