Ένας γιδοβοσκός εκεί που έβοσκε τις γίδες του, είδε πως είχαν σμίξει με μερικές αγριόγιδες και το βράδυ τις έβαλε όλες μαζί στη σπηλιά του. Την άλλη μέρα έπιασε μεγάλη κακοκαιρία κι ο βοσκός δεν μπορούσε να βγάλει τις γίδες του να βοσκήσουν, τις τάισες κλισμένες.
Στις δικές του όμως έριχνε λίγο φαί, ίσα – ίσα να μην ψοφήσουν από την πείνα, ενώ στις αγριόγιδες έριχνε πολύ για να τις κάνει δικές του. Σαν τελείωσε η κακοκαιρία τις έβγαλε όλες να βοσκήσουν. Οι αγριόγιδες όμως έφυγαν. Τότε ο βοσκός τις έβριζε για την αχαριστία τους. Εκείνες όμως γύρισαν και του απάντησαν:
«Φεύγουμε για να φυλαχτούμε περισσότερο. Γιατί, ενώ ήρθαμε κοντά σου μας περιποιήθηκες καλύτερα από τις γίδες που έχεις χρόνια μαζί σου. Γι’ αυτό είναι αλήθεια πως, αν αργότερα έρθουν άλλες, θα έχεις εκείνες καλύτερα από μας».
Ο μύθος αυτός του Αισώπου, θέλει να μας πει, πως δεν πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη σε φιλίες ανθρώπων που τιμούν πιο πολύ τους καινούργιους φίλους από τους παλιούς.
«Αισώπου Μύθοι»
