«Ο Γ. Καραϊσκάκης, είχε ανάστημα μέτριον, σώμα ισχνόν, υπομέλαν και ασθενές…» είχε αναφέρει κάποτε ο Χρ. Περραιβός.
Αν τα μάτια του δεν φωσφόριζαν από ζωντάνια, όποιος δεν τον ήξερε, ήταν αδύνατον να φανταστεί ότι επρόκειτο για τον «αετό της Ρούμελης». Ο Αλή πασάς όμως, που μαζί με τα άλλα φυσικά του προσόντα χαρακτηρίζονταν από οξυδέρκεια και μπορούσε να ψυχολογήσει βαθιά και να χαρακτηρίσει σωστά κάθε άνθρωπο, όταν πρωτοείδε τον Καραϊσκάκη, τον αποκάλεσε σαΐνι, (λέξη τούρκικη sahin= γεράκι), αποδίδοντας τα χαρακτηριστικά του γερακιού (ζωτικότητα- ευκινησία) στην προσωπικότητά του μεγάλου οπλαρχηγού.
Κάποιος από τους έμπιστους του Αλή που βρίσκονταν μπροστά την ώρα εκείνη της πρώτης συνάντηση, σχολίασε:
«Πολυχρονεμένε μου, αυτός είναι νηστικό ζαγάρι».
Και ο Αλή του είπε με έξαψη:
«Σους μπρε μπουνταλά! Ωρέ μπύρο μ’ άντρα δεν κάνει το κορμί, μόνο η καρδιά τον κάνει! Η καρδιά (ψυχικό σθένος) φαίνεται στα μάτια. Κι αυτός (ο Καραϊσκάκης) δείχνεται στα μάτια τι γιαγκίν (φλογερή) καρδιά κρύβει μέσα του!»
Η μουσίτσα
