Του Παύλου Ανδριά
Πάρε ότι θέλεις παλιατζή, από ένα κράτος που δε ζει, πάρε «ταμπέλες» κομματικές, αυτές που διέλυσαν οικογένειες και κατέστρεψαν γενιές…
Με θλίψη παρακολουθούμε το σίριαλ «Χρυσή Αυγή» που παίζουν τις τελευταίες μέρες τα κανάλια, με δήθεν πρωταγωνιστές ξυρισμένα κεφάλια και μαύρα μπλουζάκια και αναρωτιόμαστε γιατί...
Βέβαια, από μια άποψη, καλά κάνουν, αφού εμείς οι ίδιοι στο παρελθόν τους είχαμε θεοποιήσει, τους είχαμε κορώνα στο κεφάλι μας και αν μας έλεγε κάποιος καμιά κουβέντα για δαύτους, του έπαιρνε ο διάβολος τη μάνα και τον πατέρα!
Σπίτια είχαν φτάσει στη διάλυση, οικογένειες είχαν βγάλει τα μαχαίρια για τα κόμματα, συγγενείς δεν μιλούσαν μεταξύ τους και για όσους ξεχνούν εύκολα, ο αριστερός ήταν πάντα στον αφρό, στο απυρόβλητο, ως αγωνιστής και επαναστάτης «καμουφλαρισμένος», ενώ ο δεξιός ήταν ο καταραμένος, αυτός που έπρεπε να απομονωθεί από τους προοδευτικούς, γιατί ήταν το κατακάθι της κοινωνίας, το μίασμα.
Ακόμα και τώρα, που αρκετοί δεν έχουν να φάνε, οι «ταμπέλες» δε λένε να κατέβουν, καθώς το κόμπλεξ του Έλληνα, είναι μεγαλύτερο από τη μύτη του, αυτή που χώνει παντού για να βολευτεί και να κάνει την αρπαχτή, με τις ευλογίες του θιασάρχη πολιτικού…
Και αν τώρα γίνεται λόγος για θεωρίες περί δύο άκρων, είναι γιατί εμείς οι ίδιοι, παρά τα τόσα «ψέματα» που έχουμε πιστέψει, συνεχίζουμε να κυκλοφορούμε με μια ταμπέλα στο λαιμό, σαν τα μοσχάρια με τις κουδούνες!
Γιατί βαριόμαστε να σηκωθούμε από τον καναπέ και να δώσουμε στον παλιατζή την «ταμπέλα» της υποταγής, γιατί εμείς φοβόμαστε ν’ απλώσουμε το χέρι στο διπλανό μας, μήπως και μας το φάει ή μας κολλήσει λέπρα ή ακόμα και «φτώχεια»!
Αλλά αν συνεχίσουμε έτσι, κάτι που βολεύει τους θιασάρχες, δεν θ’ αργήσει να έρθει η μέρα που ο ένας θα τρώει τις σάρκες του άλλου, όσο και αν θέλουμε να το παίξουμε πολιτισμένοι και προοδευτικοί με iPad mini και τρύπια εσώρουχα, για φραμπαλά…
(αναδημοσίευση από τον Ilialive.gr)
