Η κυβέρνηση της Βουλγαρίας δεν ήταν καμιά «σοσιαλιστική», ούτε καν «κεντροαριστερή». Ήταν μια ακροδεξιά κυβέρνηση με επικεφαλής έναν πρωθυπουργό που διαπρέπει ως ακροδεξιός, με απειλές κατά του Τύπου, με ξενοφοβικές δηλώσεις και ρατσιστικούς νόμους, ακόμα και για συνεργασία με τη μαφία...
Ήταν μια κυβέρνηση κόμματος αδελφού με τη ΝΔ και με πάρα πολλές ομοιότητες με την ελληνική τρικομματική χούντα...
Και όμως, παραιτήθηκε υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων που προκλήθηκαν από τη νέα αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος και τη βίαιη καταστολή που υπέστησαν οι διαδηλωτές από την αστυνομία.
Στην Ελλάδα, δύο βουλευτές-μέλη της επιτροπής για τη διαβόητη λίστα Λαγκάρντ κατηγορήθηκαν την Τρίτη ότι συγγενικά τους πρόσωπα είναι στην υπό διερεύνηση λίστα. Φυσικά, δεν παραιτήθηκαν.
Ένας αρχηγός κόμματος κατηγορείται ότι έκανε τα «στραβά μάτια» ενώ κορυφαίος υπουργός του που έβαλε τη χώρα στο κολαστήρι της τρόικας «πείραζε» τους καταλόγους για να κρυφτούν όσοι δεν πρέπει να φανούν. Δεν παραιτείται.
Ένα επιχειρηματικό τραστ που έχει επιβάλλει το δικό του φέουδο στη Χαλκιδική και διαθέτει εφημερίδες, κανάλια και ραδιοσταθμούς, απαγάγει δια της αστυνομίας κατοίκους της περιοχής που αντιδρούν στην «επένδυση» και τους παίρνει DNA παράνομα και το ίδιο βράδυ, τα κανάλια του αποσιωπούν το γεγονός και λασπώνουν τους κατοίκους που αγωνίζονται.
Βασικός του «τυφεκιοφόρος» στην περιοχή, είναι νυν δήμαρχος-πρώην υπουργός που έμεινε στην ιστορία για το νόμο που χάρισε την περιοχή σε επιχειρηματικά συμφέρονται. Φυσικά, κανείς δεν παραιτείται.
Σύμβουλος του πρωθυπουργού, καραμπινάτα ακροδεξιός απειλεί ανοιχτά πολίτες και πολιτικούς σχηματισμούς δημόσια, θυμίζοντας μέρες του ’49. Κανείς δεν παραιτείται. Ασφαλίτες τη στήνουν σε νεολαίους έξω από γραφεία πολιτικής οργάνωσης, πριν από απεργιακή πορεία και τους συλλαμβάνουν χωρίς καμία δικαιολογία. Εννοείται ότι κανείς δεν παραιτείται.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα πιάσει ο δημοκρατικός πόνος την τρικομματική χούντα για τις «δημοκρατικές ελευθερίες» και ξιφουλκήσει λέγοντας «δεν θα γίνουμε Βουλγαρία» ας το ξανασκεφτεί, γιατί και αυτό της το επιχείρημα καταρρίφθηκε. Το «θα γίνουμε Βουλγαρία» θα μετατραπεί σε εφιάλτη τους.
Θα ανατραπούν και εδώ με παλλαϊκό-πανεργατικό ξεσηκωμό, από το δρόμο που είναι δύσκολος, αλλά ανατρεπτικός και απελευθερωτικός, με οργανωμένες και διαρκείς κινητοποιήσεις κόντρα σε γραφειοκρατίες αλλά και τον κυβερνητικό στρατό που το ξέρει ήδη ότι το ψέμα και η τρομοκράτηση του λαού έχουν κοντά ποδάρια.
Δεν φοβόμαστε, δεν πάμε πουθενά. Θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε!(manier-manier)
