«Υπάρχουν πολλές ανισότητες που θέλουν διόρθωση…»
μας είπε μεταξύ άλλων η Λένη, ένας άνθρωπος που αγαπάει αυτό που κάνει και το στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις…Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Πρόκειται για ποιητική συλλογή, έτσι οι αφορμές ήταν πολλές. Αν βέβαια λάβουμε υπόψη μας πως η “Ελένη” του Μύθου “πρωταγωνιστεί” φανερά ή κρυφά στα ποιήματα, τότε θα έλεγα πως η Ελένη ως Γυναίκα που δικάζεται και καταδικάζεται, με μόνο υπερασπιστή της τελικά τον Ευριπίδη, αυτή είναι η αφορμή για την ποιητική συλλογή.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Εύκολο δεν είναι... Ένοιωσα... ολοκλήρωση. Τα πιο έντονα συναισθήματα γεννήθηκαν όταν κράτησα στα χέρια μου πια το βιβλίο, που για μένα είναι το πρώτο.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Η δουλειά μου στο ηλεκτρονικό περιοδικό “Περί ου” αφορά σε ένα μεγάλο μέρος στο βιβλίο. Η μεν παραγωγή είναι μεγάλη, η δε ζήτηση δεν ξέρω αν είναι αντίστοιχη. Ωστόσο, δεν θα έπρεπε να κατηγορούμε μόνο τους αναγνώστες γι' αυτό. Η υπερπροσφορά δεν σημαίνει και ποιότητα αντίστοιχα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αναδείξει πλήθος “συγγραφέων” και “ποιητών” κατ' όνομα μόνο. Πιστεύω ότι άνθρωποι που αγαπούν το διάβασμα και αναζητούν την ποιότητα υπάρχουν και στην εποχή μας, όπως άλλωστε σε κάθε εποχή.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Ήθος ανθρώπω δαίμων, λέει ο παππούς Ηράκλειτος και προσωπικά συμφωνώ μαζί του. Η λέξη “μοίρα” δεν με εκφράζει. Με παραπέμπει στη μοιρολατρία. Πιστεύω πως και ορίζουμε και οριζόμαστε. Και πώς αλλιώς άλλωστε;
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Σαφώς και υπάρχει. Ονειρεύομαι, αλλά και δημιουργώ- δεν αναφέρομαι στην ποίηση εδώ- συνεχώς. Αυτό σημαίνει ότι αισιοδοξώ πως τα πράγματα θα πάνε καλά και καλύτερα!
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Χα... Το “Περί ου”!
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Ναι, κάποιους από τους αγαπημένους μου ανθρώπους...
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Ιστορικά τουλάχιστον η εξουσία “αγκαλιάζει” την τέχνη προκειμένου να δείξει στους πολίτες ότι ενδιαφέρεται για όλους τους τομείς της ζωής, αλλά και οι μεγάλοι ηγέτες έχουν μείνει στην ιστορία αναδεικνύοντας καλλιτέχνες. Ακόμη και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, πόσο μάλλον τα δημοκρατικά. Σαφώς σε ένα καθεστώς δικτατορικό λ.χ. η τέχνη διώκεται τότε όταν πραγματώνει τον σκοπό της ως τέχνη κι εκφράζει μεγάλες αξίες όπως η ελευθερία του ανθρώπου. Τότε είναι ο φόβος που λειτουργεί γιατί η τέχνη μπορεί να ξεσηκώσει τον λαό. Η ανικανότητα δεν οδηγεί σε “φίμωση”. Σε παραμέληση πιθανότερο.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Δεν είχα ποτέ τέτοιες σκέψεις, αλλά μια και με ρωτάτε θα σας πω ότι δεν μπορώ να διαλέξω. Υπάρχουν πολλές ανισότητες που θέλουν διόρθωση και δεν είναι ζήτημα μερικών λεπτών ή προσωπικών επιθυμιών.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να ονειρεύεται! Να μην πάψει να είναι παιδί και να φτιάχνει ιστορίες!!!
Η Λένη Ζάχαρη γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στον Πειραιά. Σπούδασε Θεολογία και Ιστορία στο ΕΚΠΑ. Έχει δύο γιους και είναι παντρεμένη με τον δάσκαλο π. Ανδρέα Τρλίβα.
Γράφει από παιδί. Κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Το «Να με λες Ελένη...» είναι η πρώτη συλλογή που εκδίδει.
Είναι στη σύνταξη του ηλεκτρονικού περιοδικού «Περί ου» στο οποίο έχει και τις Δημόσιες σχέσεις.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
