Είναι αυτά που όλοι βρίζουν κάθε Κυριακή, που κατηγορούν όπου βρεθούν και όπου σταθούν, γιατί απλά είναι οπαδοί.
Γιατί είναι πωρωμένοι με αυτό που αγαπούν και λέγεται ομάδα, γιατί όλοι τους η ζωή είναι στο γήπεδο, στις κερκίδες, στα στέκια, στις λέσχες.
Το Σαββατοκύριακο όμως, ξαφνικά αυτά τα κωλόπαιδα έγιναν μάγκες, απέκτησαν ταυτότητα, έκαναν καρδιές να δακρύσουν, γροθιές να σφίξουν και στόματα ν’ ανοίξουν και να φωνάξουν: «Τέλος».
Αυτά τα παιδιά, τα κωλόπαιδα κατά πολλούς, έδειξαν ότι με τον τσαμπουκά τους και τη μαγκιά τους είναι ικανά να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα.
Έδειξαν ότι μπροστά στο καλό της χώρας παραμερίζουν κάθε είδους οπαδική εμμονή και μ’ ένα νεύμα, γίνονται ένα.
Γίνονται ένα απέναντι στην εξουσία, απέναντι στα ΜΑΤ που έξω από το ΟΑΚΑ έκαναν τους φίλους του Παναθηναϊκού να κατεβάσουν μέχρι και τις φόρμες για να δουν που είχαν κρύψει το πανό που «έβριζε» τους «πολιτικούς».
Και όμως αυτά τα παιδιά, ύψωσαν το ανάστημά τους και δήλωσαν ΠΑΡΩΝ και με μια φωνή έστειλαν το μήνυμα ότι δεν θ’ αφήσουν την Ελλάδα να διασυρθεί, με μια γροθιά έδειξαν ότι θα τους βρουν απέναντι τους.
Παύλος Ανδριάς
