Ένας νέος άνθρωπος που λατρεύει την επικοινωνία...
και μέσα από την τέχνη περνάει έννοιες και ιδέες για έναν ήπιο και γήινο κόσμο, ήρθε στην «αυλή» μας. Ο λόγος για τον σκηνοθέτη Θοδωρή ΤούμπανοΠοια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
H γεύση της άμμου, του αίματος, του ιδρώτα από την αλάνα όπου παίζαμε μπάλα.
Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν; Ποιος σε μύησε σε αυτό το χώρο;
Κανείς. Ήταν να γίνει.
Τι σας έκανε να επιλέξετε και να ανεβάσετε αυτή την παράσταση;
Νομίζω πάντα πως μέσα από το χιούμορ –και χωρίς να κουνάς το δάχτυλο – έχεις να δώσεις στον θεατή πολλά πράγματα. Το έργο μέσα από τον ξέφρενο ρυθμό, τις ανατροπές και την αναπάντεχη πλοκή του καυτηριάζει πολλές πτυχές της κοινωνίας μας, της ασυδωσίας κάτω από την οποία λειτουργούμε, την καθημερινή μικρή μας απάτη.
Παρατηρούμε πως στα έργα σας συμμετέχουν επιτοπλείστον νέα παιδία. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος;
Είμαι και εγώ ένας νέος άνθρωπος, οπότε είναι λογικό να έχω κοινούς κώδικες επικοινωνίας και ανησυχίες με ανθρώπους της γενιάς μου.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Αλήθεια. Όχι μόνο την αλήθεια των συντελεστών, αλλά και του κοινού. Έστω και «ξεβράκωτη» αλήθεια. Ίσως έτσι να είναι και καλύτερα.
Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Σκοτεινό. Αλλά όποιος «έχει τα άντερα» θα προχωρήσει. Ίσως να βγει και σε καλό εν τέλει, να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι.
Υπάρχει κάποια θεατρική παράσταση που θα την ταυτίζατε με την Ελλάδα και όλα αυτά που βιώνει ως χώρα;
Προφανώς δεν πρωτοτυπώ με το να σου απαντήσω την τωρινή μου παράσταση- όπου με αφορμή αυτής γίνεται και η κουβέντα. Αλλά ναι, θα απαντήσω το «Πρόβατο». Μέσα σε 80 λεπτά βλέπουμε όλο το φάσμα ανθρώπων της σύγχρονης κοινωνίας μας. Τα βρώμικα όνειρα που γεννιούνται στο βούρκο και τους βρώμικους τρόπους όπου θα χρησιμοποιήσει κάποιος για να αποκτήσει ότι ποθεί. Μέσα από το πρίσμα της κωμωδίας βέβαια, για να διασκεδάσουμε όλον αυτόν το ζόφο που μας περιβάλει.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δεν έχει στις πρώτες επιλογές εξόδου του το θέατρο;
Δεν έχει μάθει σε αυτό. Και είναι λογικό, πιο εύκολα ελέγχεις κάποιον που ακούει μπουζούκια , παρά κάποιον που βλέπει θέατρο.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Καμία αρχαία τραγωδία. Σύγχρονα έργα, γραμμένα από ανθρώπους του σήμερα, για το σήμερα. Με καλά τους και τα στραβά τους.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας και έχετε επηρεαστεί καθόλου από τη φιλοσοφία και τη γραφή του;
Ο Ντάριο Φο. Ακόμα και «Το Πρόβατο» φέρει πολλά στοιχεία του, έχουμε πατήσει κάτα κάποιο τρόπο σε μια πρωτόλεια φάρσα του για αυτή την παράσταση.
Ποιο έργο θα θέλατε κάποια στιγμή να σκηνοθετήσετε, που πιθανόν αυτή τη στιγμή, αστάθμητοι παράγοντες δεν σας το επιτρέπουν να το κάνετε;
Τον Ταρτούφο του Μολιέρου. Αλλά νομίζω πως ίσως και να γίνει σύντομα.
Θέατρο, σινεμά, σενάριο, πρόβες, παραστάσεις. Είναι τελικά τρόπος ζωής ή ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας;
Είναι ζωή. Τα υπόλοιπα είναι απλώς επιβίωση.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Τίποτα, δεν έχω κάτι τέτοιο. Για να σου απαντήσω όμως , σε κάθε παράσταση μου , με κάποιο τρόπο , πάντα, γίνεται μια αναφορά- άλλες φορές ξεκάθαρη, άλλες φορές πιο έμμεση- στην ομάδα μου, τον Πανιώνιο. Δεν είναι γούρι ακριβώς, μια παραξενιά μου είναι, μια προσπάθεια να διασκεδάσω όποιον συνοπαδό αυτού του ιστορικού και ταλαίπωρου σωματίου τύχει να βρίσκεται στο κοινό.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Έχω μια, αλλά πραγματικά , είναι αρκετά βλάσφημη και δε νομίζω ότι θα συνεχιστεί η συνέντευξη.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Τίποτα. Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να δίνει συμβουλές.
Ο Θοδωρής Τούμπανος γεννήθηκε στο Άργος το 1992. Σπούδασε στη Δραματική σχολή «Πρόβα».
Έχει παίξει στα έργα «Άσμα για το σκιάχτρο της Λουσιτανίας» του Π.Βάις, «Επείγοντα περιστατικά» του Αρκά, «Μήδεια» του Μποστ στο θέατρο Στοά, «Διαλέξεις αθλιότητας» στο Θέατρο Τέχνης, «Το τραγούδι του νεκρού αδερφού» του Μ. Θοδωράκη – σε σκηνοθεσία Θ.Παπαγεωργίου, «Εμείς οι άλλοι» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.
Επίσης, έχει παίξει σε παραστάσεις στα θέατρα: ΠΚ, Αλκμήνη, Πρόβα. Ιδρυτής της θεατρικής ομάδας Νοκ-Αουτ, έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις : “ο Σωτηράκης” του Γιώργου Ζαμάνη, “ο Φιάκας” του Δημοσθένη Μισιτζή στον τεχνοχώρο Εργοτάξιον, “Η ληστεία” εμπνευσμένο από το “Non tutti i ladri vengono per nuocere” του Νταριο Φο , στο Θέατρο Ελιάρτ, "Ο Χαμένος" του Γιώργου Ζαμάνη στο Θέατρο Παραμυθίας.
Φέτος σκηνοθετεί "Το Πρόβατο" στο Θέατρο Χυτήριο.
Λατρεύει τα κόμιξ, τον Lovecraft, την μπύρα, τον σκέτο καφέ και δηλώνει άρρωστος Πανιώνιος.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
