Ακολουθώντας την έμπνευση της στιγμής, όπως δηλώνει...
η ίδια η Στέλλα, ήρθε στην «αυλή» μας για να μας αποκαλύψει όλα όσα την οδήγησαν στο να δημιουργεί «εικόνες πλούτου» για τα παιδιά…Το εικαστικό «μικρόβιο» υπήρχε στην οικογένειας ή εσείς είστε ο πρώτος διδάξας;
Ο πατέρας μου είναι και εκείνος ζωγράφος. Δεν θα το έλεγα «μικρόβιο». Ταιριάζει περισσότερο το, «ιερή» μανία.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την συγγραφή & την εικονογράφηση;
Γράφω από μικρή και σχεδόν πάντα, το κουβαράκι της ιστορίας ξετυλίγεται μόνο του. Αν και γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, η καταγωγή μου είναι από τη Μάνη, στην οποία ζω κατά διαστήματα. Επηρεασμένη από τις τοπικές λαϊκές παραδόσεις και μαρτυρίες, που μιλάνε για νεράιδες (ξωθιές, όπως τις λένε στη Μάνη), ξωτικά και όντα που βλέπουν μόνο τα μικρά παιδιά, ή όσοι έχουν αγνή καρδιά, ξεκίνησα την ιστορία της μάγισσας. Όταν δημιουργείς και διασκεδάζεις και ο ίδιος σαν παιδί, τότε η ιστορία είναι πετυχημένη. Για να γράψεις ένα παραμύθι, πρέπει να έχεις παιδική ψυχή. Αυτό είναι το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Γονείς που έχουν παιδική ψυχή και γνωρίζουν τι ακριβώς αρέσει στα παιδιά τους. Νομίζω ότι σε όλα τα παιδιά αρέσουν τα εξωσχολικά βιβλία. Ιδίως εκείνα που βοηθούν την φαντασία των παιδιών, να πλάθουν το τοπίο της ιστορίας στο μυαλό τους, όπως το βλέπουν, ή όπως θα ήθελαν να είναι.
Μεγάλη σημασία έχει φυσικά και η εικονογράφηση. Την οποία πραγματοποιώ η ίδια, δεδομένου ότι είμαι εικαστικός. Αυτό μου δίνει την δυνατότητα να διαμορφώνω το τοπίο της ιστορίας, όχι μόνο με τα δικά μου λόγια, αλλά και με τις δικές μου εικόνες. Γεγονός που βοηθά στην πληρότητα της οπτικής του παραμυθιού. Ο εικαστικός ζωγραφίζει και δημιουργεί γιατί είναι καλλιτέχνης και αυτή είναι η φύση του. Το ίδιο και ο συγγραφέας.
Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο στις εικόνες σας ή αυτό αλλάζει και μεταβάλλεται πάντα με τη θεματολογία;
Ακολουθώ την έμπνευση της στιγμής. Το μόνο που είναι όμοιο, είναι τα έντονα και φωτεινά χρώματα ,όπως και στους πίνακες μου.
Πόσο λειτουργικό και παραγωγικό σας είναι να γράφετε και να εικονογραφείτε μαζί;
Η τέχνη της ζωγραφικής και της συγγραφής είναι χαρά και ενθουσιασμός, όπως και ότι δημιουργώ. Θεωρώ πως ότι βγαίνει απ’ την ψυχή μας, είναι καθαρτήριο και υγιές. Ο χρόνος που παίρνει για να ολοκληρωθεί δεν με αφορά, αφού όταν τελειώσω μία ιστορία είμαι ικανοποιημένη.
Πρώτα γράφετε και μετά εικονογραφείτε ή γίνεται το αντίθετο;
Ναι, αν και την ώρα που γράφω, έχω ήδη στο νου μου εικόνες της ιστορίας. Και αυτό με βοηθά να αποδώσω το ύφος στους χαρακτήρες μου.
Υπάρχει περίπτωση να «συγκρουστεί» αυτό το «χάρισμα» με τη φιλοσοφία και τη σκέψη του άλλου ή αυτές οι δύο τέχνες κινούνται παράλληλα;
Από τη στιγμή που συγγραφέας και εικονογράφος είμαι η ίδια, φυσικά δεν υπάρχει σύγκρουση.
Ποια είναι τα κυρίαρχα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα βιβλίο, από την πλευρά της εικονογράφησης ώστε να είναι «φιλικό» στον μικρό αναγνώστη και ποια το κείμενο στη ροή του;
Η εικονογράφηση και η συγγραφή, είναι θέμα ταλέντου και δεν μπορεί να προσδιοριστεί με λέξεις, το τι είναι «φιλικό» για τα παιδιά. Όλοι έχουμε ένα «παιδί» μέσα μας και νοιώθουμε και εμείς παιδιά, όταν διαβάζουμε ένα παραμύθι και βλέπουμε τις εικόνες του, που ανταποκρίνεται στην ψυχοσύνθεση μας.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Τις συμβουλές μου στα παιδιά, τις δίνω μέσα από τα παραμύθια μου. Σπάνια λειτουργεί μία άμεση συμβουλή.
Η Στέλλα Σωτηροπούλου-Γούδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1972. Είναι αυτοδίδακτη ζωγράφος και ασχολείται με τη συγγραφή και εικονογράφηση παιδικών παραμυθιών και διηγημάτων.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
