Δώδεκα λέξεις, μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον "Έφηβο" που αγαπήθηκε σαν θρησκεία, από εκατομμύρια πιστούς σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. "Παλικαριά", "ντομπροσύνη" και "υπερηφάνεια" είναι έννοιες συνυφασμένες με τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τον μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας και ειδικότερα εκείνους που έμαθαν να μοχθούν για να βγάλουν το μεροκάματο, στις φτωχογειτονιές του Πειραιά και όχι μόνο...
Τα παιδιά του λιμανιού, βρήκαν μέσω του Θρύλου, την χαρά και το χαμόγελο που τους έλειπε, είτε για να τους συμπληρώσει είτε για να τους… γεμίσει τις δύσκολες ώρες. Πανηγύρισαν μαζί του αμέτρητες κούπες και νίκες, με τον κάθε φίλο του Ολυμπιακού να έχει να διηγηθεί την δική του ιστορία ερυθρόλευκης αγάπης.
Ολυμπιακός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι…
Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους οπαδούς των άλλων ομάδων με εκείνων του Ολυμπιακού είναι ότι Ολυμπιακός γεννιέσαι και δεν γίνεσαι. Από εμβρυακή μορφή, νιώθεις την Ολυμπιακή φλόγα μέσα σου και περιμένεις με μεγάλη ανυπομονησία, την ημέρα που θα βαφτιστείς στο "Ναό". Άπαντες, οι πιστοί από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους, έχουν και στην καρδιά τους, τον "δαφνοστεφανωμένο έφηβο", τον οποίο και δεν τον αλλάζουν με τίποτα και για τίποτα. "Κόμμα (ποιο κόμμα;) αλλάζεις, σύζυγο αλλάζεις. Τον Θρύλο, όμως, ΠΟΤΕ"!
Η "άγια μέρα" και ο "νονός" Καμπέρος
Η ζωή των φίλων του Ολυμπιακού, απέχτησε χρώμα, χάρη στην έμπνευση, μίας χαρισματικής παρέας, η οποία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ιστορία του αθλητισμού και όχι μόνο, της χώρας μας. Στις 10 Μαρτίου του 1925 λοιπόν, ημέρα "άγια" για τους απανταχού πιστούς του Θρύλου, στην ταβέρνα του Μοίρα, στην Οδό Τζαβέλα στον Πειραιά, πραγματοποιήθηκε συνέλευση των μελών του Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς για τη συνένωση των δύο σωματείων προέκυψε θέμα ονομασίας της νέας ομάδας. Οι περισσότερες προτάσεις περιείχαν ονόματα με συνθετικό τη λέξη "Πειραιάς".
Ο Νότης Καμπέρος, όμως, διαφώνησε υποστηρίζοντας ότι το όνομα δεν πρέπει να έχει τοπικιστικό χαρακτήρα, προκειμένου η νέα ομάδα να αγκαλιάσει ολόκληρη την Ελλάδα. Πρότεινε να ονομαστεί Ολυμπιακός. Ύστερα από δευτερόλεπτα αμηχανίας, η πρόταση έγινε αποδεχτή με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. Έτσι ο αεροπόρος Καμπέρος έμεινε στην ιστορία ως ο "νονός" του Ολυμπιακού, με τον Μιχάλη Μανούσκο να προσθέτει το "Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς".
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς έμελλε να αλλάξει για τα καλά πλέον τον αθλητικό χάρτη του τόπου και να αποτελέσει κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό σωματείο. Εκείνη την ημέρα λοιπόν, συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον "Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς" σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής".
Τα χρώματα της υπεροχής
Η ομάδα πλέον είχε όνομα Ολυμπιακός και έμβλημα τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Το μόνο που έμενε ήταν τα χρώματα της ομάδας. Ο Γιάννης Ανδριανόπουλος είναι εκείνος που επέλεξε την ερυθρόλευκη φανέλα, καθώς επηρεασμένος από τις σπουδές του στην Αγγλία διάλεξε την ωραιότερο διχρωμία πάνω στη γη.
Ήταν τα χρώματα του Κολεγίου του Κέιμπριτζ και στη Βρετανία θεωρούνταν τα χρώματα της υπεροχής. Για πολλά χρόνια μάλιστα, οι παίκτες του Ολυμπιακού τραγουδούσαν, "Κόκκινο και άσπρο το σύνθημα μας και υπερηφάνεια στα μέτωπα μας".
Τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου
Η χαρισματική παρέα από την οποία γεννήθηκε ο Ολυμπιακός είχε ως ισχυρό άνδρα τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ιδιοκτήτη εμπορικού καταστήματος και επιφανείς παράγοντες του Πειραιά, όπως οι Μιχάλης Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, Νότης Καμπέρος, αεροπόρος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, Δημήτρης Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και όλη η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.
Η μάχη με τους "αθάνατους"
Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν τόσο ευοίωνα για τους Πειραιώτες, οι οποίοι έδωσαν την πρώτη τους μεγάλη μάχη με το κατεστημένο. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων με πρόεδρο τον Γεώργιο Αβέρωφ παρά τα αλλεπάλληλα διαβήματα αρνούνταν να αναγνωρίσει σωματείο με την επωνυμία "Ολυμπιακός".
Η άρνηση των "αθανάτων" κάμφθηκε με το πέρασμα του χρόνου και αφού οι άνθρωποι του Ολυμπιακού είχαν δηλώσει ότι προτιμούν να διατηρήσουν το σωματείο τους ως ανεπίσημο παρά να αλλάξουν όνομα. Πρόκειται για την πρώτη και μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στο κατεστημένο και τους ισχυρούς της εποχής που προσπαθούσαν να βάλουν ανεπιτυχώς "τρικλοποδιά" στον μετέπειτα γίγαντα του ελληνικού αθλητισμού.
Ολυμπιακός και στην άλλη ζωή…
Την περίοδο της Κατοχής με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε ο Νίκος Γόδας, βέρος Κοκκινιώτης με ρίζες από το Αϊβαλί. Ταυτόχρονα παίρνει μέρος στην Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και με τον Ανδρέα Μουράτη τον Μάρτιο του 1944 συμμετέχει στη μάχη της Ηλεκτρικής. Για την πατριωτική του δράση καταδικάστηκε σε θάνατο. Η τελευταία του επιθυμία πριν εκτελεστεί το 1948 στις φυλακές της Κέρκυρας ήταν να πάει στο απόσπασμα φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο συμπολεμιστής του, Σταμάτης Σκούρτης, στο βιβλίο του "Ώσπου να ξημερώσει", για την εκτέλεση του Γόδα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή, φορώντας τη ριγωτή ερυθρόλευκη: "Ο ήλιος σκάει πίσω απ' τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο, η φανέλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνισαν απ' το αίμα ή ο ήλιος;". Ο Νίκος Γόδας ήρθε στην ζωή ως Ολυμπιακός και έφυγε απ' αυτήν φορώντας την ωραιότερη διχρωμία της γης.
Κόκκινο πανί για την χούντα...
Η χούντα των συνταγματαρχών είχε προκαλέσει αρκετά δεινά στον Ολυμπιακό, τον οποίο και έβλεπε ως... κόκκινο πανί. Το 1967 η πρώτη κίνηση των συνταγματαρχών ήταν να διώξει τον διάσημο Ούγγρο τεχνικό Μάρτον Μπούκοβι και τον Βοηθό του Μίχαλι Λάντος με τους οποίους ο Ολυμπιακός είχε στεφθεί πρωταθλητής το 1966 και το 1967 και είχε παίξει διαστημική μπάλα για την εποχή του. Το 1971 ανέλαβε ο μεγάλος, Νίκος Γουλανδρής.
Επί των ημερών του εμφάνιση του Ολυμπιακού ήταν κόκκινη φανέλα, κόκκινο σορτσάκι και λευκές κάλτσες. Ενοχλημένοι οι συνταγματάρχες απαίτησαν να αλλάξει χρώματα ο Ολυμπιακός, αίτημα που δεν έγινε δεκτό από τον Άγγλο προπονητή της ομάδας Άλαν Άσμαν.
Άπαντες παρόντες!
Για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό θα μείνουν χαραγμένα τα 21 παλικάρια που έχασαν τόσο άδικα την ζωή τους στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 στο "Γ. Καραϊσκάκης" μετά από τον θρίαμβο επί της ΑΕΚ. Πρόκειται για τους ήρωες της Θύρας 7, οι οποίοι έφυγαν από την ζωή, χάρις στην εγκληματική αμέλεια των υπευθύνων του γηπέδου και όχι μόνο. Η πόρτα της Θύρας 7 ήταν κλειστή και το γιορτινό κλίμα μετατράπηκε σε κλίμα οδύνης. 21 άτομα άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Φάληρο, ενώ υπήρξαν και 32 τραυματίες.
Οι φωνές των παιδιών εκείνων σε κάθε αγώνα ενώνονται με αυτές των φιλάθλων του Ολυμπιακού, που στήνουν το δικό τους πάρτι, όπου και αν αγωνίζεται η αγαπημένη τους ομάδα. Αυτός ο σύλλογος είναι ενιαίος και αδιαίρετος, πάντα έτσι ήταν, ακόμα και σε εποχές δύσκολες. Όλοι τους, ένας σύνδεσμος, που μαζί μάχεται, μαζί χαίρεται και μαζί λυπάται. Τα παιδιά αυτά αποτελούν κομμάτι της 86χρονης ιστορίας αυτού του συλλόγου και δεν θα πάψουν ποτέ να βρίσκονται στις καρδιές όλων.
Τα ονόματα των φιλάθλων που έχασαν τη ζωή τους: Δημήτρης Αδαμόπουλος (40 ετών), Γεράσιμος Αμίτσης (18), Σπύρος Ανδριώτης (24), Γιάννης Διαλυνάς (20), Γιάννης Κανελλόπουλος (18), Κώστας Καρανικόλας (26), Αντώνης Κουρουπάκης (34), Μιχάλης Κωστόπουλος (21), Σπύρος Λεωνιδάκης (18), Ευστράτιος Λούπος (20), Μιχάλης Μάρκου (27), Βασίλης Μάχας (20), Κώστας Μπίλας (28), Ηλίας Παναγούλης (17), Αναστάσιος Πιτσόλης (30), Κώστας Σκλαβούνης (16), Γιάννης Σπηλιόπουλος (19), Παναγιώτης Τουμανίδης (14), Νίκος Φίλος (19), Χρήστος Χατζηγεωργίου (34) και Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23).
Ο μεγαλύτερος σύλλογος της Ευρώπης
Ο Ολυμπιακός δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και πόλο. Ο Θρύλος είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος στην "Γηραιά ήπειρο" και ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο. Διατηρεί 16 ολυμπιακά τμήματα και έχει κατακτήσει 552 τίτλους, αν και μπορεί είναι πολλοί παραπάνω, αν καταμετρήσει κάποιος και ατομικά μετάλλια αθλητών του συλλόγου. Είναι ο μοναδικός ελληνικός σύλλογος με 5 ευρωπαϊκά τρόπαια σε 3 διαφορετικά ομαδικά αθλήματα (δυο στο βόλεϊ το 1996 και το 2005, δυο στο πόλο το 2002 και ένα στο μπάσκετ το 1997), ενώ έχει παρά πολλές παρουσίες σε Final-4 μεγάλων διοργανώσεων (μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο ανδρών και γυναικών).
Τα αθλήματα που έχει παρουσία ο Ολυμπιακός, είναι τα εξής: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, στίβος, κολύμβηση, πυγμαχία, άρση βαρών, ιστιοπλοΐα, πάλη, τένις, σκοποβολή, καταδύσεις, κωπηλασία, κανόε καγιάκ - καγιάκ σλάλομ και επιτραπέζια αντισφαίριση. Τμήμα του συλλόγου υπήρξε παλαιότερα και στο γυναικείο μπάσκετ, αλλά πλέον δεν υφίσταται.
Έτσι έγινε Θρύλος...
Κατά μία εκδοχή το Θρύλος προέκυψε από την ομάδα της δεκαετίας του 1930 που είχε πάρει 6 πρωταθλήματα, κατά μία άλλη και μάλλον επικρατέστερη από την ομάδα της δεκαετίας του 1950 με 7 πρωταθλήματα (τα έξι σερί στο διάστημα 1954-59). Η δεκαετία αυτή με την ομάδα των Χέλμηδων αποτελεί και την "χρυσή εποχή" του Ολυμπιακού, καθώς δεν έμεινε ούτε ένας χρόνος χωρίς να κατακτηθεί κάποια κούπα. Επτά πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα και 5 νταμπλ.
Κεφάλαιο Γουλανδρής
Το 1971 ανέλαβε τον Ολυμπιακό ένας άνθρωπος, ο οποίος θα μείνει για πάντα στην "Χρυσή Βίβλο" του Θρύλου. Ο λόγος για τον εφοπλιστή Νίκο Γουλανδρή, ο οποίος ήταν ανέκαθεν χρηματοδότης του Ολυμπιακού και απλά αποφάσισε να ασχοληθεί πιο ενεργά. Έφερε στην ομάδα του Πειραιά παίκτες όπως οι Βιέρα, Λοσάντα, Αργυρούδης, Τρυαντάφυλλος, αλλά και κάποιον ταλαντούχο νέο από τον Αργοναύτη.
Το όνομα του Γιώργος Δεληκάρης ή αν προτιμάτε Τζορτζ Μπεστ του Πειραιά. Πρόκειται για έναν εκ των κορυφαίων παικτών που έβγαλε διαχρονικά η Ελλάδα και ένας από τους πλέον αγαπητούς στις τάξεις των οπαδών του Θρύλου, παρά το πέρασμα του από τον αιώνιο αντίπαλο ΠΑΟ.
Οι ερυθρόλευκοι επέστρεψαν στους τίτλους (1973-1975) και ειδικά κατά την σεζόν 1973 -74 με προπονητή τον Λάκη Πετρόπουλο δημιούργησαν ασύλληπτα ρεκόρ: 102 γκολ στην επίθεση και μόλις 14 στην άμυνα. Μία ομάδα φόβητρο...
Ο μεγάλος Σωκράτης Κόκκαλης
Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ως τον μεγαλύτερο παράγοντα που έχει περάσει από την ελληνικό αθλητισμό, άλλοι τον μισούν και του έχουν προσάψει ένα σωρό κατηγορίες, όμως αυτά "τραβάνε" οι ηγέτες. Η μοναδική αλήθεια και αυτό που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί είναι πως ο Σωκράτης Κόκκαλης έβγαλε τον Ολυμπιακό από το αδιέξοδο και έφτιαξε την μεγαλύτερη αυτοκρατορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η ενασχόλησή του με την ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε το 1991 όταν ανέλαβε την ομάδα μπάσκετ, ενώ δύο χρόνο αργότερα (15 Απριλίου 1993) ξεκίνησε την προσπάθεια να επαναφέρει την ποδοσφαιρική ομάδα στις επιτυχίες. Ως διοικητικός ηγέτης του τμήματος μπάσκετ έφερε μεγάλους παίκτες, ενώ ο κόσμος της ομάδας γεύτηκε αμέτρητες χαρές, με συνολικά 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ελλάδας, ενώ το 1997 οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν την κορυφή της Ευρώπης στον αξέχαστο τελικό της Ρώμης.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε τον μπασκετικό Ολυμπιακό την καλύτερη ομάδα στην "Γηραιά ήπειρο", όμως στην συνέχεια αφοσιώθηκε στο ποδοσφαιρικό τμήμα και δεν άργησε και εκεί να σηκώνει τρόπαια.
Από τα χρέη των 12 δισεκατομμυρίων δραχμών, τον Κοσκωτά και την διάλυση που έμοιαζε πολύ πιθανή, ο Έλληνας επιχειρηματίας έκανε τους ερυθρόλευκους την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα χτίζοντας μια "Αυτοκρατορία" που πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε. 12 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ, το υπερσύγχρονο "Γ. Καραϊσκάκης", το προπονητικό κέντρο στου Ρέντη, είναι μερικά από τα επιτεύγματα του Σωκράτη Κόκκαλη.
Προσέφερε πολλά, αλλά η προσφορά του έγινε ακόμα πιο ανεκτίμητη εξαιτίας του ότι άφησε τον Ολυμπιακό στα σίγουρα χέρια των Ευάγγελου Μαρινάκη στο ποδόσφαιρο και αδελφών Αγγελόπουλων στο μπάσκετ. Μετά τις δύο πρώτες σεζόν του κ. Μαρινάκη στην προεδρία του τμήματος, οι ερυθρόλευκοι έχουν ήδη κατακτήσει δύο πρωταθλήματα (σ.σ. σε ενδεχόμενο νίκης στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο Φάληρο στις 10/3, κατακτούν το τρίτο σερί!) και ένα Κύπελλο Ελλάδος, ενώ με τους αδερφούς Αγγελόπουλους στο "τιμόνι" ο Θρύλος επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος μετά από 15 χρόνια ανομβρίας!
Το αλησμόνητο τριπλ κράουν και το έπος της Πόλης
Το τμήμα του μπάσκετ, με τα εννέα πρωταθλήματα, τα οκτώ Κύπελλα και τη μια Ευρωλίγκα, βρίσκεται και πάλι σε ανοδική τροχιά έπειτα από μια στείρα οκταετία. Αναμφίβολα, η ομάδα των Γιάννη Ιωαννίδη (1992-1996) και Ντούσαν Ίβκοβιτς (1996-1997) της πενταετίας 1992-1997 ήταν η κορυφαία στην ιστορία του συλλόγου και βρέθηκε επίσης στην κορυφή της βαθμολογίας της Ευρώπης για εκείνο το διάστημα. Με τον Ντούντα στο πάγκο, το 1997 ο Ολυμπιακός έκανε το τριπλ κράουν, νικώντας στον τελικό της Ευρωλίγκα την Μπαρτσελόνα με 73-58, κατακτώντας το Κύπελλο από τον Απόλλωνα Πατρών με 80-78 και το πρωτάθλημα με 3-1 νίκες απέναντι στην ΑΕΚ του Ιωαννίδη.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του μπάσκετ του Θρύλου. Η ερυθρόλευκη "Αυτοκρατορία" κατέρρευσε στην συνέχεια, αλλά "αναστήθηκε" και πάλι με την παρουσία των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου στην ηγεσία της ΚΑΕ Ολυμπιακός. Οι Πειραιώτες στο Final-Four της Κωνσταντινούπολης τον Μάιο του 2012, σε μία συγκλονιστική αναμέτρηση στον τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας (61-62), αναδείχθηκαν 15 χρόνια μετά και πάλι Πρωταθλητές Ευρώπης, ενώ τον περασμένο Ιούνιο κατέκτησαν και το Πρωτάθλημα Ελλάδας.
"Βασιλιάς" παντού!
Τα σχόλια είναι περιττά για τα τμήματα του βόλεϊ, του πόλο, της Κολύμβησης, αλλά και των υπόλοιπων τμημάτων του Θρύλου. Η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία τους, έχει καταστήσει τον Ολυμπιακό ως τον πλέον επιτυχημένο σύλλογο της χώρας και όχι μόνο. Είναι ελάχιστοι οι σύλλογοι, που καταφέρνουν να διατηρούν στον αφρό τόσα τμήματα και αυτά να πρωταγωνιστούν, φέρνοντας τίτλους και διακρίσεις στις εγχώριες και στις ξένες διοργανώσεις.
Βέβαια, έχουν υπάρξει και εκατοντάδες ατομικές επιτυχίες αθλητών του Ολυμπιακού, που έχουν φέρει στη χώρα ολυμπιακά μετάλλια, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ένα σωρό άλλες διακρίσεις.
Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι και θα είναι ο κορυφαίος αθλητικός οργανισμός αυτού του τόπου και εκατομμύρια άνθρωποι θα "υπηρετούν" το μεγαλείο του. Θα αποτελεί το... οξυγόνο των απανταχού πιστών του που ζουν και αναπνέουν για την μεγάλη ερυθρόλευκη ιδέα… (RedPlanet-parapolitika)
