Τα ποτά και τα ξενύχτια!
Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια, στην περίπτωση μας όμως ομορφιά μου, τα δανεικά, τα ληγμένα και τα κουβαρνταλίκια, μας οδήγησαν στην… πίκρα!
Ναι ομορφιά μου, γιατί κάποιοι συνεχίζουν να λειτουργούν και να συμπεριφέρονται σαν ηλίθιοι, σαν καθυστερημένα!
Γιατί, πως ζητάς να σε πάρουν οι άλλοι στα σοβαρά, όταν βλέπουν με τόσες περικοπές ο Έλληνας να συνεχίζει να σπαταλάει ασύστολα το… μαϊντανό.
Να βλέπεις την κάθε καρακαηδόνα με την τσίμπλα στο μάτι, αλλά τη δωδεκάποντη γόβα στο πόδι και τη λαδομπογιά στο πρόσωπο, να ψωνίζει με καμάρι και να κουβαλάει τις τσάντες, λες και ζούμε σ’ άλλες εποχές, δίχως να ιδρώνει το αφτί της.
Να κοζάρεις το γερομπιζμπίκι για να ρίξει τη μπεμπέκα, να την τραπεζώνει και να τη χρυσώνει για ένα χάδι γλυκό και να την κυκλοφορεί με πριβέ λιμουζινάτο ΙΧ!
Να βλέπεις και να βρίζεις την ώρα και τη στιγμή που σου έμαθαν τι εστί γουϊνεντ και σκι στου Παρνασσού τη βουνοκορφή, να τραβάς από τη ρίζα τα μαλλιά όταν τους βλέπεις ν’ αγοράζουν λαμπάδες και αβγά πασχαλινά, όταν ο παππούς «λύγισε» στου Συντάγματος τη γωνιά!
Και να ο φόρος και να, αφού βρε κορόιδο, και τα «κουτορνίθια» μας πήραν μυρωδιά…
Το τσαρούχι
