«Ο άκρατος οίνος», το ανέρωτο κρασί, το κρασί στην αρχαιότητα οδηγεί πιο γρήγορα στη μέθη και στην παρορμητικότητα.
Άνθρωποι μη τολμηροί ή γενναίοι, προβαίνουν σε παράτολμες πράξεις μετά την κατανάλωση κάποιας ποσότητας κρασιού.
Η βαρβαρική αυτή συνήθεια του ανέρωτου κρασιού πίστευαν ότι οδηγεί στην τρέλα. Γι’ αυτό το λόγο το αναμείγνυαν με πολύ νερό, σε αναλογία ένα προς πέντε. Η συνήθεια αυτή τους έδινε την δυνατότητα να απολαμβάνουν τη γεύση του για περισσότερη ώρα, διατηρώντας τη νηφαλιότητά τους.
Η έκφρασης «έβαλε νερό στο κρασί του» προήλθε από το πλεονέκτημα του νερωμένου κρασιού, για να δηλώσει πως κάποιος έδειξε συμβιβαστική διάθεση, κάνοντας υποχωρήσεις πάνω σε συγκεκριμένο θέμα, πράγμα που δε θα ήταν εφικτό αν βρισκόταν υπό την επήρεια του άκρατου οίνου.
Η μουσίτσα
