Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, συγκαταλέγονται στους κατ’ εξοχήν διακινητές της απατηλής προπαγάνδας ότι «στην ΕΟΚ θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια»…
Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που η πολιτική της έχει οδηγήσει – σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γιούνισεφ»- πάνω από 500.000 παιδιά στην Ελλάδα στον υποσιτισμό…
Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, κυβερνούν σε μια χώρα που στα σχολεία της παιδιά λιποθυμούν από την πείνα…
Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, υπηρετούν μια πολιτική που σε τέτοιο βαθμό η αθλιότητά της «τρέφεται» από την απανθρωπιά της, που οι ταγοί της έφτασαν στο σημείο, πριν από λίγες βδομάδες, να επεξεργάζονται αγορανομικές διατάξεις ώστε να στέλνουν τους πένητες Έλληνες να αναζητούν το φαγητό της ημέρας στα ράφια με τα ληγμένα τρόφιμα…
Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, μπορούν να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με το μεγαλείο της πολιτικής τους κάνοντας μια βόλτα στις ουρές των απόρων, των ανέργων και των πεινασμένων, που στέκονται για ώρες στην πλατεία Βάθης, περιμένοντας τη σειρά τους για μια δωρεάν σακούλα με οπωροκηπευτικά…
Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, μπορούν να ενημερωθούν για τον «ανθρωπισμό» της πολιτικής τους ρίχνοντας μια ματιά στη στατιστική της «Γιούροστατ» και ειδικά στο σημείο που αναφέρει ότι 3,5 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν ακόμα κι ένα πιάτο φαΐ την ημέρα…
Αυτή είναι η πολιτική που ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, την αποκαλούν «σωτηρία». Αυτός είναι ο δικός τους δρόμος «ανάπτυξης». Πάει πολύ, λοιπόν, συνιστά απύθμενη πολιτική απρέπεια, απρέπεια που απορρέει από το πηγαίο πολιτικό θράσος της «φαιδράς πορτοκαλέας», να εμφανίζεται μετά από όλα αυτά τα «κατορθώματα» σε τηλεοπτικούς σταθμούς ο κ. Μπίστης, κι αντί να απολογείται για την ανθρωπιστική καταστροφή που έχει προκαλέσει στην Ελλάδα η πολιτική που εφαρμόζει το κόμμα του παρέα με τους κυβερνητικούς του εταίρους, εκείνος να επιδίδεται σε «χορτάτους» αφορισμούς ότι αν η Ελλάδα ακολουθούσε την πολιτική που προτείνει το ΚΚΕ, τότε, κατά τον κ. Μπίστη, «θα τρώγαμε βελανίδια»…
«Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΣ»
Μόλις πριν από δέκα χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο νέοι αλαλαγμοί «εθνικής χαράς» δονούσαν την ατμόσφαιρα. Οι τυμπανοκροσίες, λόγω του «θριάμβου», είχαν καλύψει τα πάντα.
Ήταν τότε που η ΕΕ προχωρούσε στη διεύρυνσή της με την ένταξη στους κόλπους της δέκα ακόμα χωρών. Μεταξύ αυτών και της Κύπρου.
Ήταν στις 9 Απρίλη 2003, όταν συνήλθε η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επικύρωση της απόφασης της ένταξης της Κύπρου και των υπόλοιπων χωρών στην ΕΕ.
Σε εκείνη ακριβώς τη συνεδρίαση, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ είχαν καταψηφίσει το διαγραφόμενο για τους λαούς έγκλημα. Το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Τότε από το ΠΑΣΟΚ, από τη ΝΔ, από τον ΣΥΝ, από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, εκτοξεύονταν μύδροι για τη στάση και την αρνητική ψήφο του ΚΚΕ. Κάποιοι, μάλιστα, έλεγαν και έγραφαν ότι το ΚΚΕ θα είχε «τύψεις» (!) που αρνήθηκε να συμφωνήσει με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Δέκα χρόνια μετά, δεν πρόκειται να ρωτήσουμε όλους εκείνους που μιλούσαν για τις «τύψεις» του ΚΚΕ, αν αυτοί έχουν πλέον… τύψεις. Ξέρουμε ότι τέτοια πράγματα πάνω τους δεν κολλάνε.
Περιοριζόμαστε να θυμίσουμε τη θέση του ΚΚΕ, όπως διατυπώθηκε εκείνη την κρίσιμη ώρα, από τους ευρωβουλευτές του Κόμματος, που στη συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου της 9/4/2003, μεταξύ άλλων, είχαν τονίσει:
«Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψηφίζουν την ένταξη των δέκα νέων χωρών, κινούμενοι από αισθήματα αλληλεγγύης προς τους λαούς τους, που δεν έχουν κανένα λόγο πανηγυρισμού. Αντίθετα, όπως έγινε φανερό κατά την προενταξιακή περίοδο (ξεπούλημα στο μεγάλο ξένο κεφάλαιο των δημοσίων επιχειρήσεων και γενικότερα του πλούτου τους, κατάργηση κάθε σοσιαλιστικής κατάκτησης και ιδιοκτησίας, περιορισμός των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων και της εθνικής τους ανεξαρτησίας…), έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Ο παράδεισος που τους υπόσχονται είναι ψεύτικος. Λόγους πανηγυρισμού έχει μόνο το πολυεθνικό κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του στο Ευρωκοινοβούλιο.
Εντάσσονται οι “δέκα” σε μια Ένωση μικρών και μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών, που δημιουργήθηκε και αναπτύσσεται μέσα από ανταγωνισμούς εσωτερικούς, για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγαλοκεφαλαιοκρατών, εντείνοντας την εκμετάλλευση σε βάρος των λαών της ΕΕ και όσων άλλων θα μπορέσουν “να βάλουν στο χέρι” (…).
Καταψηφίσαμε και την ένταξη της Κύπρου, γιατί, εκτός των παραπάνω, η ένταξη χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο πίεσης για τη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της βάρβαρης εισβολής και κατοχής, μπροστά στην οποία οι “ευαίσθητοι” Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές κλείνουν τα μάτια και της διχοτόμησης της μαρτυρικής μεγαλονήσου.
Οι εργαζόμενοι, οι λαοί γενικότερα, που δεν έχουν ανάγκη από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για να σφυρηλατήσουν την αγωνιστική αλληλεγγύη και συνεργασία τους, θα κλείσουν το δρόμο του ολέθρου, στον οποίο μεθοδικά τους οδηγούν, θα αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας προς ένα άλλο μέλλον αντάξιό της, ένα μέλλον σοσιαλιστικό».
Αυτά έλεγε το ΚΚΕ (από) τότε…
*Δημοσιεύθηκε στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013
