Θα είναι κρίμα και άδικο, μεγάλη αμαρτία, να φύγει και να μην του πεις έστω και ένα ευχαριστώ…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα κάνει για όλους εμάς καθημερινά εν αγνοία του!
Ένα ευχαριστώ για τις προσπάθειες του να μας ενώσει ως λαό, να μας αναστήσει το εθνικό μας σθένος, να μας ξυπνήσει το γίγαντα που τόσα χρόνια είχαμε θαμμένο στην «πιγάδα» του ψέματος, της λαμογιάς και της αλλοπρόσαλλης ζωής.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ που μέσα σε δυο μήνες μάθαμε να διαβάζουμε τους νόμους, ν’ αρχίζουμε να ψάχνουμε να βρούμε το δίκιο μας, που μας ανάγκασε να σκαλίσουμε και να καλλιεργήσουμε ό,τι μέχρι χθες θεωρούσαμε δεδομένο – ξοφλημένο.
Γιατί είναι ο άνθρωπος που μας θύμισε ότι για να πας μπροστά χρειάζεται πείσμα, υπομονή, έξυπνη σκέψη, και μας φανερώνει και πάλι άθελά του, τι εστί κομματικός μηχανισμός, συνδικαλιστικές συντεχνίες και πελατειακές σχέσεις με «εταιρικά» συμφέροντα.
Γιατί είναι αυτός που μας θύμισε ότι η Ελληνική οικογένεια είναι ο ογκόλιθος που ως βάση σηκώνει στους ώμους της μια κοινωνία γεμάτη σύνεση και οικονομικές ισορροπίες.
Είναι αυτός που μας αναγκάζει να ξανά ανοίξουμε τα βιβλία και να το ρίξουμε στο διάβασμα, για να μην ξεχάσουμε τη μητρική μας γλώσσα, με όλα αυτά που μας έχει πει κατά καιρούς, με την αλλοπρόσαλλη γλώσσα που χρησιμοποιεί.
Τέλος, οφείλουμε να του πούμε ένα ευχαριστώ, γιατί μας αναγκάζει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, κλείνοντας τ’ αφτιά στα καλέσματα των ξένων κέντρων εξουσίας.
Γιώργο σ’ ευχαριστούμε και να θυμάσαι πως δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Παύλος Ανδριάς
