Λίγα μόλις μέτρα μετά το Σταθμό του Ν. Φαλήρου με κατεύθυνση προς Πειραιά το μάτι σου τραβάνε τα μουντά γκρίζα κτίρια που χρόνος σε αυτά έχει σταματήσει...
Η κλωστοϋφαντουργία «Αιγαίον» ιδρύθηκε το 1924 από τον Νίκο Καρέλλα και αποτέλεσε την ιστορικότερη βιομηχανία στον τομέα της. Η πρώτη της μονάδα απασχολούσε περί τα 1500 άτομα και είχε την έδρα της στην οδό Μικράς Ασίας κοντά στο σημερινό Σταθμό του Νέου Φαλήρου. Το 1955 η βιομηχανία επεκτείνεται με μια ακόμα μονάδα στο Λαύριο και πριν 30 χρόνια στο Άστρος και στη Σύρο.
Παρά την καλή της πορεία οι πολιτικές νοοτροπίες που επικράτησαν στην χώρα μετά την μεταπολίτευση δεν ευνόησαν καθόλου τον κλάδο της αναιμικής βιομηχανίας. Τα εγχώρια υφαντουργία άρχισαν σταδιακά να παρακμάζουν και μαζί της και η μεγαλύτερη ελληνική βιομηχανία. Η πτωτική πορεία που παρουσίασε ο κλάδος έκανε το «Αιγαίον» να κηρύξει πτώχευση και το εργοστάσιο να εγκαταλειφθεί στην τύχη του τον Φεβρουάριο του 1990. Τα κτίρια από τότε στέκουν αγέρωχα και εγκαταλειμμένα. Το μεγάλο εργοστάσιο στο Νέο Φάληρο, μαζί με άλλα του κλάδου που σήμερα είναι κλειστά, δίνουν την εντύπωση μιας συνοικίας φάντασμα.
Τον περασμένο Μάη η επιτροπή Πολεοδομικού Ελέγχου της Περιφέρειας έκρινε κατεδαφιστέο το κτίριο του «Αιγαίον». Όπως έχει γράψει ο τοπικός τύπος η επιτροπή υπερψήφισε την άποψή της και έτσι δεν χρειάστηκε να εξεταστεί η ιστορικότητα και οι μελέτες για αλλαγή χρήση του κτιρίου από το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ.
Η απόφαση αυτή μπορεί να καθαρίσει μια μεγάλη περιοχή από τα μπάζα και τα σκουπίδια που κατακλύζουν σήμερα το κτίριο. Ωστόσο διαγράφη από την ιστορία της πόλης του Πειραιά ένα μνημείο της βιομηχανικής πορείας της ίδιας της χώρας. Η λογική της κατεδάφισης έρχεται εξ ολοκλήρου αντίθετη με την ιδέα της πραγματικής αναγέννησης της συνοικίας. Χωρίς καμία πρόταση αναπαλαίωσης και κυρίως χωρίς κίνητρα ανάπτυξης δόθηκε η εύκολη απόφαση της κατεδάφισης.
Κατηφορίζοντας προς τον Πειραιά ίσως και να μελαγχολήσεις. Ο όγκος του μπετόν αρμέ προσδίδει τον χαρακτήρας μια οικονομίας που ανθούσε σε μια κοινωνία που πρόβαλε πρώιμα τις καταναλωτικές της συνήθειες. Το «Αιγαίον» σημάδεψε τον ευρωπαϊκό αέρα στα ελληνικά υφάσματα. Μόνο που ο αέρας της Ευρώπης έγινε ξαφνικά δυνατός. Μια βόλτα στο Νέο Φάληρο δίπλα στον ΗΣΑΠ θα σε κάνει να σκεφτείς πως η εκεί συνοικία είναι μια μικρογραφία της ίδιας της χώρας. Πολλές κλειστές βιοτεχνίες και μόνες χρήσεις για «άρτον και θεάματα»… (athinapisovitrina)
