Έχοντας ως αρχή της το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», η Λεύκη...
ήρθε στην αυλή μας για να μιλήσουμε για όλα εκείνα που την ώθησαν ν’ ασχοληθεί με τις πνευματικές δράσεις, αλλά και για εκείνα που θεωρεί άμεσα σχέδιά της…Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Δεν μπορώ να προσδιορίσω κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό… Περισσότερο η αίσθηση του να είσαι παιδί, αλλά και οι μυρωδιές, οι γεύσεις της παιδικής μου ηλικίας και-αναπόφευκτα- η ξενοιασιά…
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Δεν είχα κάποιον από τα γνωστά δημοφιλή παραμύθια. Μόνο τον Σκρουτζ Μακ Ντακ από τα κόμικς μπορώ να πω, γιατί στο πολύ βάθος ήταν καλός, συναισθηματικός, αλλά και διαφορετικός από αυτό που ήθελε να δείχνει στους άλλους!
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Αναπόφευκτα. Καλές και κακές πτυχές φυσικά, αλλά και απόψεις. Όχι μόνο δικούς μου όμως, αλλά και των ανθρώπων που με περιβάλλουν. Νομίζω πως όποιος με γνωρίζει καλά σίγουρα μπορεί να τις ανιχνεύσει στα έργα μου…
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Νομίζω την ενσυναίσθηση. Θεωρώ ότι καταλαβαίνω τους άλλους αρκετά καλά, ιδιαίτερα όταν περνούν δύσκολα. Αν κάποιος φίλος ή συγγενής περνάει πραγματικά δύσκολα, τον σκέφτομαι συχνά και στενοχωριέμαι…
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η ανυπομονησία μου! Με έχει κάνει να βρεθώ μπλεγμένη ουκ ολίγες φορές…
Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Δεν θα το έλεγα. Προσπαθώ να φτιάχνω μόνη μου τη μοίρα μου. Συν Αθηνά και χείρα κίνει που λέμε…
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με αγκαλιές προς τους οικείους, δωράκια στους φίλους, αλλά και με υποχωρήσεις πολλές φορές σε βασικά θέματα συμβίωσης και κοινωνικής συναναστροφής.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Εννοείται! Μάλιστα τις περισσότερες φορές καταφέρνει μια χαρά να εξοβελίζει την αντίπαλό λέξη της, την απαισιοδοξία!
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Διαβάζω διακαώς μυθολογία και ιστορία του 16ουαιώνα για τα βιβλία τα οποία γράφω αυτό το διάστημα. Παράλληλα ετοιμάζω τα παιδιά στα οποία διδάσκω κλαρινέτο στο ωδείο για τις συναυλίες των Χριστουγέννων και μελετάω μουσική για τις δικές μου!
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Η «θεία από το Σικάγο» διότι είναι πραγματικά ξεκαρδιστική.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Αγαπημένα μου αντικείμενα είναι τα πολυάριθμα βιβλία μου,-ιστορικά και λογοτεχνικά- το κλαρινέτο μου, τα πολύχρωμα και παιχνιδιάρικα σκουλαρίκια που φοράω καθημερινά, αλλά και τα αγαπημένα μου κατοικίδια, τα δύο μου κουνέλια, αν και αυτά δεν μπορείς να τα πεις αντικείμενα! Όσο για «γούρι», δεν έχω κάτι.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Το λατινικό Carpe diem. Προσπαθώ να μην αφήνω τον χρόνο και την ημέρα μου να πηγαίνει χαμένη, αλλά και να δίνομαι ολόψυχα στις όποιες καθημερινές μου ασχολίες τη στιγμή που τις εκτελώ.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Νομίζω ότι και οι δύο λόγοι ισχύουν… Στη σημερινή εποχή η ανικανότητα για στήριξη των τεχνών εκ μέρους της εξουσίας αναμφίβολα οφείλεται και στην οικονομική στενότητα.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Το καλό βιβλίο είναι μέρος μιας ευρύτερης κουλτούρας, η οποία, αν κρίνουμε και από τις σημερινές μουσικές, θεατρικές και τηλεοπτικές επιλογές του μέσου όρου των Ελλήνων, δεν υπάρχει στην Ελλάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Το καλό βιβλίο είναι κάτι διαχρονικό και δεν νομίζω ότι έχει θέση στη σημερινή υποκουλτούρα της προχειρότητας, των επιθεωρήσεων, των άρλεκιν, καθώς και των τραγουδιών και των σταρ «της μίας μέρας» που κυριαρχεί όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Οπότε νομίζω ότι ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει όχι το βιβλίο γενικά, αλλά το καλό, το σοβαρό βιβλίο, εκείνο που θα τον κάνει να σκεφτεί, εκείνο που θα του αφήσει πράγματα, εκείνο που θα το θυμάται ακόμη και μετά από χρόνια…
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον νόμο για το σταμάτημα αυτής της τόσο ασυλλόγιστης σπατάλης ενέργειας στην οποία επιδιδόμαστε οι περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά, τις πιο πολλές φορές χωρίς να είναι αναγκαίο και χωρίς να σκεφτόμαστε τις επιπτώσεις που αυτή θα έχει για το μέλλον του πλανήτη μας. Θεωρώ ότι αν όλοι προσέχαμε έστω και λίγο, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά για τη Γη μας…
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Σκύλος ή κουνέλι νομίζω, αλλά κατοικίδιο, που να ζει κοντά σε ανθρώπους και σίγουρα όχι αδέσποτο.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Όχι με την έννοια ότι πρόκειται να επηρεάσουν τα μελλούμενα, ότι είναι δηλαδή προφητικά. Πιστεύω σε αυτά μόνο ως σκέψεις του υποσυνείδητου που καμιά φορά βγάζουν στην επιφάνεια κρυφές επιθυμίες. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που ισχύει πάντοτε.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην πάψει ποτέ να αγωνίζεται να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα…
Η Ελευθερία(Λεύκη) γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1984. Αποφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου Θράκης το 2005 με βαθμό άριστα και υποτροφία. Έχει πάρει Δίπλωμα κλαρινέτου, Αρμονίας, Αντίστιξης και Lower Cambridge στα αγγλικά, ενώ έχει κάνει σπουδές στο πιάνο, στο κλασικό τραγούδι και σε διάφορες ξένες γλώσσες.
Δούλεψε στο Μουσικό σχολείο Κομοτηνής, στο Ωδείο Φαέθων της Αλεξανδρούπολης, ενώ σήμερα διδάσκει μουσική στο Ωδείο Κόψα, καθώς και ιστορία και μουσικοκινητική στο Φροντιστήριο Εναλλακτικόν στην Κομοτηνή όπου διαμένει με τον σύζυγο και με τον εννιάχρονο γιό της. Συμμέτεχει επίσης σε διάφορα μουσικά σύνολα της Θράκης.
Παράλληλα ασχολείται με τη μελέτη της ιστορίας και τη συγγραφή. Έχει γράψει τρία ιστορικά μυθιστορήματα(Χαμσίν, ο άνεμος της ανατολής, Λέων και Ημισέληνος και Οι Σταυροί της Ρόδου, εκδόσεις Historical Quest), το παιδικό βιβλίο Φρουτοφίλοι (εκδόσεις Historical Quest) και το πρώτο τεύχος από τη σειρά ελληνικής μυθολογίας(Οι Θεοί του Ολύμπου και η γέννησή τους, εκδόσεις Γράφημα). Το βιβλίο της Χαμσίν ο άνεμος της ανατολής έχει μεταφραστεί και στην αγγλική γλώσσα(Hamsin, wind of the east, Quest Publications).
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
