«Κουβέντα στην αυλή…»
…με τη συγγραφέα Ανθούλα Αθανασιάδου
Η Ανθούλα Αθανασιάδου γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και στο Παρίσι και συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες. Επίσης, δούλεψε για αρκετό διάστημα στο χώρο της διαφήμισης. Από το 1984 συνεργάζεται με...
Τα βιβλία της:
ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΤΟ ΦΙΛΙ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΤΟ ΡΟΖ ΦΟΥΣΤΑΝΙ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΠΕΣ ΜΟΥ... ΠΟΣΟ Μ' ΑΓΑΠΑΣ; εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ; εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
Ο ΓΑΡΓΑΛΟΥΠΗΣ & ΤΟ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΜΥΡΙΑΝΘΗ & Ο ΛΟΥΚΟΥΜΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΟΧΩΡΑ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
Η ΑΔΕΛΦΗ, ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ, ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΟΥ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΣΟΦΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΟΠΙΤΕΣ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
ΠΡΟΣΕΥΧΕ! Ένας πρωτότυπος τίτλος, ένα βιβλίο γεμάτο καλέσματα ευχών. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και τι ευχηθήκατε ως δημιουργός;
Ο τίτλος είναι όντως ευρηματικός, αλλά με την βοήθεια του υπότιτλου αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως πως πρόκειται για το πάντρεμα των ρημάτων πρόσεχε και εύχεσαι. Ευχές κάνουμε όλοι μας, σχεδόν κάθε στιγμή της μέρας. Από τις πιο απλές (αχ, να βρω μια θέση να παρκάρω γιατί βιάζομαι), μέχρι τις σοβαρότερες,(μακάρι να αρρωστήσει η πεθερά μου και να μην μας ακολουθήσει στις διακοπές, ας με πληρώσουν στην ώρα μου για να πάψει να με κυνηγάει η τράπεζα ή, παίζει να με προσέξει εκείνο το μανούλι στο διπλανό τραπέζι;)
Σοβαρά τώρα όμως, εκείνο που με έκανε να γράψω το "ΠΡΟΣΕυΧΕ", ήταν η προσπάθεια που κάνω εδώ και χρόνια, να συνδυάσω στη ζωή μου την πνευματικότητα με την ύλη, τις ηθικές μου αξίες που βρίσκονται σε καθημερινή σύγκρουση με την πραγματικότητα της ζωής, την αέναη αγωνία της ύπαρξης, τα ερωτηματικά για τον θάνατο και την αρετή. Η ανάγκη να ενώσω αυτές τις πνευματικές αναζητήσεις με τις υλικές μου επιθυμίες και ανάγκες εκφράστηκαν στο πρόσωπο της ηρωίδας μου, που μέσα από τον δικό της προσωπικό αγώνα βρίσκει τις ισορροπίες της.
Σαν δημιουργός τι εύχομαι; Εύχομαι η ανάγνωση του βιβλίου να ξυπνήσει στους αναγνώστες του την ανάγκη της εσωστροφής. Την ανάγκη να δουν τη ζωή αλλιώς, με μάτια που μπορούν που και που να κοιτούν και πέρα από την ύλη.
Πιστεύετε στη δύναμη του σύμπαντος και στα όνειρα;
Χα χα! Ε, δεν φαίνεται; Αυτό που ονομάζω δύναμη του σύμπαντος, είναι η θεϊκή δύναμη, αλλά δεν το λέω έτσι για να μην τρομάξει κανένας και με θεωρήσει θρησκόληπτη, νεοχριστιανή ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο... Ο κόσμος βρίσκεται σε τέτοια σύγχυση γενικά, που αρνείται να σκύψει μέσα στον εαυτό του, μέσα στη φύση και να αναγνωρίσει την κοινή, ζωογόνα ουσία, την ενέργεια που μας ενώνει και μας κινεί. Οι παλιοί, αυτή την ενέργεια την λέγαν απλά Θεό. Τώρα η λέξη είναι παρωχημένη. Είναι πιο της μόδας να την λέμε ενέργεια... σύμπαν... φύση... Λοιπόν παιδιά, σας έχω νέα! Όλα αυτά είναι απλά ο Θεός. Κι αυτά, κι εμείς, και η φύση και πολλά άλλα πέρα από αυτά που αντιλαμβανόμαστε. Κι η σκέψεις μας ενέργεια είναι και τα όνειρα και τα πάντα. Γίνεται να μην πιστεύω; Αφού τα βλέπω! Το τι ονειρεύεται βέβαια ο καθένας και σε πιο χρόνο μπορεί αυτό που ονειρεύεται να πραγματοποιηθεί ή όχι, είναι άλλο θέμα. Και είναι άλλο θέμα γιατί σε άλλα επίπεδα δεν υπάρχει χρόνος κι επίσης δεν υπάρχει μόνο μια ζωή. Αλλά τώρα μπαίνουμε σε άλλα νερά κι η κουβέντα θα πάει πολύυυ μακρυά…
Συχνά πυκνά, μέσα στο βιβλίο ο αναγνώστης συναντά εκφράσεις και «λόγια» της καθημερινότητας, με αποτέλεσμα η ροή του κειμένου να τον κάνει σύμμαχο της και συνοδό της μέχρι το τέλος! Υπάρχει άραγε τέλος;
Τέλος;;;;;;; Όχι, δεν υπάρχει τέλος σε τίποτα, ούτε καν στην ίδια τη ζωή μας. Υπάρχει μόνο αλλαγή και εξέλιξη. Θα "τελειώσω" κάποτε τον ρόλο μου στη γη ως Ανθούλα Αθανασιάδου και μπορεί να αρχίσω αλλού σαν Κινέζος γεωργός ή οτιδήποτε άλλο. Αν δεν τελειώνει ούτε καν η αληθινή μας ύπαρξη, πως μπορεί να τελειώσει μια σχέση; Απλά, αλλάζει μορφή.
Όταν οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και ο άνθρωπος αδυνατεί να τιθασεύσει τα θέλω του, σε τι μπορεί να ελπίζει; Υπάρχει αίθουσα αναμονής για τις ευχές;
Xμ...όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να τιθασεύσει τα θέλω του, σε τι μπορεί να ελπίζει... Μπορεί να συνεχίσει την προσπάθεια να τιθασεύει εκείνα τα θέλω που δημιουργούν προβλήματα στον ίδιο ή στο περιβάλλον του. Και με το "περιβάλλον" εννοώ και την φύση και τα ζώα και τα πάντα. Υπάρχουν όμως και "θέλω" που μας προχωρούν σαν ανθρώπινα όντα. Υπάρχουν διαφορές αξιών και ποιότητας στα πράγματα. Υπάρχει το, θέλω να σπουδάσω ιατρική και να ενταχθώ στους γιατρούς χωρίς σύνορα για να βοηθήσω αδύναμους συνανθρώπους μου και υπάρχει και το θέλω να κοιμηθώ με την γυναίκα του αφεντικού μου πρώτον γιατί είναι γκομενάρα, δεύτερον για να τον εκδικηθώ που με βασανίζει και τρίτον για να με βοηθήσει εκείνη υπογείως στην καριέρα μου.
Υπάρχουν έτοιμες συνταγές για μια καλύτερη ζωή;
Το τι εννοεί πάλι ο καθένας καλύτερη ζωή, είναι πολύ σχετικό. Γι αυτό, δυσκολεύομαι να απαντήσω στην ερώτηση. Σαν γενική απάντηση πάντως, θα έλεγα πως η καλύτερη συνταγή είναι να έχει κανείς μυαλό ανοιχτό και να μην σταματάει ποτέ την αναζήτηση
Για τον Αυλόγυρο,
Παύλος Ανδριάς
