Σύμφωνα με μία αρκετά ενδιαφέρουσα, όσο και «τραβηγμένη», ερμηνεία, η συγκεκριμένη φράση οφείλει την ύπαρξή της στην στρατιωτική τεχνολογία και, συγκεκριμένα, στο περίφημο «υγρόν πυρ», που χρησιμοποιήθηκε στο Βυζάντιο, από τον 7ο αιώνα και ύστερα.
Αν και η ακριβής σύνθεση του υγρού παραμένει εν πολλοίς άγνωστη, έχουν διασωθεί ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο αυτό «προωθούνταν» από τον βυζαντινό στόλο στα πλοία του αντιπάλου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με ιστορικές μαρτυρίες, οι βυζαντινοί είχαν αναπτύξει ένα σύστημα από σωλήνες, ορισμένοι από τους οποίους λειτουργούσαν ως αεραγωγοί.
Ο αέρας που συγκεντρώνονταν από αυτούς τους αεραγωγούς ασκούσε πίεση στο υγρό, το οποίο μπορούσε με αυτό τον τρόπο να φτάσει σε απόσταση αρκετών μέτρων.
Ο τελικός σωλήνας (μυελός) οδηγούσε το υγρό στην πλώρη του πλοίου, η οποία ήταν διακοσμημένη με το κεφάλι κάποιου άγριου ζώου, το οποίο ήταν κατασκευασμένο από μπρούντζο.
Από αυτό το σύστημα φαίνεται να προήλθε, λοιπόν, και η έκφραση «πήραν τα μυαλά του αέρα»...
Η μουσίτσα
