Θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε πως η ζωή της Μαριέττας...
είναι ένα «παραμύθι», με τα όσα μάθαμε γι’ αυτή. Έχοντας ταυτίσει λοιπόν τη ζωή της με την ελευθερία, μας μαγεύει με το λόγο και τη σκέψη της…Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Όπως γράφω και στο βιβλίο μου, τα παιδικά μου χρόνια, ήτανε ένα… ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Η οικογένεια έπαιξε πρωταρχικό ρόλο. Ωραίοι άνθρωποι – διαφορετικοί χαρακτήρες – που όμως καθένας απ’ αυτούς, μου έδωσε ό,τι χρειαζόμουν: πίστη στον εαυτό μου· χιούμορ· απέραντη αγάπη για τον συνάνθρωπο· και… ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Επίσης το σχολείο, (ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ), έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Γι’ αυτό δεν μου έλειψε ΤΙΠΟΤΑ! Ο ΠΙΝΟΚΙΟ. Γιατί μέσα από το παραμύθι του, ανακάλυψα την αξία της ΑΛΗΘΕΙΑΣ !
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Πιστεύω, πως ο καθένας χωριστά κι όλοι μαζί, έχουνε στοιχεία της προσωπικότητάς μου.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ο ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ. Η καραντίνα. Η εγγονή μου. Η έλλειψη ζωντανής επικοινωνίας και τελικά ο παραλληλισμός με το δικό μου ‘’εγκλεισμό ‘’, στις ‘’40 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο μου ‘’
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
ΧΑΡΑ! Γιατί είδα για μια ακόμη φορά, πως μέσα από ‘’πολύ κακό’’ βγαίνει και κάποιο καλό: η ανθρωπιά, που φωλιάζει μέσα μας, ακόμα και αν οι ιδεολογίες διαφέρουν !
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Οι ‘’ευκολίες’’, που προσφέρει η τεχνολογία –Διαδίκτυο-, είναι η βαριά ομίχλη που θολώνει το τοπίο. Αναλόγως, τα πράγματα, θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα! Όμως το ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ !
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Θείο δώρο, η αισιοδοξία και το χιούμορ. Βασικό ελάττωμα, η σπατάλη.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Τη δημιουργούμε με τις πράξεις μας !!
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Είναι … η ζωή μου! Όμως έχω (ευτυχώς) τη σχετική λογική… δεν… αεροβατώ!! Π.χ.: 3 1/2 χρόνια πατερίτσες· προσπαθούσα να… χορέψω! Η Α.Μ. ο Καρκίνος! Μακιγιάζ! Κοίταγμα κατάματα και πρόκληση:
‘’Μάγκα, έλα να κονταροχτυπηθούμε ‘’ ! (και του την έφερα!!)
Α ! κάτι που πρέπει να αναφέρω : ‘’σκληρή μαθητεία’’ στο Διαλογισμό !
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Μια υπέροχη … καθημερινότητα!! Περπάτημα. Διαλογισμός. Είμαι μάνα. Είμαι γιαγιά, με ό,τι συνεπάγονται οι δύο αυτοί ρόλοι. Οπωσδήποτε διάβασμα. (αμάρτημα;) καφενεδάκια και… κουβέντα ! Κουβέντα! Κουβέντα ! Με γνωστούς και αγνώστους!
Όσο για το… γράψιμο; Aσ’ το, γι άλλες… ώρες…
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Γούρι δεν έχω. ‘’Χούγι’’ έχω: χτυπάω ξύλο!
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η Τέχνη κάνει τον άνθρωπο να σκέφτεται. Η εξουσία θέλει να σκέφτεται ο άνθρωπος; Συγγνώμη… τρίχες!! Γιατί η ΤΕΧΝΗ, γράφει την εξουσία στα παλιά της τα παπούτσια ! Υ.γ.: Μακάρι η εξουσία να βόηθαγε την ΤΕΧΝΗ !
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Να κόβουνε τη γλώσσα και τα χέρια του γονιού, που τιμωρεί ψυχικά, η σωματικά βρέφος, η νήπιο. Εθελόντρια ούσα σε ίδρυμα, (Εθνική Στέγη, Ν. Σμύρνης), ήρθα κοντά σε παιδιά διαλυμένων οικογενειών και πιστέψτε με… έχω τους λόγους μου… Η τιμωρία βρέφους, η νηπίου, δημιουργεί τον αυριανό εγκληματία, η τον ψυχικά άρρωστο…
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Παιδάκι , κάνε λίγο χώρο ! ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΑΝΕ !
Η Μαριέττα Αυγερινού γεννήθηκε στην Αθήνα.
Εργάσθηκε εφτά χρόνια στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στη γυναικεία στήλη γενικού ενδιαφέροντος της “Κας ΑΛΦΑ”. Τον ίδιο καιρό, δημοσιεύονταν διηγήματά της στη Φιλολογική Βραδυνή.
Από το 1986 και το 1989, στη ΒΡΑΔΥΝΗ και στη ΒΡΑΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, στα πλαίσια του Ελεύθερου Ρεπορτάζ, δημοσιεύονται άρθρα της κοινωνικού ενδιαφέροντος:
Φεμινισμός-Κακοποιημένη γυναίκα-Οικολογία-Παιδί-εφηβεία.
Την ίδια περίοδο κρατά τη στήλη “ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΑ”, απ’ την οποία προβάλλονται κυρίως προβλήματα της επαρχίας.
Παράλληλα και μέχρι το 1980, συνεργάζεται στο ραδιόφωνο (Ε.Ι.Ρ.) όπου γράφει τις εκπομπές: “Η ώρα της Αγρότισσας” (1957-1960), “Νοσταλγίες-Αναμνήσεις” (1957-1960).
Από το 1963 έως το 1980 γράφει τις παιδικές εκπομπές:
“Κοντά στη μανούλα”-παραμύθια για παιδιά προσχολικής ηλικίας, “Κόκκινη Κλωστή δεμένη...”-θεατροποιημένα δικά της παραμύθια, “Θεατρικά έργα για μεγάλα παιδιά”.
Στο χώρο του παιδικού βιβλίου, εμφανίζεται με την “Τιμωρία της σφήκας” (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 1979). Ακολουθούν: “Η Κατερίνα η αντισταχτοπούτα” (εκδόσεις ΑΙΧΜΗ 1980), “Ο φυλακισμένος που...κλαίει (εκδόσεις Α.Σ.Ε. 1982) και “Τα τούβλα ξυπνήσανε”, το 2007, από τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ.
Το 2007, επανεκδόθηκε “ο φυλακισμένος που κλαίει”, επίσης από τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
