Το περίεργο «τρίγωνο» που σχηματίζεται στις 4-5-6 Δεκεμβρίου, δεν είναι άλλο από το τρίγωνο της Αγίας Βαρβάρας, του Αϊ Σάββα και του Αϊ Νικόλα, τα λεγόμενα από το λαό μας «Νικολοβάρβαρα».
Στην Πελοπόννησο αυτό το «τρίγωνο» το συσχετίζουν με το θάνατο, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που συνήθως επικρατούν τις ημέρες αυτές. «Αϊ Βαρβάρα βαρβαρώνει (δυναμώνει το κρύο), Αϊ Σάββας σαβαρώνει (σαβανώνει) κι Αϊ Νικόλας παραχώνει (θάβει)».
Στις 4 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τη Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα που διακρίθηκε για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυΐα της και το ψυχικό της μεγαλείο. Καταγόταν από την Ανατολή και ήταν κόρη ειδωλολάτρη.
Όταν ο πατέρας της έμαθε ότι είναι Χριστιανή, την έκλεισε σ’ ένα ψηλό πύργο. Η αγία κατάφερε να ξεφύγει, αλλά ο πατέρας της την ανακάλυψε και την παρέδωσε στον διοικητή της περιοχής. Κακοποιήθηκε, διαπομπεύτηκε και τελικά αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο της το πατέρα!
Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα του Πυροβολικού, αυτών που κατασκευάζουν πυροτεχνήματα, των λοιμωδών νοσημάτων (κυρίως της ευλογιάς) και των εγκύων. Την επικαλούνται (ιδιαίτερα στη Δύση) οι φυλακισμένοι για την ελευθέρωση τους, όπως επίσης οι μάγειροι, οι χαλκουργοί και οι κωδωνοποιοί.
Στις 5 Δεκεμβρίου τιμούμε τον Όσιο Σάββα τον ηγιασμένο. Ο Άγιος καταγόταν από την Καππαδοκία κι έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β΄ του Μικρού. Σε νεαρή ηλικία μπήκε στο μοναστήρι των Φλαβιανών και στα 18 του πήγε στα Ιεροσόλυμα, στη Μονή του Αγίου Θεοκτίστου.
Τον χαρακτήριζαν η αρετή του, η σοβαρότητα του και η ηθική του, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Η καλλιέργεια του πνεύματος του με το πέρασμα των χρόνων και τα παραπάνω χαρακτηριστικά του, ήταν η αφορμή για να αποκτήσει το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό, το χρησιμοποιούσε για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους ασθενείς.
Και το «τρίγωνο» κλείνει με τον Άγιο Νικόλαο στις 6 Δεκέμβρη. Ο Άγιος γεννήθηκε τον 3 αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του, τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε και βοηθούσε με αγάπη το λαό του τόσο πνευματικά όσο και οικονομικά και ξεχώρισε για τη θαυματουργή του ιδιότητα.
Θεωρείται προστάτης του πολεμικού ναυτικού και του λιμενικού, καθώς και των ναυτικών και επεμβαίνει για να σώσει οποίον κινδυνεύει από φυσικές καταστροφές, που οφείλονται σε κακές καιρικές συνθήκες (διασώσεις πλοίων ή ναυαγών από τρικυμίες, ανέμους και καταιγίδες).
Ακόμα τον έχουν προστάτη και όσοι χρειάζονται κάποιον να τους «κυβερνήσει»: ορφανά παιδιά, φτωχοί, ανύπαντρα κορίτσια.
Καλλιόπη Γραμμένου
Δημοσιογράφος-Παιδαγωγός
