Ξέρουμε πώς η τέχνη του τατουάζ ξεκίνησε πολύ παλιά από...
τούς φυλακισμένους, σαν μήνυμα ή ανάμνηση των δικών τους καταστάσεων και από τούς πειρατές, ενώ με την πάροδο τού χρόνου έγινε καλλιτεχνική τάση μέχρι πού έφτασε να γίνεται παγκόσμιο φεστιβάλ στη χώρα μας κάθε χρόνο στο Γκάζι.Άλλοι το κατακρίνουν, άλλοι το φοβούνται, άλλοι το θαυμάζουν, άλλοι λόγω θρησκείας λένε πώς είναι αμαρτία και άλλοι θέλουν να κάνουν σαN τρελοί...
Εγώ?
Μάλιστα θέλω να κάνω και το αποφάσισα…
Πήρα λοιπόν την κουμπάρα μου και πήγαμε στο φίλο του βαφτισιμιού μου για το...
Α, δεν θα σας αποκαλύψω ακόμη τί θα χτυπήσω.
«Θα μού κρατάς το χέρι Καιτάκι μου ε?»
«Ναι καλέ μη φοβάσαι δεν είναι τίποτα…»
Μπαίνουμε και μας υποδέχεται ο Τατουατζής, όπως μου αρέσει να τον λέω!
«Τί θα κάνετε?» με ρωτάει
«Δύο καλλιγραφικά ΠΠ. Τα αρχικά των ανιψιών μου»
«Ωραία…», μου λέει
«Καίτη μου άλλαξα γνώμη… φύγαμε…» ψιθυρίζω μαγκωμένα
«Φοβάστε?» ακούω να μου λέει μια ήρεμη φωνή και δεν ήταν της Καίτης
«Ε, όσο να’ ναι…» γυρνάω και βλέπω δύο πράσινα μάτια-όχι με μπλε βλεφαρίδες- να με κοιτούν με ένα υπέροχο χαμόγελο
«Ηρεμήστε, εγώ είμαι εδώ… Το δικό μου χέρι θα κρατάτε και θα μιλάμε για διάφορα πράγματα. Αλήθεια με τί ασχολείστε?»
«Ηθοποιός», τού απαντάω και νοιώθω κάτι να με τσιμπάει
«Μη φοβάστε, κουνούπι ήταν, πάει το έδιωξα…
«Ξέρετε πώς είστε υπέροχα εκκεντρική και γοητευτική?»
«Ευχαριστώ… αλλά συνεχίζει να με ενοχλεί το κουνούπι»
«Μα το έδιωξα, να δείτε δεν υπάρχει….» μου χαμογελάει γλυκά, κοιτώντας με βαθειά στα μάτια, σαν να με υπνωτίζει η ήρεμη, τρυφερή φωνή του
«Πότε θα ξεκινήσουμε;» ρωτάω
«Μα ήδη τελειώσαμε…» μου λέει
Κοιτάζω και 2 καταπληκτικά, καλλιγραφικά ΠΠ βρίσκονται στο χέρι μου
«Θαύμα, ούτε πού κατάλαβα τίποτα. Α... είστε υπνωτιστής, μάγος ε?»
«Όχι, απλώς βοήθησα γιατί μόλις μπήκατε μου αρέσατε και ήθελα να σάς γνωρίσω. Δεν ήθελα να μην σάς ξαναδώ… Πάμε να κεράσω καφέ τις όμορφες κυρίες, να σας δώσω συμβουλές για την περιποίηση του και το τηλέφωνό μου?»
Έ κάπως έτσι ξεκινάνε όμορφα οι γιορτές, τί λέτε?
