Ο ήχος του κινητού της την ανάγκασε να διακόψει την επόμενη προγραμματισμένη κίνηση και ν’ απαντήσει σ’ αυτόν που την καλούσε.
Μίλησε για ελάχιστα λεπτά και αφού ξεφύσηξε, δηλώνοντας το ολικό ξενέρωμα της, πέταξε το κινητό πάνω στο ταμπλό και σηκώνοντας την πλάτη του καθίσματος της...
«Αυτά μου κάνει ο κωλόγερος και κάποια στιγμή θα πνιγώ με τα υγρά μου», είπε φτιάχνοντας τη φούστα της και δίνοντάς μου εμένα το χρόνο να σηκώσω το φερμουάρ και τακτοποιήσω το τσαλακωμένο μου πουκάμισο.
«Το ένστικτο Βαλίνα μου, το ένστικτο», απάντησα για να λάβω μια απάντηση που με άφησε άφωνο.
«Μέχρι και τη στιγμή που θα έμπαινες μέσα μου είχε σχεδιάσει και γι’ αυτό πήρε τηλέφωνο».
«Μα…» έκανα, προσπαθώντας να πω κάτι, για να έρθει να μου δώσει τη χαριστική βολή.
«Με έχει δίπλα του για να ικανοποιεί τις ερωτικές- αρρωστημένες φαντασιώσεις του και να δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα, που τον βασανίζουν, ώστε να έχει πλήρης απαντήσεις στα προβλήματα των πελατών του».
«Δηλαδή μας χρησιμοποιεί!» της είπα, καθώς ένιωσα να ξεφτιλίζομαι.
«Σε μυεί στην απιστία αγοράκι μου, για να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα στην ολοκλήρωση του έργου σου. Με χίλια σε πάει ο παππούς και γι’ αυτό δεν σου κρατάει τίποτα κρυφό. Ανοιχτό βιβλίο έχει γίνει για χάρη σου, αλλά αν δεν γίνεις θύμα των ερωτικών ενοχών, πως θα μπορέσεις να μεταδώσει τα μηνύματα του σε άλλους;»
«Αν μου έλεγε…»
«Μην είσαι τόσο αφελής. Υπάρχει περίπτωση να σου πει ποτέ, μάγκα πήδα τη γκόμενα μου για να δεις τι σημαίνει κέρατο και πόσο ωραίο είναι να το γλεντάς ανάμεσα στα πόδια της, την ίδια ώρα που εγώ σε φιλοξενώ και σου δείχνω εμπιστοσύνη;» με ρώτησε βάζοντας μπρος στον κινητήρα του αυτοκινήτου.
«Έχεις δίκιο» απάντησα προσπαθώντας να κρύψω το προσωπείο του υποκριτή που είχα φορέσει για να αποσπάσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα γι’ αυτόν που με είχε ευχαριστήσει εν αγνοία της, όρκο δεν έπαιρνα ότι ήξερε τα πάντα, για τη διασκέδαση που της πρόσφερα.
Βλέποντας την να χαμογελάει και να οδηγεί σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που οδηγούσε στο σπίτι, άναψα τσιγάρο και περίμενα το επόμενο ενημερωτικό δελτίο.
«Τελικά είσαι πολύ βιαστικός. Αντί ν’ απολαύσεις το μεγαλείο αυτού του παιχνιδιού, εκβιάζεις με τις κινήσεις σου τα πάντα. Χαλάρωσε και θα δεις ότι όταν μελετάς τις λεπτομέρειες, η ζωή είναι πιο ωραία και πιο αποκαλυπτική. Ζήσε τη στιγμή και άσε χρόνο να εκνευρίζεται που δεν τον κυνηγάς».
«Πολύ φιλοσοφημένο μου ακούγεται αυτό το τελευταίο», αρκέστηκα να πω για να δώσω συνέχεια στο διάλογο.
«Από το Λουκά έχω μάθει πολλά και γι’ αυτό έχω επιλέξει να είμαι μαζί του. Το πήδημα το βρίσκω ανά πάσα στιγμή και με λίγη υποκρισία το περνάω στα ψιλά , όπως το ίδιο κάνει και εκείνος όταν με βλέπει το βράδυ να καίγομαι στο κρεβάτι και να δαγκώνω το μαξιλάρι και το επόμενο απόγευμα να επιστρέφω στο σπίτι απαλλαγμένη από τις σεξουαλικές μου ορέξεις.
Με μια αμοιβαία υποκρισία, διώχνουμε τις σκιές των ενοχών από πάνω μας και χωρίς το παραμικρό κόστος, βιώνουμε μια ομαλή επαφή, αφήνοντας για τους άλλους τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τους όρκους της αιώνιας πίστης. Εξ’ άλλου, απόψε έχεις να μάθεις πολλά από τους καλεσμένους του Λουκά. Υπομονή χρειάζεται και δεκτικότητα στο μασάζ των αισθήσεων που θα σου προτείνουν.
Δοκιμασέτο και θα δεις ότι είναι το πιο αφροδισιακό επιδόρπιο που σου έχει τύχει μέχρι τώρα στη ζωή».
(απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΠΙΣΤΙΑΣ» του Παύλου Ανδριά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη 31, τηλ. 210-3300443)
