Μπορεί κάποιοι να λένε ότι θ’ ανοίξουν τα επαγγέλματα, αλλά ακόμα στην ουσία «θα», αυτό όμως που θα μείνει κλειστό και δεν χρειάζεται άλλωστε και νομοθετική ρύθμιση, είναι του ρακοσυλλέκτη!
Αυτού που στις μέρες μας, «ημέρες κρίσης» δεν αφήνει γωνιά της πόλης που να μην την έχει γυρίσει, δεν υπάρχει σωρός από σκουπίδια που να μη τον έχει αναποδογυρίσει.
Μ’ ένα καρότσι σούπερ μάρκετ γεμάτο χαρτόκουτα και με μια τσιγκελωτή σιδερόβεργα στο χέρι, από το πρωί μέχρι το βράδυ «κόβει» χιλιόμετρα, για να βγάλει το μεροκάματο!
Σίγουρος για τη δουλειά του, καθώς ο κλάδος του δεν απειλείται, φτιάχνει το πρόγραμμά του και απομονώνοντας άλλα και κυνηγώντας αρκετές φορές τους αλλοδαπούς που προσπαθούν να του αρπάξουν το «ψωμί» μέσα από τους κάδους, δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο.
Χαρτί, μέταλλο, χαλκός και ηλεκτρικές συσκευές, είναι τα προϊόντα που εμπορεύεται, είναι αυτά που το βράδυ θα του φέρουν ζεστό χρήμα στην τσέπη, είναι αυτά που αποτελούν την καθημερινή του συντροφιά, μέχρι να πάει στις μάντρες και να τα περάσει από αξιολόγηση!
Το τι κρύβει ένας κάδος, κάνεις απ’ όλους εμάς δεν μπορεί να φανταστεί, από τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε την αξία τους, τη λειτουργία τους, την «χρηματιστηριακή» τους δράση.
Μόνο οι ρακοσυλλέκτες ξέρουν το θησαυρό των σκουπιδιών, μόνο αυτοί μπορούν να σου πουν το μεγαλείο τους, μόνο που ποτέ δε μπαίνουν σ’ αυτή τη διαδικασία, αυτή που εμείς κοιτάζουμε και «σιχαινόμαστε»!
Είναι όμως αυτοί που μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στα δέντρα και να πίνουμε το γάργαρο νερό μας, είναι αυτοί οι «φρουροί της ανακύκλωσης» που μας δίνουν άφθονα παραδείγματα ζωής.
Είναι αυτοί, που τους οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ.
Παύλος Ανδριάς
