Αγκιστρωμένα δάχτυλα σε γκρεμό λευκό και μαύρα δέντρα,
πεύκη και κυπαρίσσια.
Αγκιστρωμένα δάχτυλα σε πιάνου πλήκτρα ήθελα να πω.
Αγκίστρια στη στεριά για γνώριμα αισθήματα που δεν τσιμπάνε
κι ας είναι το δόλωμα πολύτιμο.
Η ποίηση του Νεκτάριου Λαμπρόπουλου συγκλονίζει με την συμπύκνωση τόσο σύνθετων εικόνων και νοημάτων, μέσα σε φράσεις και λέξεις που ζωγραφίζουν πραγματικότητες τις οποίες θα δούμε να στέκονται δίπλα μας και να μας περιμένουν, μόλις κλείσουμε το βιβλίο. Ποίηση που επιθυμεί και δύναται να αφυπνίσει, ποίηση που χτυπά κατευθείαν στο στόχο.
http://dimitris-nikou.blogspot.com/2011/11/blog-post.html
