Ο Στρατής Γαλανός, αποδεχόμενος την πρόσκλησή μας, ήρθε...
στην «αυλή» για να κάνουμε την κουβέντα μας… Μια κουβέντα που μας βοήθησε να καταλάβουμε το «θησαυρό» που έχει φυλαγμένο στην ψυχή του αυτός ο άνθρωπος, αλλά και το πόσο πηγαίο είναι το χιούμορ του, μιας και για όλα έχει έναν μοναδικό τρόπο προσέγγισης και εκφραστικής απόδοσης, που σε κερδίζει...Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Το κολύμπι στη θάλασσα.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο Κάπτεν Χουκ… ανέκαθεν ταυτιζόμουν με τους «κακούς» των παραμυθιών.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Ναι, «Η Μαντάμ Μποβαρύ είμαι εγώ».
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Δεν πιστεύω στον Θεό, ούτε στα δώρα του, διαθέτω όμως μνήμη ελέφαντα και πείσμα γαϊδουρινό.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η οκνηρία.
Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Όχι, είμαι πεσιμιστής μα διόλου μοιρολάτρης.
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Φωναχτά και εμπράκτως.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Όχι, παραλείφτηκε, μάλλον από τυπογραφικό λάθος.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Με βαρετά πράγματα, γράφω, διαβάζω, σκέφτομαι.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
«Ο Θίασος», του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Τα καπέλα μου κι ένας ασημί σκαραβαίος, ήρωας των βιβλίων μου.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Memento mori.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Δεν τις φιμώνει, τις χρηματοδοτεί και τις εξαγοράζει.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Σύμπτωμα γενικευμένης και μη αναστρέψιμης παρακμής.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Θα διπλασίαζα τα αναπηρικά επιδόματα… κι ο παπάς πρώτα τα γένια του ευλογεί.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Αετός.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Πολύ, είναι η βασιλική οδός προς το υποσυνείδητο – αλλά δείχνουν το παρελθόν, όχι το μέλλον μας.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να αμφιβάλλει.
Ο Στρατής Γαλανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968.
Διαμένει μόνιμα στην Νέα Ιωνία Αττικής.
Είναι εκ γενετής τετραπληγικός και μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου αποφοίτησε το 1991.
Μιλά τέσσερεις γλώσσες, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ισπανικά, με αντίστοιχα πτυχία πανεπιστημίων του εξωτερικού.
Μετά την πρακτική του εξάσκηση, εργάστηκε αρχικά ως δικηγόρος, (1993-1996), κατόπιν ως υπάλληλος γραμματειακής υποστήριξης στον ΑΝΤΕΝΝΑ, (1996) και τέλος ως διοικητικός υπάλληλος στην Ε.ΥΔ.Α.Π. (1997-2012), όταν και συνταξιοδοτήθηκε.
Διετέλεσε μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών – ΠΑ.Σ.ΠΑ.
Το παρόν μυθιστόρημα αποτελεί πρωτόλειο
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
