Ακολουθεί μια ιστορία της καθημερινότητας με φιλελεύθερες τοποθετήσεις και καμουφλαρισμένο μίσος!
…αυτά που καταδικάζουν κάποιοι, αυτά δυστυχώς κάνουν! Και μετά σου λένε δημοκρατία με προοδευτικές ιδέες και κράτος δικαίου…
«Σήμερα το απόγευμα ,σε κατάμεστο λεωφορείο του Κορυδαλλού, μπαίνει νέος με παντελονάκι παραλλαγής, μαύρη φούτερ, κεφάλι καθρέφτη…
Μετά από λίγο ζεσταίνεται, βγάζει το φούτερ και αποκαλύπτεται η Χρυσή Αυγή….
Παγωμάρα για μερικά δευτερόλεπτα και μετά… θάνατος…
Όλος ο κόσμος μέσα στο λεωφορείο -και όταν λέω όλος το εννοώ- πέφτει να τον φάει…
Τον βρίζουν, τον φτύνουν, ένας παππούς του έριξε μαγκουριά…
Ο μοναχός φασιστάκος τρέμει, είναι έτοιμος να βάλει τα κλάματα -πως είναι μαλάκα να είσαι ένας και να σου την πέφτουν τόσοι πολλοί;
…και τότε, σταματάει το λεωφορείο στην άκρη και ακούγεται ο οδηγός από το μικρόφωνο ”όποιος δεν σιχαίνεται να πετάξει την κουράδα έξω, να ξεβρομίσει ο τόπος”…
Με σπρωξιές και κλωτσιές τον έβγαλαν και μάλλον ακόμα τρέχει…
Τέτοια ευφορία η ψυχή μου, ούτε με prozac..
Κράταμε, γμτ, ακόμα…»
Κατερίνα Κοκκώνη
