Ένας απλός άνθρωπος, ένας σύγχρονος γραφιάς…
που κάνει το νέο του ξεκίνημα, δίχως κινήσεις εντυπωσιασμού και μεγάλα λόγια, ήρθε στην αυλή μας τούτες τις μέρες, για να μιλήσουμε για όλα εκείνα τα «στοιχεία» που τον «ξελόγιασαν» και τον έριξαν στα δίχτυα της γραφής…Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η αίσθηση της ελευθερίας που είχα τότε. Ο ήλιος, η θάλασσα, ο αέρας στο πρόσωπο όταν έκανα ποδήλατο, το παιχνίδι στα στενά δρομάκια της γειτονιάς. Στάθηκα τυχερός γιατί δε μεγάλωσα σε πόλη αλλά σε ένα χωριό της Ρόδου, την Κρεμαστή.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Θα φανεί παράξενο αλλά δε νομίζω να είχα ποτέ έναν τέτοιον. Θυμάμαι ότι μου άρεσαν τα παραμύθια δίχως όμως να ξεχωρίζω ή να ταυτίζομαι με κάποιον συγκεκριμένο ήρωα.
Ο κάθε ήρωας του βιβλίου σας ‘’προδίδει’’ μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Μπορείτε να το πείτε κι έτσι! Θέλω οι ήρωές μου να είναι αληθινοί, γήινοι, να φαίνεται λογικό ότι μπορούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Γι αυτό γράφω για πράγματα που έχω γνωρίσει, που έχω νιώσει. Κάθε ήρωας του βιβλίου μου, κουβαλάει κάτι από μένα. Μια ιδέα, μια σκέψη, μια εμπειρία, ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου όπως είναι ή ακόμα και αντεστραμμένο.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στον χαρακτήρα σας;
Λένε ότι έχω χιούμορ. Εγώ, πάλι, νομίζω πως ένα βασικό στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι ο σαρκασμός προς κάθε κατεύθυνση. Ομολογώ ότι με έχει βοηθήσει πολλές φορές. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν!
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Είμαι λίγο αναβλητικός. Δεν το αρνούμαι.
Τη μοίρα, τη θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Δεν πιστεύω τόσο στη μοίρα, τουλάχιστον όχι όσο στην τύχη. Μου είναι αδιανόητο να δεχθώ πως η ζωή μας είναι προδιαγεγραμμένη από κάποια υπερφυσική δύναμη. Απ’ την άλλη, είμαι βέβαιος ότι δεν την ελέγχουμε και όσο θα έπρεπε. Κυρίως τη διαχειριζόμαστε μέχρι ένα επίπεδο, ως εκεί που βρίσκουμε χώρο. Είναι προφανές πως, κάποια στιγμή, αυτό το όριο πρέπει να αλλάξει. Να χειραφετηθούμε περισσότερο.
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Συνήθως με πράξεις. Φροντίζω και προσέχω αυτούς που αγαπώ ακόμη κι αν χρειάζεται να μείνω, διακριτικά, στο περιθώριο.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Η αισιοδοξία πηγάζει από την αλληλεπίδρασή μας με τα γεγονότα. Δεν κατακτιέται και δε επιβάλλεται. Υπάρχει στο λεξικό της ζωής μου όπως και το αντίθετό της. Όλα είναι θέμα ισορροπίας.
Με τι ασχολείστε αυτόν τον καιρό;
Όταν έχω τον γιό μου παρέα, ασχολούμαι με τις δραστηριότητές του. Στον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο μου, γράφω. Έχω ξεκινήσει κάτι καινούργιο.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Ο ‘’Μπακαλόγατος’’! Κάθε φορά που την πετυχαίνω στην τηλεόραση, γελάω.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το ‘’γούρι’’ σας;
Ένα παλιό κιτρινόμαυρο κασκόλ, της ΑΕΚ, από τα χρόνια της εφηβείας μου. Το αφήνω πάντα δίπλα στην τηλεόραση όταν παρακολουθώ τα παιχνίδια της.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
‘’Υπάρχει πρόβλημα’’! Με ή χωρίς ερωτηματικό.
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Εκτιμώ πως το μέλλον των ΜΜΕ, βρίσκεται στο διαδίκτυο. Εκεί συναντάται μεγαλύτερος πλουραλισμός σε θέματα, απόψεις και ιδέες. Η ενημέρωση είναι άμεση, σε σχεδόν πραγματικό χρόνο και γίνεται με διαδραστικό τρόπο. Αυτά τα στοιχεία ενισχυθήκαν τα τελευταία χρόνια και πιστεύω πως θα επαναπροσδιορίσουν το μέλλον και των άλλων μέσων.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από αδυναμία να τις στηρίξει;
Κυρίως από φόβο. Η αληθινή τέχνη, δεν ακολουθεί κανόνες. Είναι απόλυτα ελεύθερη. Αυτό γεννάει μια δύναμη που δεν είναι εύκολο να γίνει αποδεκτή από ορισμένους κύκλους. Η τέχνη επηρεάζει, αφυπνίζει, αμφισβητεί, διαμορφώνει συνειδήσεις. Ακουμπάει στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτά τα χαρακτηριστικά αναγνωρίζονται ως απειλή από κάποιες μορφές εξουσίας.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Ως κοινωνία, έχουμε πέσει σε μια ημιληθαργική κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια. Ίσως γιατί βολευτήκαμε στη συνήθεια και θεωρήσαμε αρκετά πράγματα κεκτημένα και αυτονόητα. Η σταδιακή εκφύλιση του εκπαιδευτικού συστήματος, οι στρεβλώσεις του πολιτικού κόσμου και η προβαλλομένη εικόνα ‘’ευμάρειας’’ από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, συνέβαλαν καταλυτικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντιλαμβάνεστε πως μια αλλαγή σ’ αυτή την κουλτούρα, της αδράνειας, απαιτεί προσπάθεια και είναι επώδυνη.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας ‘’νομοθέτη’’, ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Δεν ξέρω. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να διορθωθούν ώστε να ανακτηθεί στοιχειωδώς η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στον τόπο μας, στις μέρες που ζούμε. Αμφιβάλω αν θα αρκούσε ένας νόμος. Αν θα έκανε την παραμικρή διαφορά.
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Κάτι ελεύθερο και δυνατό, κάτι που να πετάει. Αετός, μάλλον.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Ναι! Είναι οι επιθυμίες μας, εκείνα που έχουμε ανάγκη πραγματικά.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να παίξει όσο μπορεί, να κάνει όνειρα και να τα διεκδικεί.
Ο Θάνος Λουτριώτης γεννήθηκε το 1968 στην Τσαριτσάνη του νομού Λάρισας. Μεγάλωσε στη Ρόδο και την Αθήνα και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Από μικρός του άρεσε να γράφει κείμενα, συνήθως σύντομα, με αφορμή άλλοτε προσωπικές ιστορίες κι άλλοτε γεγονότα που του τραβούσαν την προσοχή μέσα από την ειδησεογραφία των ημερών.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας του διαδικτύου και την εμφάνιση των social media, του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει περισσότερο συστηματικά ως μια μορφή επικοινωνίας μ’ ένα ευρύτερο ακροατήριο.
Η ιδέα του να γράψει κάτι διαφορετικό, μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο και να εντάξει σκέψεις σε μια καινούργια αφηγηματική δομή, τον οδήγησε στην πρώτη του μυθιστορηματική απόπειρα, την αρχή της ανάδυσης.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
