Της Δήμητρας Σωτηριάδου
Την ουσία της ζωής ψάχνω, ψάχνω την ευτυχία και νομίζω την προσεγγίζω προς το παρόν θεωρητικά .
Πρακτικά ακόμα σκέφτομαι την αγορά "αντικειμένων".
Για το σπίτι θέλω μια καφετέρια, θέλω να αλλάξω το αυτοκίνητο τώρα που έπεσαν οι τιμές ,ζηλεύω αυτό το φορεματάκι και θέλω και μια μπανιέρα -τζακούζι.
Χθες βράδυ όμως βλέποντας ένα ντοκυμαντέρ στην Ινδονησία και το sos που εκπέμπει μια...
καθηγήτρια για την αποψίλωση των δασών και μαζί και των "ανθρώπων του δάσους" των ουρακοτάγκων, ένιωσα την ευχαρίστηση της καθηγήτριας όταν έπιανε το χέρι του ζώου και περπάταγαν στη ζούγκλα.
Υπήρχε ανταλλαγή συναισθημάτων, το χαμόγελο δε στα χείλη της φανέρωνε την πηγή της ευτυχίας της.
Πόσο απολάμβανε εκείνη τη στιγμή ...
Εμείς εδώ, ζώντας στη σιγουριά κάποιων τετραγωνικών μέτρων από μπετόν ,δίνουμε λεφτά στους ψυχαναλυτές για να διαχειριστούμε το φόβο από την κατσαρίδα μέχρι το θάνατο.
Πόσα μάθαινε από αυτό το πολυετές πήγαινε - έλα στην Ινδονησία...
Εμείς εδώ κλεινόμαστε στο καβούκι μας ,και ετοιμάζουμε πολεμοφόδια για να στραφούμε εναντίον όσων μας αδίκησαν.
Πόσο αγάπη δείχνει για τον κόσμο που την περιβάλλει....
Εμείς έχουμε άγνοια για το συμβαίνει δίπλα μας, μισούμε το διαφορετικό.
Τα ίδια εισπράττω βλέποντας τις φωτογραφίες του γιατρού Νικήτα Κανάκη που με μεγάλη χαρά έφυγε αυγουστιάτικα για την Αφρική.
-καλημέρα από το Μόντε ( γράφει από την Ουγκάντα Ανατολικής Αφρικής, ενώ έχει αναρτήσει και μια φωτογραφία μ' ένα πλατύ χαμόγελο). Μετά από μια εξαιρετική βραδιά που μαγειρέψαμε για τα παιδία του νοσοκομείου που μας βοηθάνε, σήμερα ετοιμαζόμαστε για... αγροτικό!
Πάμε προς τα πιο φτωχά και απομακρυσμένα χωρία της περιοχής μερικά από τα οποία δεν έχουν δει ποτέ γιατρό.
Η παλιά καλή δοκιμασμένη λογική των Γιατρών του Κόσμου -που εφαρμόζουμε και στις κινητές μας μονάδες στην Ελλάδα-.
Όταν δεν μπορούν οι ασθενείς να έρθουν , πρέπει ο γιατρός να μπορεί...
Καλημέρα από όλους εμάς...
Το βλέπεις στις φωτογραφίες, γελάει, παίζει με τα παιδιά, δίνει μαζί με άλλους γιατρούς και ιεραπόστολους μια μάχη για την την πείνα, το Εητζ, τη φτώχεια την εξαθλίωση. Συμμετέχει στο πρόβλημα, δίνει και παίρνει αγάπη από τον κόσμο γύρω του.
Στην ιεραρχία της ζωής όλα αυτά τα " αντικείμενα " που αγοράζουμε και μας περιβάλλουν είναι ανέσεις και τίποτα περισσότερο. Το σπίτι, η δουλειά, το φαγητό είναι μόνο βασικές ανάγκες, δε σε καταξιώνουν.
Δε γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος επειδή είσαι κάτοχος πολλών αντικειμένων.
Άσε που ο εθισμός στα " αντικείμενα" μάλλον μας κρατά μακριά από τους γύρω μας, μακρυά από τη φύση. Η πραγματική ευτυχία ανήκει σε υψηλότερες βαθμίδες και σχετίζεται με το πόσο απολαμβάνουμε το σήμερα, τι μαθαίνουμε πόσο γελάμε και παίζουμε, πόση αγάπη δείχνουμε για τον κόσμο γύρω μας.
