«Στη ζωή μας έχουμε σημεία-σταθμούς που είναι γραφτό να περάσουμε...
Ο δρόμος όμως μέχρι τον σταθμό είναι δική μας επιλογή…», μας είπε μεταξύ άλλων η Σάντρα Ελευθερίου, την ώρα που έγραφε στη γραφομηχανή για εσάς…«Μην ξεχάσω ποιος είμαι», αναφέρετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σας και πραγματικά το πρώτο που σκέφτηκα ήταν κατά πόσο αυτό το «ερώτημα», λειτούργησε σαν «φόρμουλα», ώστε να γράψετε αυτό το βιβλίο!
Πιστεύω πως σε μικρή ηλικία όλοι μας ονειρευόμαστε την αλλαγή. Την καρτερούμε, ή την επιδιώκουμε. Και κάποια στιγμή στη ζωή μας, μας πιάνει η αγωνία κι αυτό το «μην ξεχάσω ποιος είμαι…», φοβούμενοι την απόσταση από το γνώριμο «εγώ» μας. Όμως, για να απαντήσω, όχι, δεν βασίστηκα πάνω σ’ αυτό το ερώτημα για να γράψω την ιστορία του φύλακα. Γράφω πολύ αυθόρμητα, περισσότερο καταγράφω όσα αισθάνονται οι ήρωές μου, που τους νιώθω σχιζοφρενικά πραγματικούς…
Ο Αιμίλιος είναι μια μορφή με πολλά πρόσωπα ή πολλές ψυχές στο σώμα ενός ανθρώπου; Τι στάθηκε ως αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ω, ναι… Ο Αιμίλιος είναι όσοι πολεμούν τις μικρές και μεγάλες μάχες για ένα καλύτερο μέλλον. Όχι για τον εαυτό του, αλλά για την ανθρωπότητα.
Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος υπήρξε η αφορμή για την «χρυσή εποχή» των κόμικς και των υπερηρώων. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στις μέρες μας. Βιώνουμε μια καθολική ανάγκη για κάθαρση, για σωτηρία, για υπέρ-ανθρώπους, υπέρ-ήρωες. Ο Αιμίλιος είναι ένας τους. Κι αυτό ήταν που «έδεσε» διάφορες σκέψεις μου για να βγει τελικά «Ο φύλακας του Οκτώ». Η προσωπική μου ανάγκη για αναζήτηση του «υπέρ-ήρωα».
Οι πατούσες τελικά γνωρίζουν πολλά ή είναι μέρος του συγγραφικού λαβύρινθου που βιώνει ο Αιμίλιος, από την ώρα που πέρασε την πόρτα του ορφανοτροφείου; Μιλήστε μας γι’ αυτό…
Στο βιβλίο μου, ναι, γνωρίζουν όντως πολλά… Προσωπικά, με συναρπάζει το πιθανό. Το «αν». Αν όσα έχουμε μάθει για τη ρεφλεξολογία έσμιγαν με τη φαντασία και τον μύθο, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα… Αν δεν είμαστε αυτό που πιστεύουμε αλλά κάτι πολύ περισσότερο… Κάτι πολύ πιο μαγικό… Κι αυτό είναι το ταξίδι του Αιμίλιου, ως την κατάκτηση του «αν». Μέχρι εκεί θα τον περπατήσουν οι πατούσες του, γιατί όταν έχεις κατακτήσει το «αν», έχεις καταλάβει το Σύμπαν.
Ποιος ήταν τελικά ο Φύλακας των 8, πριν γίνει ο ήρωας του βιβλίου σας; Θα σας ήταν εύκολο να μας τον συστήσετε… μέσα από ένα μικρό δείγμα, υπό τη μορφή μιας σύντομης περίληψης.
Είμαι της πεποίθησης πως ο καθένας φτιάχνει τη μοίρα του, αλλά και γεννιέται μ’ αυτήν. Στη ζωή μας έχουμε σημεία-σταθμούς που είναι γραφτό να περάσουμε. Ο δρόμος όμως μέχρι τον σταθμό είναι δική μας επιλογή. Έτσι κι ο Φύλακας, οδεύει προς το 8 χωρίς να το γνωρίζει, χωρίς να ξέρει πως κάθε μικρό και κάθε μεγάλο συμβάν στη ζωή του, κάθε άνθρωπος που συναντά, είναι ένα βήμα προς το πεπρωμένο του. Κι αυτό είναι για μένα το μαγικό: η ιδέα πως κάθε στιγμή στη ζωή μας είναι ίσα σημαντική, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται.
Πολλά συναισθήματα, μηνύματα και διδάγματα παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σας. Ήταν εύκολο ή δύσκολο να τα διαχειριστείτε όλα, δίχως να αλλοιώσετε την αρχική ταυτότητα των ηρώων σας;
Θέλοντας και μη, οι ήρωες ενός μυθιστορήματος είναι κομμάτι από τον συγγραφέα, μέρος της προσωπικότητάς του. Έτσι και με τον φύλακα, οι ήρωες νιώθουν όσα νιώθω και σκέφτονται όσα σκέφτομαι, ο καθένας σε σχέση με τον χαρακτήρα του. Η απόδοση αυτού του φάσματος συναισθημάτων δε μου ήταν καθόλου δύσκολη, αλλά το κατά πόσο υπάρχει αλλοίωση, νομίζω πως μοναχά ο αναγνώστης μπορεί να το αποφασίσει. Εμένα μου είναι δύσκολο να κρίνω αντικειμενικά κάτι που νιώθω τόσο οικείο όσο τον εαυτό μου.
Ο Κδωρ είναι τελικά ο φυσικός νικητής των Φυλάκων ή ένα δημιούργημα της πλοκής του έργου, ικανό να δώσει λύσεις στη συγγραφική πλοκή του δημιουργού;
Η ιστορία του Κδωρ άρχισε πολύ πριν γεννηθεί ο Φύλακας του 8, είτε μιλάμε για το βιβλίο, είτε για τον ήρωα. Ήταν η ιστορία που έλεγα στις κόρες μου όταν ήταν μικρές, καθώς περνούσαμε από ένα συγκεκριμένο μέρος, ένα μεγάλο χωράφι, γεμάτο πάντα με κοράκια. Έλεγα λοιπόν στα κορίτσια πως τα κοράκια ήταν οι κατάσκοποι του Κδωρ και πως έπρεπε να κάνουμε ησυχία για να μην μας ακούσουν και μας προδώσουν στον Κδωρ. Οι κόρες μου κατάφερναν να μείνουν ήσυχες για μετά βίας ένα πεντάλεπτο, αλλά η αλήθεια είναι πως έτσι γεννήθηκε ο Κδωρ, πολύ διαφορετικά απ’ ότι στο βιβλίο. Σε κάθε περίπτωση, ανέκαθεν ο Κδωρ αντιπροσώπευε το απόλυτο κακό, ό,τι τρομάζει ένα παιδί κι όσα φοβάται ένας ενήλικας, ακόμη κι αν είναι ένας από τους Φύλακες.
Τι θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να αγοράσει και να διαβάσει αυτό το βιβλίο και για ποιο λόγο;
Λατρεύω τα παραμύθια με όλη τους την υπερβολή, τον παραλογισμό και τα βαθιά φιλοσοφικά μηνύματά τους, το μυστήριο και τη μαγεία τους. Η ιστορία του φύλακα είναι ένα παραμύθι μέσα σ’ άλλο παραμύθι, ένα ταξίδι σε χώρο και χρόνο που δεν υπάρχουν και είναι σχετικά όσο σχετικά είναι τα πάντα στη ζωή. Όσοι θέλουν στη ζωή τους τα παραμύθια, όσοι τους εξιτάρει το μυστήριο, αλλά και αυτοί που αγαπούν το χιούμορ, είμαι σίγουρη πως θα αγαπήσουν και το βιβλίο μου. Οι χαρακτήρες είναι πολλοί κι ο καθένας έχει τη δική του ιστορία να μοιραστεί, χαρακτήρες που εγώ αγάπησα και ανυπομονώ να βρεθώ ξανά μαζί τους στη συνέχεια της τριλογίας του «Ο φύλακας του Οκτώ – η αρχή».. Εύχομαι να αγαπηθούν το ίδιο κι από τους αναγνώστες
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyros news
