Της πατάτας το κίνημα
Βγήκαν στους πέντε δρόμους και πήραν σβάρνα τις πόλεις… οι πατάτες. Αυτομόλησαν… ξέφυγαν από την κηδεμονία των χονδρό – εμπόρων και αισθάνθηκαν ανεβασμένες …αυτό είναι ! – έπρεπε να εγκαταλείψουν τα ράφια και τις αποθήκες και να γίνουνε του δρόμου με…ανεβασμένη… τιμή και πανελλήνια… δόξα, για να τις εκτιμήσουν και να καταλάβουν ότι δεν είναι για πέταμα… αλλά για πολλά και κάθε είδους τραπέζια – φτωχά και πλούσια!
Πρωτοστάτησαν οι πατάτες Νευροκοπίου, λέει, χωρίς να έχει διευκρινιστεί αν είναι αριστερές , προοδευτικές, δημοκρατικές ή σοσιαλο – φιλελεύθερες, για τις οποίες πολλά λέγονται , ότι έχουν …νεύρα , είτε λόγω νερού, είτε λόγου χώματος ,χωρίς να αποκλείεται να φταίνε τα φάρμακα , αν και τα αποφεύγουν ή μπορεί να φταίει και το dna και ότι έκαναν , χρόνια τώρα, μεγάλη υπομονή, αλλά φως από πουθενά και τα νεύρα τους γίνανε θυμός ( αυτό το τελευταίο, είναι, που παίζει περισσότερο ) κι ο θυμός δράση και φτιάξανε κατάσταση!
Μάλιστα λένε ότι σε σύσκεψη με πατάτες άλλων περιοχών, μέσω skype, από τη Θήβα, την Τρίπολη, την Καλαμάτα και από τη Νάξο οι πατάτες Νευροκοπίου βάλανε το δίλημμα, « ή μέσα στην αγορά ή στις αποθήκες και πάει και τελειώσαμε, αποφασίστε !» Τέτοια πράματα γίνανε, λέει !
Διότι, «οι πατάτες μας» δεν είναι κατώτερες από τις άλλες πατάτες που πλακώνουν από το εξωτερικό και χωρίς να θεωρηθούν ρατσίστριες υποστήριξαν ότι και όμορφες είναι και γευστικές και κάνουνε και για πολλά και νόστιμα, αρκεί να ξέρεις και να διαθέτεις φαντασία!
Και τώρα οι πατάτες νοιώθουνε άλλο πράμα, τις έπαιξε και τις παίζουν οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες , κι από το τίποτα – αλλά όλες μαζί ! - βγήκαν στους δρόμους ειρηνικά και κόσμια και κάνανε ανατροπή και καινούρια κατάσταση γιατί κατάλαβαν ότι το καινούριο δε θέλει πολύ μπλα- μπλα κι αηδίες , ούτε μεγαλοστομίες και φανφάρες, θέλει αλήθεια κι απόφαση και μας βόλεψαν και βολευτήκανε…χάρις στο κίνημα τους , λαϊκό και αυθόρμητο
Κι ο Μπάμπης που διαβάζει κάνει μορφασμούς, ανοιγοκλείνει τα μάτια του , φαίνεται να απορεί και να σκέφτεται « χειρότεροι κι από πατάτες ήμαστε, ακίνητοι και λάιτ , άβουλοι και μοιραίοι που λέει κι ο ποιητής!» και αυτό – ερωτάται « μέχρι πότε ; »
(από το συγγραφέα του βιβλίου «η ζωή αστειεύεται», εκδ. Περίπλους, ΝΙΚΟ Κ. ΜΟΥΛΙΝΟ)
