Δύο νέοι άνθρωποι, δύο αξιόλογοι δημιουργοί, ήρθαν...
στην «αυλή» μας και μας άνοιξαν την καρδιά τους, «φτιάχνοντας» παράλληλα μοναδικές εικόνες γεμάτες αισθήματα και συναισθήματα. Απολαύστε τον Νίκο & την Κριστίν…Ποια γεύση σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια, που θα την κάνατε εικόνα;
Νίκος: Τα κυριακάτικα πρωινά που πλέον αντιπαθώ καθώς μου φαίνονται βαρετά. Τότε, όταν ήμουν παιδί ήταν, τόσο διαφορετικά! Είχαν μια πολύ ιδιαίτερη μορφή, που τώρα δεν μπορώ να τη νιώσω ακόμα και αν θέλω. Ανοιχτό το παράθυρο, ήλιος να μπαίνει στο δωμάτιο και έξω ακούγονταν κουδουνάκια από ποδήλατα και πολλές φωνές παιδιών να φωνάζουν «5, 10 ,15 φτου και βγαίνω», «παιδιάαα, κάντε στην άκρη περνάει αυτοκίνητο» ενώ εγώ καθόμουν στο κρεβάτι και ζωγράφιζα βλέποντας καρτούν. Αυτό θα έκανα εικόνα. Τώρα πια, όταν επισκέπτομαι τους γονείς μου, έξω από το παράθυρο του πατρικού μου ακούω μόνο τον θόρυβο αυτοκίνητων και τη βοή του δρόμου. Εκείνη την εικόνα, αίσθηση κρατάω από τα παλιά. Στενοχωριέμαι όταν σκέφτομαι πως δεν υπάρχει πια.
Κριστίν: Θυμάμαι πολλές φορές τα μεσημέρια του καλοκαιριού ξάπλωνα κάτω από τον ήλιο με κλειστά τα μάτια. Οι ακτίνες του έδιναν μια κόκκινη απόχρωση στα βλέφαρα μου που απολάμβανα τόσο. Στην γειτονιά είχε ησυχία καθώς όλοι ξεκουράζονταν και δεν ακουγόταν τίποτα πέρα από ένα αραιό τιτίβισμα. Αυτή η αίσθηση ανεμελιάς μου έχει λείψει. Αυτή την εικόνα θα διάλεγα από τα παιδικά μου χρόνια.
Το εικαστικό «μικρόβιο» υπήρχε στην οικογένειας ή εσείς είστε ο πρώτος διδάξας;
Νίκος: Η μητέρα μου ζωγραφίζει! Είχε μια ιδιαίτερη αγάπη στη γυναικεία μορφή και φιγούρα που ζωγράφιζε πολύ ιδιαίτερα!
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την συγγραφή & την εικονογράφηση;
Κριστίν: Όταν ήμουν παιδί συνήθιζα να περνάω πολλές ώρες μόνη στο δωμάτιο μου διαβάζοντας ή ζωγραφίζοντας. Πάντα σχηματιζόταν μια ιστορία στο μυαλό μου που περιέγραφα στο χαρτί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μεγαλώνοντας και κάνοντας πια οικογένεια ο κόσμος του βιβλίου ήρθε από μόνος του σε μένα και τον σύζυγό μου ως η μόνη πιθανή επιλογή επαγγέλματος.
Νίκος: Η συγγραφή ήρθε μετά την εικονογράφηση σαν συνέχεια της τέχνης που ήδη υπηρετούσα. Η ζωγραφική ήταν πάντα εκεί. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι και να ζωγραφίζω.
Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο στις εικόνες σας ή αυτό αλλάζει και μεταβάλλεται πάντα με τη θεματολογία;
Κριστίν: Ο κάθε καλλιτέχνης πιστεύω έχει ένα προσωπικό χρώμα, έναν τρόπο που αντιμετωπίζει την ζωή και κατά συνέπεια την τέχνη του. Αυτό ισχύει και για μένα, το αποτέλεσμα κάθε έργου όμως μπορεί να μοιάζει αρκετά διαφορετικό κάθε φορά ανάλογα με τα συναισθήματα που συνοδεύουν την κάθε δουλειά.
Πόσο λειτουργικό και παραγωγικό σας είναι να γράφετε και να εικονογραφείτε μαζί;
Νίκος: Το να ζωγραφίσουμε μαζί είναι αδύνατο. Είμαστε εντελώς αντίθετοι σε αυτό το κομμάτι και αντιλαμβανόμαστε πολύ διαφορετικά την εικόνα, τη σκηνοθεσία της, τα χρώματα, τους όγκους. Το να γράψουμε μαζί είναι εύκολο. Πιο εύκολο απ’ ότι το περίμενα. Έρχεται μέσα από τη συζήτηση, και έρχεται με ένα τρόπο φυσικό!
Κριστίν: Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο! Δεν θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε μια αρμονική εικόνα αν την ζωγραφίζαμε παρέα, αλλά η συγγραφή είναι τελείως διαφορετική. Η μία σκέψη συμπληρώνει την άλλη, την εξελίσσει!
Πρώτα γράφετε και μετά εικονογραφείτε ή γίνεται το αντίθετο;
Νίκος: Πρώτα έρχεται η εικόνα στο μυαλό μου. Πάντα! Ακόμα και αν σκεφτώ μια ιστορία για ενήλικες, πάλι ξεκινάει, γεννιέται από μια σκηνή, μια εικόνα.
Κριστίν: Για μένα η ακολουθία δεν είναι πάντα σταθερή. Κάποιες φορές γεννιέται πρώτα στο μυαλό μου μια ιδέα και η εικόνα την ακολουθεί, άλλες φορές συμβαίνει το αντίθετο!
Υπάρχει περίπτωση να «συγκρουστεί» αυτό το «χάρισμα» με τη φιλοσοφία και τη σκέψη του άλλου ή αυτές οι δύο τέχνες κινούνται παράλληλα;
Κριστίν: Πάντα αυτές οι δύο τέχνες κινούνται παράλληλά, τουλάχιστον για μένα. Είτε ξεκινήσω με την εικόνα είτε με το κείμενο το ένα ακολουθεί το άλλο!
Ποια είναι τα κυρίαρχα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα βιβλίο, από την πλευρά της εικονογράφησης ώστε να είναι «φιλικό» στον μικρό αναγνώστη και ποια το κείμενο στη ροή του;
Νίκος: Πρέπει να έχει κίνηση και ένταση. Να βγαίνουν συναισθήματα από την εικόνα! Αν έχεις συναίσθημα όταν ζωγραφίζεις αποτυπώνεται αυτό και στο χαρτί. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις. Το τελικό αποτέλεσμα πάντα προδίδει τον εικονογράφο. Αν υπάρχει συναίσθημα στην εικόνα αυτό περνάει και στον αναγνώστη και υπηρετεί και το κείμενο!
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε- εικονογραφήσετε αυτό το βιβλίο;
Κριστίν: Είχε έρθει η ώρα του. Ήταν μια παλιά ιστορία που μοιραζόμασταν και κάποια στιγμή αποφασίσαμε να την γράψουμε!
Νίκος: Η εικονογράφηση ακολούθησε το κείμενο. Είχα πολύ συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μου για το βιβλίο αυτό…φθινοπωρινά χρώματα, μαύρα κόκκινα και καφέ. Είχα μια πολύ μελαγχολική διάθεση όταν το ζωγράφιζα.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» των τεχνών ποιο μήνυμα θα στέλνατε σ’ όλο τον κόσμο;
Κριστίν: Δεν υπάρχει κάποιο μήνυμα να μεταφέρω σε οποιονδήποτε καλλιτέχνη. Ο κάθε ένας από εμάς μιλάει με την φωνή του μέσα από το έργο του. Και ο αποδέκτης το λαμβάνει με τον δικό του προσωπικό τρόπο, δεν πιστεύω πως χωράει σε αυτή την διαδικασία η παρέμβαση οποιουδήποτε.
Με ποια εικόνα θα αποτυπώνατε την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, σε ότι αφορά το βιβλίο;
Νίκος: Με μια γκρίζα, μονότονη εικόνα. Σίγουρα δεν θα έχει φρεσκάδα ούτε κίνηση. Δεν μου αρέσουν πολλά. Δεν μου αρέσει που ο κόσμος δεν διαβάζει, δεν αγαπά τόσο βιβλίο. Δεν μου αρέσει που δεν υπάρχει προώθηση του παιδικού βιβλίου από δημοφιλή μέσα όπως το ραδιόφωνο ή η τηλεόραση. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που λειτουργεί και ο ίδιος ο χώρος εσωτερικά, ένα γκέτο έχει καταλήξει με κλίκες, κριτικές συμφερόντων, και βραβεία της παρέας. Δεν τα θέλω όλα αυτά. Και καλά θα κάνουν αυτοί που έχουν κάνει τον χώρο έτσι να καταλάβουν πως όπως ο λέει ο λαός «εγώ γελάω με δώδεκα…και δεκατρείς με μένα…». Το κοινό τα βλέπει αυτά και δυσανασχετεί. Πολλά λειτουργούν λάθος και κανείς δεν μιλάει…τουλάχιστον όχι δημόσια, αλλά υπάρχει μια πικρία για την τρέχουσα κατάσταση.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Κριστίν: Δεν έχω γούρι, πιστεύω στην σκληρή δουλειά, όχι στην τύχη.
Νίκος: Δεν έχω κάτι.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Νίκος: Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Κριστίν: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια ταινία αυτή την στιγμή στο μυαλό μου.
Νίκος: «Το κλάμα βγήκε απ’ το παράδεισο» των Ρέππα- Παπαθανασίου.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Νίκος: Να μιλάει πάντα για όλα και να μη φοβάται. Ο φόβος μόνο στην ήττα οδηγεί.
Κριστίν: Να έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Μπορεί να το κάνει, ό,τι και αν είναι αυτό.
Η Christine και ο Νίκος γνωρίστηκαν μέσα σε µια αίθουσα ενός σχολείου όταν ήταν ακόμα παιδιά. Στην αρχή δε συμπαθούσαν πολύ ο ένας τον άλλο, µα ήταν και οι δύο µόνοι. Έτσι δοκίμασαν να γίνουν φίλοι.
Δε συμφωνούσαν σε όλα, όπως κάνουν άλλωστε οι φίλοι, και πείραζαν συχνά ο ένας τον άλλο. Κάθε τόσο ξεγλιστρούσαν παρέα από τα µαθήµατά τους και κρύβονταν μαζί σε µια γωνιά του προαυλίου. Και εκεί έκαναν όνειρα και ζωγράφιζαν. Μέχρι που µια µέρα έφυγαν µακριά ο ένας από τον άλλο. Συναντήθηκαν όμως λίγα χρόνια αργότερα. Και τότε έτσι ξαφνικά από δύο έγιναν τρεις και µετά τέσσερις. Και η παρέα τους μεγάλωσε και λεγόταν πια οικογένεια.
Βρήκαν λοιπόν ξανά µια μεγαλύτερη γωνιά, και εκεί ζωγράφιζαν και οι τέσσερις μαζί. Τα όνειρα έγιναν ζωγραφιές και οι ζωγραφιές βιβλία! Και έτσι συνεχίζουν, χωρίς όμως να σταματούν να πειράζουν ο ένας τον άλλο. Έτσι κάνουν άλλωστε οι φίλοι...
Ο Νίκος Γιαννόπουλος γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1986 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας.
Σπούδασε Ηλεκτρολόγος μηχανικός ωστόσο η αγάπη του για τη ζωγραφική γρήγορα τον κέρδισε με αποτέλεσμα να στραφεί στις εικαστικές και εφαρμοσμένες τέχνες.
Από το 2014 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή, τη σχεδίαση και την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, ενώ έχει εικονογραφήσει βιβλία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Δουλειές του έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, Ψυχογιός, Σαββάλας, Μίνωας, Κόκκινη κλωστή δεμένη, Διάπλους, Βάρφη κ.α.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις εικονογράφησης και ζωγραφικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το 2014 επιμελήθηκε εικαστικά την παράσταση "το παραμύθι της Ανάσας" στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών, ενώ τον Ιούνιο του 2015 ήταν εικονογράφος του καλοκαιρινού τεύχους του περιοδικού "Διαδρομές" (Εκδόσεις Ψυχογιός, Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου).
Το 2017 συμμετείχε στην έκδοση του βιβλίου "Από το στόμα στο χαρτί" που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις της Βουλής των Ελλήνων.
Εργογραφία / βιβλία
(2019) Μικρές κυρίες, Λουίζα Μέι Άλκοτ, Μίνωας
(2019) Ο πόλεμος των κάστρων, Ιεροπούλου Εύα, Τζιαμπίρης Πυραμίδα
(2019) Οι 12 μήνες στο νηπιαγωγείο, Ευθυμία Ανδριώτη Κων/να Αρμενιάκου, Μεταίχμιο
(2019) Ο ιντερνετούλης στην παρέα μας, Τσακίρη Λητώ, Τζιαμπίρης Πυραμίδα
(2019) Οι Θεοί του Ολύμπου, Σαραντινού Λέυκη, Γράφημα
(2019) Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου, Παπαδόπουλος
(2019) Δαίδαλος και Ίκαρος, Παπαδόπουλος
(2019) Θησέας, Παπαδόπουλος
(2019) Ηρακλής, Παπαδόπουλος
(2019) Τράβερς, Πάμελα, Μαίρη Πόπινς, Μίνωας
(2019) Al Naemi, Ameera, The firefly, HBKU PRESS QATAR
(2018) Ουφ! Ξελευθερία, Φραντζή Αντιόπη, Μεταίχμιο
(2018) Η αχαριστία του κροκόδειλου, Νιζάμη Κατερίνα, Τζιαμπίρης Πυραμίδα
(2018) Τα υπέροχα Χριστούγεννα του γατώνου Φον νιάου, Παράσχου Σοφία, Ψυχογιός
(2018) Το παραμύθι του Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος
(2018) Η πιο δυνατή μου Ευχή, Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος
(2018) Άμπρα κατάμπρα, Ευθυμία Ανδριώτη Κων/να Αρμενιάκου, Μεταίχμιο
(2018) Το γεράνι και το καναρίνι, Λουδοβίκος των Ανγωγείων, Σαββάλας
(2018) Τσακίρη, Λητώ, Η Κυρά Διατροφή πρώτη στη μαγειρική, Τζιαμπίρης Πυραμίδα
(2018) Τσίτας, Μάκης, Δώρο γενεθλίων, Ψυχογιός
(2018) Ράνια Δ. Τζιαμπίρη, Κάθε μήνας ξεχωρίζει να 'χει κάτι να θυμίζει, Τζιαμπίρης Πυραμίδα
(2018) Wilde, Oscar, 1854-1900, Ο εγωιστής γίγαντας, Μίνωας
(2018) Μπογδάνος, Δημήτρης, Ο μάγος άχρηστος, Μεταίχμιο
(2018) Prokofiev, Sergei Sergeevich, Ο Πέτρος και ο λύκος, Μίνωας
(2017) Λιάρου, Λήδα-Αλεξάνδρα, Απλώς ένα χαρτί, Μεταίχμιο
(2017) Γκίκα, Ελένη, 1959- , συγγραφέας-κριτικός, Η κούκλα που ονειρεύτηκε την Έλενα, Mamaya (2017) Δενδρινού, Άννα, Η νύχτα του Φαντού, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2017) Βασιλειάδου, Γεωργία, Θέλω να γυρίσω σπίτι μου, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2017) Λουδοβίκος των Ανωγείων, Ο άνεμος και η λίμνη, Σαββάλας
(2017) Λοΐζου, Δώρα, Ο δρόμος για την ευτυχία, Διάπλους
(2017) Τσορώνη - Γεωργιάδη, Γιολάντα, Ο ψεματούρης, Σαββάλας
(2017) Αλεξοπούλου - Πετράκη, Φραντζέσκα, Οι λέξεις των ποιητών, Mamaya
(2017) Δημόπουλος, Χρήστος, Οι ουφ και οι φου, Ψυχογιός
(2017) Ζαφειρίου, Νίνα, Ονειροπαγίδα, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2017) Τσακίρη - Παπαθανασίου, Λητώ, Σεβαστιανός ο φοβερός!, Διάπλους
(2017) Φραντζή, Αντιόπη, Τα ζωγραφιστά μυστικά, Μεταίχμιο
(2017) Χαιδεμενοπούλου Γεωργία, Χριστούγεννα στον κόσμο, Βάρφη Εκδότικός Οργανισμός
(2017) Φραντζή, Αντιόπη, Τι κάνουν τα πρωτάκια;, Μεταίχμιο
(2017) Μπουμπούσης, Γιώργος, Το αρκουδάκι που δεν αγαπούσε τ’ απογεύματα, Γράφημα
(2017) Νομικού, Μαρία, Το μαγικό πορτρέτο, Μεταίχμιο
(2017) Λουδοβίκος των Ανωγείων, Το μυρμήγκι και η πεταλούδα, Σαββάλας
(2017) Λάλου, Αγγελική, Το παιδί που έχει όνειρα στα χέρια, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2016) Μπαμπέτα - Μπακιρτζή, Ιωάννα, Ένα παρατσούκλι και για μένα, παρακαλώ, Ψυχογιός
(2016) Ζαφειρίου, Νίνα, Η σβήστρα που έγραφε, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2016) Νιζάμη, Κατερίνα Θ., Κουκλοταξίδια στη χώρα των συναισθημάτων, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2016) Μουμουζιάς, Γιώργος, Ο μάγειρας ο Νικολός, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2016) Στη χώρα των... θαυμάτων, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2016) Λαλιώτη, Κατερίνα, Τι να κάνουμε τι τι το νερό για να σωθεί, Διάπλους
(2016) Παράσχου - Χατζηδημητρίου, Σοφία, Το ποντίκι στη στέγη, Ψυχογιός
(2015) Σεχίδου, Όλγα Β., Ο αχινός και η σαρδέλα, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2015) Κασιάρου, Εύα, Ο Λαχαπού από τη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2015) Στογιάννη, Λίλα, Οι 12 μήνες παίζουν κουκλοθέατρο, Βάρφη Εκδοτικός Οργανισμός
(2015) Γεροστάθη - Μπουσίου, Δήμητρα, Το παραμύθι της Ανάσας, Ελληνοεκδοτική
(2014) Μπουμπούσης, Γιώργος, Κερδιστανοί, Χανιστανοί και... μια χαδιάρα φάλαινα, Ελληνοεκδοτική
(2014) Σίνης, Χρήστος, Ο Καρκινόδρακος, Ελληνοεκδοτική
(2014) Βαγιάκη, Θάλεια, Ο Χάρης θα πετάξει, Εκδόσεις Φυλάτος
Η Κριστίν Μενάρ γεννήθηκε τον Γενάρη του 1987. Μεγαλώνοντας από Γαλλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον έμαθε να ανοίγει το μυαλό της στο διαφορετικό. Επέλεξε λοιπόν να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών και να φτιάξει τη ζωή της μέσα από την τέχνη.
Στην πορεία έγινε μητέρα, απέκτησε δύο υπέροχα παιδιά και μετέφερε τις ζωγραφιές της από το ατελιέ της σχολής στο σαλόνι του σπιτιού της, με συντροφιά την οικογένειά της.
Με σύζυγο εικονογράφο και δύο μικρά παιδιά στο σπίτι το παραμύθι την παρέσυρε γρήγορα στον μαγικό του κόσμο.
Εργογραφία
(2019) Ένιντ Μπλάιτον, Περιπέτεια στο κάστρο, Μίνωας
(2019) Ενιντ Μπλάιτον, Περιπέτεια στο νήσι, Μίνωας
(2019) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και η μυστηριώδης διάρρηξη στο σχολείο, Μίνωας
(2019) Η μπαλαρίνα που δεν χόρευε, Ελπίδα Μηναδάκη, Φιλύρα
(2019) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και το μυστήριο στο σπίτι του επιστάτη, Μίνωας
(2019) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και η συμμορία των αγιοβασίληδων, Μίνωας
(2019) Ένας απρόσμενος φίλος, Νταβλαμάνου Έλενα, Μίνωας
(2019) A pet in a pot, Nada Dahab, HBKU PRESS QATAR
(2018) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και το μυστικό του κάστρου, Μίνωας
(2018) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και ένας κροκόδειλος στο ίντερνετ, Μίνωας
(2018) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και η εξαφάνιση της καθηγήτριας, Μίνωας
(2018) Friedrich, Joachim, 4½ φίλοι και ο κρυμμένος θησαυρός, Μίνωας
(2018) Μουντάκη, Αργυρώ, Ο καπετάν Τσουγκράνας και οι πειρατές του ωκεανού, Μίνωας
(2017) Αποστολάκη-Κληρονόμου, Ειρήνη, Τα μυρμηγκοκαμώματα του Μελή, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2017) Τεγογιάννη, Μαριάννα, Το ταξίδι των παπουτσιών, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(2016) Σκορδαλά - Κακατσάκη, Ευδοκία, Η γιασεμιά και τ' αστεράκια, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
