Ποβέλια. Το στοιχειωμένο νησί κοντά στη Βενετία...
όπου κατά τον Μεσαίωνα δέχτηκε χιλιάδες ανθρώπους χτυπημένους από τον μαύρο θάνατο, ενώ στις αρχές του εικοστού αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως ψυχιατρικό άσυλο. Εκατοντάδες ψυχικά ασθενείς υπέφεραν στα χέρια ενός παρανοϊκού γιατρούπου τους χρησιμοποίησε σαν πειραματόζωα στις απάνθρωπες έρευνές του. Μέχρι και σήμερα ακούγονται πολλοί θρύλοι σχετικά με τους άρρωστους Βενετούς που περίμεναν να πεθάνουν, καθώς και για τα φαντάσματά τους που στοίχειωσαν το νησί. Είναι όμως θρύλοι ή αλήθεια; Ο Αλεσάντρο, που θα αφήσει στην Ποβέλια την τελευταία του πνοή, θα γίνει μάρτυρας της Ιστορίας. Όμως θα καταφέρει να βοηθήσει τις έγκλειστες ψυχές που ζητούν τη γιατρειά; Θα θεραπευτούν οι πληγές με το πλήρωμα του χρόνου;
Ο άντρας κάθισε δίπλα της, κάνοντας το λεπτό στρώμα του κρεβατιού της να βουλιάξει. Μαζί του βούλιαξε κι η καρδιά της.«Μη φοβάσαι», ακούστηκε υπόκωφη η φωνή του. «Βαρέθηκα να περιφέρομαι τόσους αιώνες μόνος
πάνω στις στάχτες. Θέλω έναν άνθρωπο για να μιλήσω. Να νιώσω ζωντανός ξανά...»Η φωνή του έφτασε σαν αντίλαλος στα αυτιά της. Η ανάσα του, όμοια με φλόγα, έγλειψε απειλητικά το πρόσωπό της. Τα ανύπαρκτα μάτια του θαρρείς και βυθίστηκαν στην ψυχή της. Παραλυμένη από τον τρόμο, έγειρε πίσω στο μαξιλάρι και τον άφησε να ξετυλίξει την ιστορία του.
Περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ:
