Η Φανή μέσα στη ροή της κουβέντας μας, δεν δίστασε...
να μας πει: «Πιστεύω πως αν κάτι το θέλεις πολύ, μπορείς να το καταφέρεις παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στην πορεία, όσο κλισέ κι αν ακούγεται…», δηλώνοντας το πόσο λατρεύει αυτό που κάνει…Ποια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι με ιδιαίτερη συγκίνηση και γλυκίτητα. Νομίζω πως αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η έλλειψη φόβου. Η αναμελιά που κρύβεται πίσω από την ταχύτητα του ποδηλάτου. Σκαρφαλώναμε στα δέντρα και παίζαμε κρυφτό το βράδυ στην γειτονιά χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς καν να κατανοούμε την ανασφάλεια των γονιών μας.
Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν;
Σίγουρα δεν ήμουν εγώ. Η γιαγιά μου φώναζε την κολλητή μου, Ιωάννα, θεατρίνα. Φυσικά, όχι με την αρνητική χροιά που πολλές φορές οι μεγάλοι άνθρωποι δίνουν στην ιδιότητα της «θεατρίνας». Η γιαγιά θεωρούσε πως η φίλη μου θα είχε ένα λαμπρό μέλλον στο θέατρο. Που να ήξερε ότι τελικά θα γινόμουν εγώ ηθοποιός!
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Οι σχέσεις των ανθρώπων κατά βάση. Πιστεύω ότι το θέατρο αφορά τις σχέσεις και μόνο. Βάζει έναν μεγενθυτικό φακό στις καθημερινές μας ασχολίες και ανησυχίες. Γι αυτό ο κόσμος ταυτίζεται με τους χαρακτήρες, γιατί έχουν αλήθεια. Συμπεριφορές διαχρονικές. Όταν απολαμβάνουμε μια παράσταση παρά την γνώση μας πως τα γεγονότα που διαδραματίζονται είναι (κάποιες φορές) προιόν μυθοπλασίας, βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση του χαρακτήρα και συμπονούμε, κατανοούμε περισσότερο. Πόσο μάλλον όταν ως ηθοποιός καλείσαι να παίξεις τον εκάστοτε ρόλο. Για μένα αυτό είναι μαγεία.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Το Redial για μένα είναι ένα έργο ιδιαίτερα κοντά στην καρδιά μου. Έζησα στην Νέα Υόρκη (όπου διαδραματίζεται το έργο) για τρία χρόνια και μπορώ να καταλάβω σε βάθος αυτά στα οποία αναφέρονται το έργο. Την καθημερινότητα σε μια μητρόπολη. Οι αγωνίες και πολλές από τις εμπειρίες των χαρακτήρων στο έργο μου είναι πολύ οικείες.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Μια καλή παράσταση πρέπει να περιλαμβάνει τρία βασικά συστατικά κατά την άποψη μου. Σύγκρουση, αλλαγή (είτε στους χαρακτήρες, είτε στην πλοκή), και φυσικά χημεία. Το θέατρο είναι ομαδικό «άθλημα». Φροντίζεις για τους άλλους πάνω στην σκηνή και οι άλλοι φροντίζουν για σένα. Ακούς, αφουγκράζεσαι, συμμετέχεις. Μόνο έτσι μπορεί να προστατευθεί το σύνολο και να δημιουργηθεί ένα όμορφο αποτέλεσμα.
Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Δεν θεωρώ πως η κρίση είναι κάτι που θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την δουλειά μου. Σίγουρα δεν έχει αλλάξει κάτι στα όνειρα μου και στις επιθυμίες μου. Πιστεύω πως αν κάτι το θέλεις πολύ, μπορείς να το καταφέρεις παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στην πορεία, όσο κλισέ κι αν ακούγεται!
Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα;
Οι τηλεοπτικές σειρές είναι κάτι το οποίο έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό κυρίως στο εξωτερικό. Πιστεύω πως η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού. Περισσότερο τώρα, που γίνονται πολλές αξιόλογες τηλεοπτικές παραγωγές. Όλα έχουν να κάνουν με το επίπεδο του εκάστοτε πρότζεκτ στο οποίο συμμετέχεις. Κάθε μέσω (κινηματογράφος, θέατρο, τηλεόραση) μπορεί να βοηθήσει την προβολή ενός ηθοποιού, ή και να τον φθείρει.
Την Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;
Δύσκολη ερώτηση.. Νομίζω ότι θα πω το Mamma Mia, για ευνόητους λογους! Για μένα η Ελλάδα ισοδυναμεί με το καλοκαίρι, ως αίσθηση όχι ως εποχή. Και η συγκεκριμένη ταινία μου δίνει ακριβώς την ίδια αίσθηση.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας έχει περιορίσει τις εξόδους του στο θέατρο;
Μάλλον είναι οικονομικός ο λόγος. Πιστεύω πως οι έλληνες αγαπάμε πολύ το θεάτρο και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον πιθανό λόγο που οι Έλληνες έχουν περιορίσει τις εξόδους στο θέατρο.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Όσες περισσότερες μπορεί!!!!!!!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Περνάω διάφορες φάσεις, ίσως αν με ρωτήσετε σε μια βδομάδα να μην είναι ίδια η απάντηση μου, αλλά στην παρούσα φάση θα πω ο Άρθουρ Μίλλερ.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε ή ποιο ρόλο έχετε παίξει και σας είχε «κερδίσει»;
Ένας από τους ρόλους που με είχαν μαγέψει είναι αυτός της Gerda, στην ταινία «Το Κορίτσι από την Δανία». Φυσικά δεν είναι ο μοναδικός.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποιο τυχερό αντικείμενο, κάποιο γούρι.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Η αγαπημένη μου ατάκα είναι από ένα έργο που δούλεψα στην δραματική σχολή, το «Άννα Κρίστι» του Ευγένιου Ο’Νηλ. “I’d rather have a drop of ocean, than all the farms in the world”
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Το «Έτερος Εγώ». Είναι μια ταινία που κατά την άποψή μου, πραγματικά σήκωσε τον πήχη ψηλά. Κυρίως από άποψη σεναρίου.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να ονειρευτεί φυσικά. Να ονειρευτεί πολύ, χωρίς περιορισμούς, χωρίς φόβο. Και στην συνέχεια να κάνει το πιο τρελό του όνειρο πραγματικότητα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και έκανε τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική. Σπούδασε στο American Academy of Dramatic Arts στην Νέα Υόρκη και εργάστηκε για έναν επιπλέον χρόνο στην Μητρόπολη. Εμφανίστηκε σε παραστάσεις κλασικού θεάτρου όπως στο "Πολύ Κακό για το Τίποτα" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στον ρόλο της Λεονάτα, στον "Βυσσινόκηπο" του Άντον Τσέχοφ στον ρόλο της Ντουνιάσα, στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή ως μέλος του χορού και στο Άννα Κρίστι του Ευγένιου Ο'Νιλ στον ρόλο της Άννα Κρίστι. Κάποιοι επιπλέον ρόλοι είναι ο Οδυσσέας, στην αρχαία τραγωδία "Κύκλωπας", ο ρόλος της Εύας στο "Chatroom" και ο ρόλος της Αλίσα στο "Τρίτο Κύμα". Τέλος, πρωταγωνίστησε στην ταινία μικρού μήκους "Callie" στον ρόλο της Jenn, το οποίο θα κάνει πρεμιέρα στο Sundance τον Φεβρουάριο του 2019.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
