Ένας τύπος έκλαιγε ασταμάτητα. Γύριζε από τον ένα...
γιατρό στον άλλο για να βρει τι πρόβλημα έχει και δε μπορεί να σταματήσει να κλαίει…Όταν κανένας γιατρός δεν ήταν σε θέση να τον βοηθήσει αναγκάστηκε να πάει και σε ψυχίατρο.
Ο ψυχίατρος αφού εξέτασε προσεκτικά το ιστορικό του, έβγαλε διάγνωση…
-Στερήθηκες το μητρικό γάλα όταν ήσουνα μωρό και τώρα, για να ξεπεράσεις το πρόβλημα σου πρέπει να θηλάσεις.
Ο τύπος αφού είδε κι απόειδε αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια της κουμπάρας που ήτανε λεχώνα. Κτύπησε μια μέρα λοιπόν τη πόρτα της. Όταν αυτή άνοιξε έδειξε πολύ ανήσυχη που τον βρήκε στο κατώφλι της να κλαίει ασταμάτητα.
– Τι είναι αυτό που σου συμβαίνει κουμπάρε μου; Έλα να μου τα πεις όλα… γιατί με έχεις κάνει ν’ ανησυχώ… Μήπως συνέβηκε κάτι στη κουμπάρα; Πάθανε τίποτα τα παιδιά;
– Όχι , όχι κουμπάρα…. είναι που… δηλαδή…
Της εξήγησε τι του συμβαίνει και τι του είπε ο ψυχίατρος και στο τέλος γεμάτος δισταγμό της είπε:
– Μη με παρεξηγήσεις κουμπάρα… αλλά ξέρεις μόνο εσύ σκέφτηκα μπορείς να με βοηθήσεις… μα μη σκεφτείς τίποτα πονηρό… αν δεν ήμουνα αναγκασμένος…
– Μα τι λες τώρα κουμπάρε… αν δε ζητήσεις βοήθεια από τη κουμπάρα σου από πού θα τη ζητήσει ; Δόξα να έχει ο Ύψιστος έχω μπόλικο γάλα που φτάνει και για το παιδί και για σένα. Έλα στη κρεβατοκάμαρα και μη στεναχωριέσαι για τίποτα…
Τον οδήγησε μέσα… έβγαλε το σoυτιέν της και ο κουμπάρος έγειρε επάνω της κι άρχισε δουλειά.
Φωτιές άρχισαν να ανάβουν στο σώμα της κουμπάρας καθώς ο κουμπάρος δεν σταματούσε με τίποτα… Του λέει λοιπόν…
– Κουμπάρε… ξέρεις ; Αν θέλεις και τίποτα άλλο μη διστάσεις… δεν είμαστε δα και ξένοι…
– Όχι , όχι κουμπάρα… ακόμη κι αυτό που κάνεις για μένα πολύ είναι… Δε θα το ξεχάσω ποτέ μου…
Και συνέχισε να θηλάζει αμέριμνος … ενώ η κουμπάρα «καιγότανε » και δεν άντεχε άλλο…
– Μα κουμπάρε , ξανά λέει τότε , μη ντρέπεσαι προς Θεού , ζήτα μου ό, τι άλλο θες… Δεν υπάρχει παρεξήγηση μεταξύ μας…
Τελικά ο κουμπάρος παίρνοντας θάρρος κι από τις προτροπές της , σήκωσε το κεφάλι του προς το μέρος της και της είπε:
– Αφού επιμένεις κουμπάρα, κι αφού δεν είναι ντροπή , κι αφού δεν υπάρχει και παρεξήγηση μεταξύ μας… θα ήθελα… ξέρεις… και ένα μπισκοτάκι μαζί με το γάλα μου…
