Όσοι ασχολούνται με το κυνήγι, επιδιώκουν να αποκτήσουν κυνηγόσκυλο ράτσας και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν γι ‘αυτό μια μικρή περιουσία! Παλιότερα οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν για την ανεύρεση των θηραμάτων τους ένα συνηθισμένο γένος σκύλου, τον γκέκα, ο οποίος πιθανώς προέρχονταν από διασταύρωση θηλυκού σκυλιού με τσακάλι. Το σκυλί αυτό έχει τραχύ τρίχωμα και είναι μάλλον άσχημο, αλλά διαθέτει τεράστια αντοχή και καταπληκτική ικανότητα στο να ανακαλύπτει θηράματα (λαγούς, αλεπούδες, κ.α.).
Αν και του αναγνωρίζουν αφοσίωση του προσάπτουν ανυπακοή, αφού ενεργεί κατά τη διάρκεια του κυνηγιού όπως εκείνο θέλει. Η πεποίθηση αυτή έχει διαμορφωθεί επειδή, αν τύχει να ξεφύγει ζώο από τα σκάγια του κυνηγητικού όπλου, ο γκέκας το καταδιώκει για ώρες ολόκληρες ακόμα και στα πιο δύσβατα μέρη, έως ότου μπορέσει να το αρπάξει και να το πάει στον κύριό του.
Εξ αιτίας αυτής της ανυπακοής και της πρωτοβουλίας που παίρνει το κυνηγόσκυλο αυτό, ονομάστηκε «γκέκας», από το εθνικό όνομα μιας από τις πιο μεγάλες αλβανικές φυλές, που φημίζονταν για το πείσμα, την επιμονή των ανθρώπων που άνηκαν σ’ αυτή και για το ανυπότακτο του χαρακτήρα τους.
Η μουσίτσα
