«…Γεμίζει το σακούλι», λέει μια παροιμία, αλλά όπως πάνε τα πράγματα και όπως φαίνεται ότι θα εξελιχθούν, μάλλον το σακούλι παραμένει άδειο και θα παραμένει για καιρό ακόμα, καθώς δεν θα υπάρχει φασούλι.
Τα σποτάκια στην tv, από γνωστές τράπεζες, αναφέρονται κυρίως το τελευταίο διάστημα, για προγράμματα αποταμίευσης που έχουν ειδικά διαμορφωμένα για παιδιά, με δελεαστικούς όρους.
Κι όλα αυτά γίνονται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης στις 31 Οκτωβρίου και γιατί το σακούλι των τραπεζών αδειάζει!
Η θέσπιση της γιορτής αυτής, προήλθε από την ίδρυση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο, στις 31 Οκτωβρίου 1924.
Κάποιο από τα προγράμματα ίσως είναι προς όφελός σας, ρίξτε μια ματιά και ανοίξτε στο παιδί σας ένα βιβλιάριο, παροτρύνετε το και πείτε του να κρατάει κάτι από το χαρτζιλίκι του για το ταμιευτήριο.
Αν οι τράπεζες σας φοβίζουν, αγοράστε ένα κουμπαρά για κάθε μέλος της οικογένεια, χωρίς να ανοίγει και να κλείνει ώστε να μπορείτε να βγάζετε χρήματα από εκεί.
Καλά όλα αυτά αλλά… Ένα ευρώ τη ημέρα δε μας περισσεύει; Μισό;
Ας το βάλουμε στην άκρη θα μας χρειαστεί. Το μήνα είναι 30 και 15 ευρώ αντίστοιχα, το χρόνο 360 και 180, σε 5 χρόνια 1800 ή 900 και πάει λέγοντας…
Η Ένωση Καταναλωτών Νέο, το ΙΝΚΑ, με γνώμονα την αποταμιευτική μας προτεραιότητα, συμβουλεύει τους καταναλωτές:
- Να ακολουθούν την αρχή που λέει «φύλαξέ με σήμερα για να με έχεις αύριο».
- Μην ξοδεύετε άδικα και άσκοπα ειδικά καταναλωτικά αγαθά «μόδας».
- Αποφύγετε το φαγητό από ταχυφαγεία που ανεβάζουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό, άνευ λόγου.
- Αποταμιεύετε, όσο και ότι μπορείτε, έστω κι αν το πανάκριβο κόστος ζωής και ο πληθωρισμός δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αποταμίευση, ακολουθώντας το «μάζευε και ας είναι ρώγες».
- Μήπως θα πρέπει πάντα να προβληματιζόμαστε πριν φθάσουμε να είμαστε οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας; Η αποταμίευση έστω και μικρής χρηματικής αναλογίας μας εξασφαλίζει πιο άνετα γηρατειά, αφού η μικρή σύνταξη δεν θα είναι επαρκής.
- Ας προσπαθήσουμε να αποβάλλουμε την εμμονή μας για υπερκατανάλωση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η υπερκατανάλωση δεν καταξιώνει κοινωνικά το άτομο, απλώς αποτελεί υποκατάστατο του ουσιαστικού νοήματος της ζωής και το αλλοτριώνει.
Η αποταμίευση, μας κάνει να ζούμε με αξιοπρέπεια, με εγκράτεια και αυτοκυριαρχία, καθώς ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Το όφελός της μεγάλο και σε μας αλλά και στο κοινωνικό σύνολο.
Καλλιόπη Γραμμένου
Παιδαγωγός-Δημοσιογράφος
