Κάποτε κάτι ψαράδες τραβώντας το δίχτυ τους, σαν το ένιωσαν πως ήταν βαρύ, χοροπηδούσαν από τη χαρά τους στην ιδέα πως ήταν γερή η ψαριά. Σαν το τράβηξαν έξω και βρήκαν στο δίχτυ λίγα ψάρια, πολλές πέτρες κι άλλη σαβούρα, στεναχωρήθηκαν πολύ.
Δεν πικράθηκαν τόσο για αυτό που έγινε, όσο γιατί είχαν φανταστεί πολλά ψάρια στο δίχτυ τους. Κι ένας γερό ψαράς τους είπε: « Φίλοι μου, να μην στεναχωριόμαστε, γιατί η λύπη είναι αδερφή της χαράς. Κι ενώ στην αρχή χαρήκαμε πολύ, φυσικό ήταν ύστερα να γευτούμε και τη λύπη».
Ο μύθος αυτός του Αισώπου σημαίνει πως αφού βλέπουμε πόσο εύκολα αλλάζει η ζωή, να μην περιμένουμε πάντοτε χαρά από τις ίδιες καταστάσεις. Πρέπει να ξέρουμε πως τη γαλήνη ακολουθεί πάντα η τρικυμία και η παλίρροια την άμπωτη.
«Αισώπου Μύθοι»
