Συχνά ο λαός μας ό, τι δεν ξέρει και ό, τι δεν καταλαβαίνει, το αντικαθιστά με ηχητικά προσόμοια που γνωρίζει και κατανοεί. Όταν ο Σατωμπριάν χαρακτήρισε τον Υμηττό τρε λονγκ (πολύ μακρύ), ο λαός, που δεν γνώριζε τη σημασία των λέξεων, τον έκανε τρελό και έμεινε η φράση «Υμηττός τρελός». Στη διαφοροποίηση των λέξεων συνέβαλε το γεγονός ότι την εποχή εκείνη οι αγράμματοι ήταν πολλοί. Έτσι, στη φράση που είπε ο Σαμψών πριν γκρεμίσει τον ναό των Φιλισταίων...
Σ’ αύτη την παρανόηση συνέλαβε η στάση των κουτσαβάκηδων, στους συχνούς καβγάδες των κάθε λογής παλικαράδων της εποχής εκείνης, οι νταήδες φίλοι τους, αντί να ησυχάζουν τα πράγματα, τραβούσαν τα δίκοπα μαχαίρια και ρίχνονταν στον αντίπαλο του φίλου τους, έστω κι αν ο τελευταίος είχε άδικο.
Έτσι, μετά των άλλων φίλων του σκοτωνόταν κι αυτός.
Η μουσίτσα
