του Κυριάκου Κουβελιώτη
Είναι στιγμές που νιώθεις ευλογημένος που κατάγεσαι από αυτό τον τόπο. Είναι και κάποιες άλλες που αισθάνεσαι ακριβώς...
Διαβάζουμε και ακούμε τελευταία για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, για το ότι θα πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη δημόσια διοίκηση, για την προσαρμογή μας στις νέες γεωπολιτικές συνθήκες, για το ευρώ και τη δραχμή, για το ότι ο «Ζορμπάς» θα πρέπει «να πάει λίγο στην άκρη» και πολλά άλλα, όλα ανακατεμένα. Ειδικά για τη δραχμή, τη συζητούμε περισσότερο από την εποχή που αποτελούσε το εθνικό μας νόμισμα!
Όλοι γνωρίζουμε ότι είμαστε λαός των άκρων, στις επιτυχίες γκρεμίζουμε τείχη και στις αποτυχίες όλα τα υπόλοιπα. Είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να κάνουμε πολλές υπερβάσεις για να αλλάξουν τα πράγματα. Για την ώρα, η μόνη σταθερή υπέρβαση που κάνουμε είναι το να ξεπερνούμε τα όρια της καταστροφολογίας.
Η καταστροφολογία όμως έχει όρια, όπως όρια έχει και η υπομονή της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας που καθημερινά επιβαρύνονται όλο και περισσότερο από τα λάθη, ακούσια και μη, κάποιων μειοψηφιών.
Θα διαφωνήσω με την άποψη ότι θα πρέπει για λίγα χρόνια να «παρκάρουμε» λίγο τον «Ζορμπά» που έχουμε μέσα μας. Αντίθετα, πιστεύω πως ο συνδυασμός του «Έλληνα» και του «Ρωμιού» που διακατέχει τη φυλή μας είναι αυτός που θα μας δώσει το διαβατήριο, όχι για επαγγελματική μετανάστευση, αλλά για να ξανανακαλύψουμε, ή καλύτερα, να ξαναεφεύρουμε τη χώρα μας.
Ίσως μόνο εμείς διαθέτουμε το μεγαλείο να συνδυάσουμε και τα δύο, όχι γιατί είμαστε κάποια εθνικά εκλεκτή ομάδα, αλλά γιατί το κάνουμε χιλιάδες χρόνια τώρα, αλλά μόνο όταν το πιστεύουμε!
Αν στο πρόσφατο παρελθόν διαθέταμε απλόχερα όραμα, προοπτική, όνειρα τώρα πρέπει να τα ξαναχτίσουμε. Γνωρίζουμε ότι στο τέλος θα το κάνουμε, άλλωστε ποτέ στην ιστορία μας δεν είχαμε έλλειψη ικανότητας.
Τώρα που ολοκληρώθηκαν δύο Ολυμπιάδες μπορούμε να βγάλουμε πιο ασφαλή ποιοτικά συμπεράσματα. Κάποιοι θα μπορούσαν να επιχειρηματολογήσουν πως τα καταφέραμε τόσο καλά που «μπήκαμε στο μάτι» μερικών, κάποιοι άλλοι πως ήταν μία από τις βασικότερες αιτίες της σημερινής δημοσιοικονομικής μας κατάστασης. Σίγουρα όλοι συμφωνούν ότι τόσο η προσπάθεια όσο και το αποτέλεσμα ήταν άριστα. Ίσως να είναι νωρίς για να αντεπεξέλθουμε σε μία ακόμη Ολυμπιάδα, που δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό αυτή τη φορά, όμως σίγουρα μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Πόσο αλήθεια έχουμε ανάγκη να θυμηθούμε το 2004, όχι για να γυρίσουμε πίσω αλλά για να αισθανθούμε πάλι έτσι!
*Ο Κυριάκος Κουβελιώτης είναι Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Οργανισμού Atheneum – Liberal Studies και Καθηγητής του Διεθνούς Τελεματικού Πανεπιστημίου International Telematic University UNINETTUNO.
