5 Χώρες συγκλονίζονται από τη λαίλαπα του πολέμου...
12 Παιδιά αναγκάζονται να φύγουν ολομόναχα από τις πατρίδες τους, για να σωθούν.
Ένα ταξίδι σωτηρίας από τον κατεστραμμένο κόσμο τους προς την Ευρώπη της ελπίδας και της ασφάλειας.
Κακουχίες, πείνα, δίψα, φόβος, αγωνία, κίνδυνοι, οι καθημερινοί τους σύντροφοι σε αυτή τη διαδρομή…
Περπατούν σε αφιλόξενους τόπους, κρύβονται από στρατιώτες και αστυνομικούς που ορθώνουν εμπόδια στον δρόμο τους…
Πληρώνουν «εμπόρους ονείρων», για να μπουν σε μια βάρκα.
Παλεύουν με τα κύματα του Αιγαίου, χωρίς τα περισσότερα να ξέρουν να κολυμπούν…
Τώρα είναι εδώ.
Οι ελπίδες και τα όνειρά τους για το μέλλον ζωντανεύουν και πάλι.
Η σκέψη τους στις οικογένειες, που έμειναν πίσω…
12 Παιδιά υψώνουν μια φωνή: ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΟΛΕΜΟ
Αυτό είναι το οπισθόφυλλο από το νέο βιβλίο της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου, βραβευμένης συγγραφέα από την Ύπατη Αρμοστεία (UNCHR), «Μέσα από τα Mάτια τους» που κυκλοφορεί από την «ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ» σε συνεργασία με την PRAKSIS, σε εικονογράφηση Μαρίας Μανουρά και οι φωνογραφίες του Θεόφιλου Βενάρδου.
12 μαρτυρίες- ιστορίες παιδιών, από 13 έως 17 ετών, που κάποιοι τους στέρησαν στην οικογένειά τους, την πατρίδα τους και τα όνειρά τους.
Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι, μαχαιριά στην καρδιά, 12 παιδιά ανοίγουν την ψυχή τους και μας λένε πως κατάφεραν να φτάσουν στην «φιλόξενη» χώρα μας…
«Διασκορπιστήκαμε…» μας λέει ο μικρός μας φίλος από την Παγμάν που έφτασε στη Σάμο χωρίς τους γονείς του… Τώρα αρχίζει να πιστεύει στα όνειρα, γιατί όπως μας λέει «Η ελευθερία υπήρχε μόνο στα όνειρά μας». Θέλει να πάει στην Αγγλία να γίνει γιατρός…
«Αναπάντεχα…» ο μικρός φίλος από ο Χαλέπι της Συρίας έφτασε σε κάποιο ελληνικό νησί, χωρίς τους γονείς του, χωρίς να σκέφτεται τι θα κάνει στη ζωή του, το μόνο που θέλει είναι να έχει κάποια δουλειά να μην είναι άνεργος. Όπως μας λέει χαρακτηριστικά «έτσι απλά , κατά λάθος, προσγειώνονται στο έδαφος οι βόμβες απ’ τον ουρανό, μόνο που αυτά τα λάθη δεν συμβαίνουν σπάνια αλλά συνεχώς». Ονειρεύεται πόλεμο να μην ξαναντικρύσουν ανθρώπινα μάτια.
«Μέσα στο φόβο…» ακόμα ένα ασυνόδευτο παιδί φτάνει στην Μυτιλήνη λέγοντας πως έχει μια βαθύτερη επιθυμία να πάει στην Αγγλία να σπουδάσει γιατρός, χειρούργος, να βοηθάει τους συνανθρώπους του και ιδιαίτερα τα παιδιά που δεν έχουν οικογένεια.
«Αλλάζαμε τόπους…» μας λέει ο δεκατριάχρονος που άλλαζε τόπους θρηνώντας παράλληλα θύματα, για να φτάσει κάποια στιγμή σε ένα νησί της Ελλάδας. Πλέον ονειρεύεται να γίνει γιατρός ή αστυνομικός ή μηχανολόγο ή δάσκαλος ή ψυχολόγος… ίσως γράψει και ένα βιβλίο για όσα έχει περάσει! Λέγοντας «μη σκέφτεστε, μην αγχώνεστε μη στεναχωριέστε! Το μέλλον σας ανήκει. Εσείς θα αποφασίσετε αν θα προχωρήσετε ή όχι»…
«Προχωρούσαμε σιωπηλοί…», «Μια ασταμάτητη διαδικασία…», «Χάος…», «Ήμασταν αποφασισμένοι…», «Με όση αντοχή απόμεινε…», «Φτάσαμε…», «Διατηρώ την ελπίδα…», «Αγωνίζομαι…» , είναι ακόμα κάποιες από τις καταθέσεις ψυχής, αυτών των 12 παιδιών που τόλμησαν να ξύσουν τις πληγές τους, να περιγράψουν και να ξαναβιώσουν όλα όσα τα οδήγησαν στην Ελλάδα, εδώ που ελπίζουν και πιστεύουν πως υπάρχει φως!
Ένα βιβλίο ντοκουμέντο, αφιερωμένο στην μνήμη του προέδρου της PRAKSIS Τζανέτου Αντύπα, που εμπνεύστηκε από τις ιστορίες των ασυνόδευτων παιδιών που φιλοξενούνται στα Κέντρα Φιλοξενίας της PRAKSIS.
Ανοίξτε το και δείτε τα βλέμματά τους, που αποτύπωσε ο φακός του Θεόφιλου Βενάρδου…
Ξεφυλλίστε το και μέσα από τις εικόνες της Μαρίας Μανουρά ίσως είστε εκεί στις κακουχίες, στην πείνα, στην δίψα, στον φόβο, στην αγωνία, στους κινδύνους…
Διαβάστε μια δυο ιστορίες μαζί με τα παιδιά σας και τότε θα καταλάβετε ίσως τη σημασία της οικογένειας, της αγάπης για την πατρίδα, του ανέμελου παιχνιδιού στις αλάνες, την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, του δικαιώματος να ζεις…
Καλλιόπη Γραμμένου
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Παιδαγωγός
