Μνήμη για τις πατρίδες που χάθηκαν, μνήμη για τις ψυχές που μαρτύρησαν, μνήμη για τους μάρτυρες του Χριστιανισμού που σήμερα γιορτάζουμε και μας θυμίζουν ότι επιβάλλεται να κρατάμε την πίστη μας ζωντανή…
Μνήμη σ’ αυτούς που κυνηγήθηκαν, βιάστηκαν, σκοτώθηκαν από τους Τούρκους και όχι που έπεσαν μεθυσμένοι στο λιμάνι, κατά τα λεγόμενα των «πατριωτών» μας ιστορικών!
Θρήνος για όσα ζούμε, για όσα βιώνουμε και με σκυμμένο το κεφάλι δεχόμαστε αβίαστα και υπομονετικά…
90 χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή και να που σήμερα ο ελληνισμός ζει την αρχή μιας νέας καταστροφής, μέσα στο σπίτι του χαμογελώντας και μαθαίνοντας παράλληλα τη γλώσσα του βιαστή του!
Ναι, τα πάντα χάνονται με το πρόσχημα, να μη βγούμε από το ευρώ και πάνω σε αυτό οι πολιτικάντες πουλάνε ότι θυμίζει Ελλάδα, αλλά και ότι κρατάει ζωντανό αυτό το έθνος. Τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας…
Τους είπαν να πουλήσουν νησιά, περιουσίες με ιστορία, να διαγράψουν τα φωνήεντα από τη γραφή, να γράφουμε greeklish, να σκεφτόμαστε δουλικά και να μιλάμε Ελληνικά, να διαγράψουν ότι ιστορικό γεγονός δηλώνει λεβεντιά και ανδρεία με την τέχνη της gay-celebrity τεχνοτροπίας και αυτοί, για να μη χάσουν την καρέκλα…
Και εμείς, οι «φτηνοί πολίτες» που βολευόμαστε στον καναπέ, αντί ν’ αντισταθούμε όπως θα έπρεπε, συνεχίζουμε να εκλέγουμε «πιόνια εξουσίας» και το βράδυ να τρέχουμε να δούμε τα Τούρκικα σίριαλ στην τηλεόραση, για να μάθουμε τη γλώσσα και την ιστορία του κατακτητή…
Αυτοί είμαστε. Άβουλα πλάσματα που θέλουμε να λέμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα, αλλά που στην ουσία δεν έχουμε τα κότσια να κάνουμε την παραμικρή κίνηση αντίδρασης, καθώς κάποιοι ειδήμονες θα μας ονομάσουν «αριστερούς» αν βγούμε στους δρόμους και φωνάξουμε ή «φασίστες» αν κάνουμε λόγο για τιμωρία κάθε παράνομου εισβολέα στη χώρα μας…
Θρήνος γι’ αυτό που έρχεται, θρήνος για τα παιδιά μας που δεν είμαστε ικανοί να προστατέψουμε, θρήνος για τη «δουλοπρέπεια» που ακόμα και τώρα συντηρούμε και καλλιεργούμε, μέσα στα ίδια μας τα σπίτια!
«Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλλίτερα να κοπιάσετε ολίγον δυο και τρεις χρόνους, και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τεσσάρους-πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε είς τα γράμματά σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, “μύρια ήξερε και χίλια μάθαινε”. Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο δια το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της Κοινότητας και μέσα εις το καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας…), απόσπασμα από το λόγο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα το 1838.
(…αναδημοσίευση του άρθρου του Παύλου Ανδριά, από το ilialive)
