Όλοι ξέρουμε πως αυτή η ζωή, η τόσο όμορφη στην όψη...
μπορεί να γίνει τυραννική στην αίσθηση. Κι αυτό γιατί δεν τα φέρνει όλα πάντα όπως τα θέλουμε, όπως τα περιμένουμε.Κι έτσι σκάνε μύτη και οι δυσκολίες. Κι είναι άλλοτε μικρές κι αστείες κι άλλοτε βουνά. Όσο για μας; Δεν έχουμε την πολυτέλεια να σταματήσουμε να παλεύουμε.
Η ζωή, φίλε μου, δεν περιμένει.
Παλεύουμε με νύχια και με δόντια για όσα δικαιούμαστε. Παλεύουμε για μια ζωή όπως την ονειρευτήκαμε κι όπως πρέπει να γίνει.
Κι αν έρθουν ζόρια, καλώς να ορίσουν. Κανείς δεν μπορεί να τα εμποδίσει. Εμείς μόνο να τα αντιμετωπίσουμε μπορούμε. Με νύχια, με δόντια, με πείσμα μα πάνω από όλα με θετική ενέργεια.
Γιατί αν σε πάρει από κάτω η ζωή, με όλα τα άσχημα που μπορεί να φέρει, την πάτησες. Θα απομείνεις άνθρωπος λειψός, να κλαις τη μοίρα σου.
Εμείς, όμως, δεν κλαίμε.
Ή μάλλον κλαίμε μα για άλλα πράγματα, ποτέ για τη μοίρα. Τη μοίρα την κερνάμε μια ρακή και την τραγουδάμε. Και τη χορεύουμε. Τη γλεντάμε, πως το λένε.
Για να μην παίρνει αέρα πως μας γονάτισε.
Γιατί δεν μπορεί να το κάνει.
Όσο παραμένουμε κύριοι του εαυτού μας και θυμόμαστε το δεκάλογο της ζωής, στέκουμε μπροστά της ευθυτενείς και πεισματάρηδες.
Κι αν με ρωτάτε ποιος είναι ο δεκάλογος της ζωής, θα τον μοιραστώ μαζί σας. Άλλωστε κάθε τι που μπορεί να δώσει χαμόγελο εκεί που πάει να έρθει κλάμα και δύναμη εκεί που φλερτάρει κανείς με την παραίτηση, είναι θησαυρός.
Ο δεκάλογος της ζωής:
1) Πάντα να χαμογελάς.
Ακόμη κι αν σε αδικούν, σε υποτιμούν, σε υποβιβάζουν. Εσύ να μην τους χαρίζεις μήτε ένα δάκρυ. Χαμογέλα και διεκδίκησε όσα σου ανήκουν. Όσα σου αξίζουν. Σφάζει το χαμόγελο σαν έρχεται από εκεί που δεν το περιμένουν. Είναι νίκη, εκεί που οι άλλοι περιμένουν τα δάκρυα της ήττας.
2) Να θυμάσαι να περιμένεις.
Όποιος είχε υπομονή δεν έχασε ποτέ. Ακόμη κι αν σε τρώνε τα χέρια, τα πόδια, η γλώσσα σου να κάμεις κάτι πριν της ώρας του, περίμενε. Κάθε στιγμή είναι μοναδική. Και τα πάντα έχουν τον καιρό τους. Μην ανησυχείς για το αν θα καταλάβεις αν ήρθε η ώρα για κάτι. Θα σε σκουντήξει μόνο του και θα σου πει “τώρα κουνήσου”...
3) Μην τα παρατάς.
Κι ας λένε οι άλλοι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρεις. Αν εσύ μέσα σου, εκείνο το όνειρο που σου έχουν για ξεγραμμένο, το έχεις ζωντανό, μην το εγκαταλείπεις. Πάλεψέ το. Και ποτέ δεν ξέρεις. Η ζωή μπορεί να σε ξαφνιάσει…
4) Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου.
Ξέρω πως πολλές φορές, στα άσχημα, οι άνθρωποι κλείνονται. Δε θέλουν να μοιραστούν σκέψεις, ήττες και συναισθήματα. Άλλοτε από φόβο, άλλοτε από ντροπή. Μην το κάνεις. Γύρω σου θα υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που θα ξέρει να σε στηρίξει. Μίλησέ του. Μοιράσου το φορτίο σου. Και να θυμάσαι, στα ζόρια, το σκοτάδι του ενός δυο μαζί το κάνουν φως.
5) Να έχεις πείσμα, επιμονή και θράσος.
Μην αφήνεις να σε πατούν. Καλός, καλός μα από το θύμα έχει μια διαφορά. Φρόντισε να υπερασπίζεσαι όταν κι όπου πρέπει τον εαυτό σου, τα συμφέροντα και τα δικαιώματά σου. Συγνώμη που στο λέω, αλλά αν δε νοιαστείς εσύ για σένα, δε θα βρεθεί κανείς άλλος να το κάνει.
6) Να αγαπάς.
Πρώτα από όλους εσένα, ύστερα τη ζωή και τέλος τους ανθρώπους. Να πιστεύεις στην καλή πλευρά τους και να προσπαθείς να τη βρίσκεις. Ακόμη κι αν τα φαινόμενα σου δείχνουν άλλα. Μην απορρίπτεις ανθρώπους αν πρώτα δε δοκιμάσεις. Δεν έχεις ιδέα τι άμυνες μπορεί να κρύβει ο καθένας. Άμυνες που χρειάζονται μια μίνι πολιορκία για να πέσουν και να σου χαριστεί ο κόσμος τους. Κι αν όλο αυτό σου φαίνεται πολύ αισιόδοξο, τότε…
7) Να είσαι αισιόδοξος.
Γιατί με τη μαυρίλα κανείς δεν προχώρησε πολύ στη ζωή. Τα παράτησε στην πρώτη δυσκολία και τώρα κάπου κλαίει τη μοίρα του. Εσύ μην το κάνεις. Να πιστεύεις στα καλύτερα που θα έρθουν ακόμη κι αν εκείνη τη δεδομένη στιγμή βλέπεις μόνο τα χειρότερα.
8) Να είσαι άνθρωπος.
Σε έναν κόσμο που έχει ξεπουλήσει όσο όσο τις αξίες του, χάνοντας αργά αλλά σταθερά την ανθρωπιά του, εσύ φρόντισε να είσαι άνθρωπος. Με ευαισθησίες, με αξίες, με αρχές. Κι ας λένε πως είσαι πίσω από τον κόσμο. Είναι ωραία εδώ πίσω, να απαντάς και να παλεύεις. Βλέπεις είναι φορές που ο σταυρός στο χέρι δε φέρνει θεαματικά αποτελέσματα, αλλά είναι πάντα λυτρωτική η αίσθηση του να ξέρεις πως δεν αδίκησες κανέναν.
9) Να έχεις πίστη.
Δε με νοιάζει αν τον λένε Θεό, Αλλάχ ή Βούδα. Μπορεί και τίποτα απο τα τρία. Να πιστεύεις πως όλα όσα συμβαίνουν γίνονται για καλό. Και να πιστεύεις επίσης πως όλα παλεύονται, όλα ξεπερνιούνται. Εντάξει, ξέρουμε καλά πως κάποιοι δαίμονες μήτε παλεύονται, μήτε ξεπερνιούνται. Αλλά εσύ να πιστεύεις πως μπορεις να καταφέρεις κι όσα οι άλλοι έχουν για ακατόρθωτα.
10) Να μην ξεχνάς.
Να μην ξεχνάς όσους σε αδίκησαν, σε πόνεσαν, σε έβλαψαν. Όχι για να τους εκδικηθείς μια μέρα. Δεν πρέπει να σου ταιριάζουν τέτοια ποταπά αισθήματα. Να τους θυμάσαι και να τους ευχαριστείς για όλα εκείνα τα μαθήματα ζωής που σου έδωσαν. Γιατί και οι κακοί στην ιστορία έχουν λόγο που υπάρχουν. Λόγο κυρίως διδακτικό…να το θυμάσαι…
Της Στεύης Τσούτση (awakengr.com)
