Εκείνος που φοβάται τη δέσμευση. Το κλασσικό στυλ...
του άνδρα που προσπαθεί με όλο του το είναι να μην μπει σε μια σχέση, ακριβώς γιατί φοβάται τόσο πολύ τη διάλυση της και τον πόνο που μπορεί να προκληθεί από εκείνη.Είναι κάτι σαν αυτό που λέμε: «φοβάμαι τις σχέσεις που κουμπώνουν τέλεια, ακριβώς γιατί όταν ξεκουμπώσουν, πονάνε πολύ».
Πιθανόν μεγάλωσε με γονείς, οι οποίοι παρόλο που του έδωσαν το μεγαλύτερο δώρο, το οποίο είναι η ίδια η ζωή, παράλληλα του την έπαιρναν συνεχώς πίσω με κάθε τρόπο. Ένα συνεχόμενο διπλό μήνυμα που από την μια λέει σ΄ αγαπάω, αφού είσαι το παιδί μου και από την άλλη, έχει αυστηρότητα, απόρριψη, επίκριση και ένα συνεχόμενο «δεν αξίζεις». Ο άντρας αυτός είναι συνήθως – επιτυχημένος επαγγελματικά – δίνοντας όλο του το είναι σε κάτι που κάνει σωστά και ελέγχει απόλυτα!
Σίγουρα έχει να λέει για μία σχέση από την οποία πληγώθηκε (σε νεαρότερη ηλικία). Τότε που οι άμυνες δεν είχαν γίνει ακόμη τείχη… Όμως απορρίφθηκε, πόνεσε και έτσι έφτασαν σήμερα τα τείχη του, να είναι μεγαλύτερα από εκείνα του Βερολίνου.
Φυσικά αδυνατεί να δει, πως ποτέ δεν αφέθηκε πραγματικά, ούτε σ’ εκείνη. Αδυνατεί να δει πως ναι μεν, βγήκε από τα όρια του και πήγε λίγο παρακάτω, αλλά υπό την σιγουριά πως είχε ήδη τελειώσει. Μόνο τότε κάνουν κίνηση, όταν ο άλλος έχει ήδη φύγει… όταν είναι ασφαλής πως δεν θα ακούσουν… το ναι.
Επομένως η ζωή του μετά την πρώτη μεγάλη απόρριψη, ποτέ δεν θα είναι πάντα η ίδια…
Δεν ερωτεύεται τρελά πλέον, δεν επιθυμεί πολύ ή συνάπτει σχέσεις με τις οποίες ποτέ δεν θα έρθει πολύ κοντά. Ιδανική σύντροφος για εκείνον είναι κάποια με την οποία ξέρει πως ποτέ δεν θα προχωρήσει, λόγο των πεποιθήσεων του (π.χ. γυναίκα από κατώτερο κοινωνικό επίπεδο, αλλοδαπή ή χωρισμένη με παιδιά).
Έτσι… μπαίνει με το ένα μόνο πόδι, σε ασφαλείς σχέσεις, οι οποίες δεν μπορούν να πάνε παρακάτω δηλαδή να τον φέρουν πολύ κοντά σε ένα άλλο άτομο και κατ’ επέκταση, πολύ κοντά στον κίνδυνο να αφεθεί και να πληγωθεί!
Αν κάποια στιγμή παρεκτραπεί – γιατί άνθρωπος είναι – και κάνει ένα βήμα παραπέρα με κάποια, τότε ξεκινάει μια πάλη μέσα του. Θέλει δεν θέλει, μπορεί δεν μπορεί. Έχει αδυναμία να εκφραστεί και δεν εκδηλώνεται, παρά μόνο όταν πίνει λίγο παραπάνω. Τότε που δεν μπορεί απόλυτα να ελέγξει τον εαυτό του. Μπορεί να φτάσει σε σημείο να θέλει μια γυναίκα πάρα πολύ, εκείνη όμως δεν θα καταφέρει να μάθει ποτέ την ένταση των συναισθημάτων του.
Οι ερωτικές επαφές είναι αραιές, λόγο της κακής σχέσης με τον εαυτό του και της πολύ κοντινής επαφής που απαιτεί το σεξ…!
Συνήθως οι άνδρες αυτής της κατηγορίας δεν είναι από εκείνους που τελειώνουν γρήγορα. Ακόμη ένα μήνυμα που φωνάζει «δεν σου αφήνομαι εύκολα».
Μια άλλη κατηγορία αυτών των ανδρών, δεν κάνουν συχνά έρωτα με τον φόβο, μην τους βαρεθούν. Το δίνουν λίγο λίγο και με μέτρο, ώστε να κάνουν τον άλλον να το αποζητάει συνεχώς και να μην τους βαριέται ποτέ. Σε αυτό το λίγο και με μέτρο φυσικά και τα δίνουν όλα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η σεξουαλική ζωή ενός τέτοιου άνδρα, μπορεί να είναι καλύτερη και πιο δραστήρια όταν έχει αραιές επαφές με μια σύντροφο για την οποία νιώθει έντονα συναισθήματα, αλλά δεν είναι σε σταθερή σχέση μαζί της.
Ένα άλλο στοιχείο του άνδρα αυτού, είναι η έλλειψη πρωτοβουλίας…
Γι’ αυτό και επιλέγει δυναμικές γυναίκες που δεν φοβούνται το ρίσκο και που η ζωή τους δεν είναι τόσο καλά, πλαισιωμένη και οριοθετημένη όπως η δική του. Αυτό είναι που τον ελκύει σε εκείνες. Καθρεφτίζει επάνω τους, το κομμάτι που του λείπει… εκείνο το μη συμβατικό, το πιο ανέμελο, χαρούμενο και κυρίως εκτός ορίων. Ορίων που φροντίζει να μην θέτουν τον εαυτό του σε κίνδυνο.
Και εκεί…
παίρνει τον ρόλο η σύντροφος, η οποία καλείται να πάρει τις πρωτοβουλίες με αποτέλεσμα εκείνος να νιώθει ευνουχισμένος και να την κατηγορεί πως προσπαθεί να τον βάλει σε καλούπι. Ποτέ δεν είναι ικανός να δει την πραγματικότητα. Αδυνατεί να δει, το γύρισμα των ρόλων που προκαλεί με τη στασιμότητα του και ποτέ δεν θα πάρει την ευθύνη των πράξεων του. Αντιθέτως θα επιβεβαιώσει την άποψη του, πως οι γυναίκες είναι αδίστακτες που μοναδικό σκοπό έχουν να τον κυριαρχήσουν, να τον χρησιμοποιήσουν και να φύγουν.
Τότε είναι που η σύντροφος, κουράζεται και φεύγει…
Ξεκινάει δειλά δειλά με μια παράλληλη σχέση μέχρι που βλέπει το κάτι άλλο και αποχωρεί τελείως. Τότε εκείνος επιβεβαιώνει πως δεν άξιζε, πως καλά κάνει και δεν δένεται γιατί θα πληγωνόταν έτσι και αλλιώς, αδυνατώντας να δει πως ο ίδιος οδήγησε την σχέση στην διάλυση.
Ένας τέτοιος άνδρας, έχει συνήθως και καταθλιπτικά στοιχεία. Προτιμά να μένει μόνος ή να φεύγει από το να παλεύει…!
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, με τον τρόπο που αγαπηθήκαμε, με τον τρόπο που εισπράξαμε αναγνώριση, αποδοχή και ανταπόκριση στις ανάγκες μας, από τους γονείς μας. Είναι κάτι βαθιά ριζωμένο μέσα μας και δεμένο με πολύ πόνο. Επομένως, χρειάζεται πολύ μεγάλη δόση αγάπης ώστε να σπάσει όλα τα τείχη και τον πόνο και να φέρει το πραγματικό συναίσθημα στην επιφάνεια.
Όσο για σένα φίλη μου, που τυγχάνει να είσαι η σύντροφος ενός τέτοιου άνδρα, χρειάζεται να κάνεις κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό σου:
Γιατί έχω επιλέξει μια τέτοια σχέση; Τι μου δίνει; Τι κοινό έχω με τον σύντροφο μου;
Συνήθως ψάχνοντας, θα δεις πως και εσύ είσαι ίδια με εκείνον. Και εσύ φοβάσαι κατά βάθος μια πολύ κοντινή σχέση και τον πόνο που μπορεί να σου φέρει η απώλεια της, αλλιώς θα επέλεγες ένα άλλο είδος συντρόφου. Αντί λοιπόν να βιαστείς να κατηγορήσεις εκείνον, κοιτάξου στον καθρέφτη σου, με μάτια καθαρά. Και τότε θα δεις έναν άνθρωπο με πολλά κοινά…
Αν λοιπόν έχετε δεθεί με αυτά τα δεσμά του ίδιου φόβου (γιατί υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις τις οποίες θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο) τότε δουλέψτε μαζί. Όσο εσύ θα δίνεις ασφάλεια και θα παραμένεις εκεί, εκείνος θα ανοίγεται. Και όσο εκείνος θα ανοίγεται, εσύ δεν θα το βάζεις στα πόδια από τον δικό σου φόβο, ούτε θα προκαλείς εντάσεις, με σκοπό την απομάκρυνση, αλλά θα ανοίγεσαι και εσύ σιγά σιγά, θα αφήσεις πίσω το εγώ σου θα αρχίσεις να δουλεύεις για το εμείς.
Δες το λοιπόν, σαν μια άλλη προσέγγιση, στο τι κάνουμε όταν εμπλεκόμαστε με έναν τέτοιον άνθρωπο. Δεν είναι ανάγκη πάντα να φεύγουμε, όχι όσο ένα κομμάτι του προβλήματος του, είναι και δικό μας…
Οι πληγές γιατρεύονται με αγάπη, κατανόηση, επιμονή, υπομονή και καθαρή καρδιά. Και μόνο μέσα από το «σιγά σιγά», «επιμένω μαζί» και «τόσο όσο αντέχω» θα δώσετε ο ένας στον άλλον τη συγκατάθεση ό,τι θα αντέξετε την ένταση των διαφορών σας και δεν θα φύγετε ο ένας από τον άλλον, μέχρι να ξανακυλήσει άφοβα, η αγάπη στις καρδιές σας.
Γράφει η Ανδριάννα Γεροντή – Συστημική και Εναλλακτική Θεραπεύτρια του ΚΕ.ΘΕ.ΣΥ (Ανασυνδιασμένη Ψυχοθεραπεία), kontasou.com
